Vandaag moest mijn negenjarig zoontje Milo de 4×200 meter estafette lopen in het Apeldoornse Omnisportcentrum. Bij zulke gelegenheden ga ik ook en neem mijn fototoestel mee. Op de foto staat hij met de 21-jarige Nageeye. Abdi is een tot Nederlander genaturaliseerde Somalische vluchteling die op dit moment hot is. Wat voor hem een dal is zal vrijwel iedereen dit leest als een droomprestatie zien.

Toen ik thuis de foto bekeek drong het tot me door dat de drie personen van de foto: mijn zoontje, Abdi en ik de fotograaf de uitersten belichamen. Ik heb mijn kansen gehad en wellicht niet altijd gegrepen. Abdi is al heel hoog geklommen en niet zo ver weg van zijn absolute top. Milo heeft nog een heel leven voor zich, alles is nog open en het kan alle kanten opgaan.

De wedstrijd van Milo was een verademing om te zien. Er moest tot 300 meter in banen gelopen worden en daarna mocht men allemaal in de binnenbaan lopen. Dit gaf dus veel verwarring en de jury moest alle zeilen bijzetten om dit op het bepaalde punt duidelijk te maken. Een jongetje kwam zelfs terug lopen om te vragen wat het jurylid bedoelde. Een ander bleek stoïcijns in de buitenste baan lopen en zodoende veel extra meters makend. Het maakte allemaal niets uit. Het ging om het meedoen en gewoon lol hebben. Was ik nog maar negen.

© Rinus Groen – Apeldoorn