De kop is er af. 16 januari was zowaar weer een wedstrijd die door ging. Atletiekvereniging De Gemzen had kosten nog moeite gespaart om de lopers een begaanbaar alternatief te bieden zonder kans op botbreuken. Klein beginnen is mijn devies, dus liep ik met Jan Hollak de kortste afstand (5 km). Jan vertrok volgens de methode Mike Tyson en was met een snelle eerste kilometer direct 14 seconden los.

Op de helft was dit gat iets groter echter slechts 17 seconden met mij en ik liep duidelijk los van de rest van het veld. Hoop gloorde voor de eerste plaats, maar Jan was oppermachtig en klaarde de klus met 27 seconden voorsprong in 19.17. Een domper voor hem. Zeker na de 17.48 in December op de atletiekbaan in Zutphen. Trainingsmaat Jan is ook meer een Cova. Deze Italiaan kon zich als geen ander in iemand vastbijten en sloeg op de laatste meters toe. De tijd was nooit belangrijk. De plaats, daar ging het om. Niet dat Jan tijden niet belangrijk vindt. Integendeel. Maar achter Martijn Schakelaar, Cees Weeda of Cees Kraaijeveld plakken gaat hem erg goed af. Alléén tegen de klok knokken is daarentegen een heel ander verhaal.

Overigens wilde ik diezelfde zondag met hem uitlopen, maar Jan wilde ineens een rustdag. "Als je een rustdag nodig hebt, dan train je te hard". Dit zei Verheul ooit tegen mij. Cees Kraaijeveld noemt het: "De concurrentie rust ook niet". Ik zeg: "Een dag niet gelopen, is een dag niet geleefd".

© Rinus Groen – Apeldoorn