Voor een aantal loopvrienden van mij is in 2009 een einde gekomen aan hun loopcarrière. Blessures die veelal maar niet over gingen en hun uiteindelijk deden besluiten om te stoppen met hun zo geliefde sport. Alles is eindig, dus ook de periode van actief hardlopen. Mijn kinderen snappen dit.

Ze vinden het zelfs raar als iets te lang doorgaat. Een voormalig hardloper Louis Blok die om de drie regels zegt hoe oud hij wel niet is beweegt hun tot de vraag: "Pappa, waarom is die meneer nog niet dood?" Meer moeite hebben ze met het begrijpen dat er ook een periode voor hun geboorte is waarin ze dus niet bestonden. Wij hebben dit afgedaan met de simpele verklaring: "Toen was je nog een eitje en zat je in mamma haar buik". Zelf kan ik ook niet begrijpen dat er een periode (de eerste 20 jaar van mijn leven) was dat ik niet hardliep. In die periode zette ik geen stap te veel, at en dronk alles wat slecht was. Kortom ik was een eitje.

Tegenwoordig zie ik mannen, soms nog heel jong, die niets anders kunnen dan zittend plassen vanwege hun enorme buik. Dan denk ik wel eens: "Tjonge, waarom is die meneer nog niet dood?". Waarschijnlijk denken die dikke mannen als ze mij zien lopen: "Dat wordt nog eens zijn dood.". Ach, als je dan toch mag kiezen.

© Rinus Groen – Apeldoorn