In het weekend wanneer ik in de Apeldoornse wijk Woudhuizen loop kom ik Cees Kraaijeveld af en toe tegen. Wanneer ik hem niet tegen wil komen loop ik meestal richting Teuge en sla ik de Kraaieweg in. Cees vindt dat die borden er niet voor niets staan, dus staat er Kraaieweg dan gaat hij ook weg.

In het Woudhuizen staan allemaal borden dat er alleen toegang is voor bestemmingsverkeer. Er staan maar een paar huizen en Cees ergert zich dan ook wild wanneer de ene auto na de andere hem in de berm dwingt. Afgelopen maandag liepen we samen door Woudhuizen toen er weer allerlei auto´s langs ons heen wilden. Cees vertelde dat hij al een keer in een wilde bui een middelvinger had opgestoken waarop de chauffeur was gestopt en er net geen handgemeen was ontstaan. Opstandig bleef hij toch een tijdje midden op de weg lopen, maar koos toch eieren voor zijn geld.

Een dag later ging ik maar naar de Apeldoornse wijk De Maten en liep daar op het autovrije fietspad langs het kanaal. In de verte zag ik nog een hardloper aankomen. Op zo’n moment monster ik altijd een beetje van: vervolg ik daar mijn weg mee of ga ik alleen verder? Deze loper zwaaide nogal raar met zijn armen en het leek me dus geen echte loper. Het was Cees Kraaijeveld weer. Samen liepen we als maten verder, pratende over hoe beter het vroeger allemaal was.

® Rinus Groen – Apeldoorn