Ik krijg best veel mails. Dat zal wel het gevolg zijn van het feit ook in het zuiden des lands de digitale revolutie toegeslagen heeft. Net zoals een echte revolutie brengt deze ook niet al te veel moois voort en kan ik dan ook de meeste mailtjes ongelezen weggooien. Maar soms zitten er juweeltjes tussen die zorgen dat ik de rest van de dag fluitend van plezier rondloop.

Een mooi voorbeeld hiervan is het mailtje dat ik ontving nadat ik mij had laten ontvallen dat ik graag iedere maand in de hoofdstad van iedere provincie een K en C loopje zou willen organiseren. "Nu ben ik een echte Rotterdammer en ik weet heel goed dat niet Rotterdam, maar ’s Gravenhage de hoofdstad van Zuid-Holland is. Je plan zal je dus niet in Rotterdam brengen. Toch wil ik je uitdagen om, al of niet in het kader van je huidige plan, toch een keer naar Rotterdam te komen. Tenslotte is Rotterdam ruim 40 jaar de grootste havenstad ter wereld geweest, de tweede stad van Nederland qua inwoneraantal, wordt het tegenwoordig al New York aan de Maas genoemd en (je hebt er zelf al meerdere keren aan mee gedaan) is Rotterdam al jaren in het bezit van het grootste en meest aansprekende hardloopevenement van Nederland.

V.w.b. de route: Ik heb inmiddels een m.i. boeiende route uitgezet waarvan de eerste 30 km door de stad slingeren. We lopen langs De Kuip van Feijenoord, een stuk door de multiculturele wijken van Oud Zuid, we nemen de Maastunnel (en zien de opgekalefaterde SS Rotterdam aan de kade liggen), via Chinatown langs de bouwput van het CS, tussen de hoogbouw door de Meent op en via het Hofplein over de Coolsingel. Dan de Erasmusbrug en na de Willemsbrug naar de heilige marathongrond rond de Kralingseplas. In 1981 werd hier de eerste marathon van Rotterdam gelopen. Start en finish op de Coolsingel en 5 rondjes rond het Kralingsebos. De Schot John Graham liep gelijk een voor die tijd fabelachtige chrono van 2.09 en zette Rotterdam daarmee direct op de marathonkaart. Daarna door de wijk Kralingen naar de Van Brienenoordbrug. De km 30 t/m 55 lopen we door de polders en het griendengebied langs de Oude Maas tussen Rotterdam en Barendrecht."

Dit mailtje was afkomstig van Matthijs van Welie. Ik kende hem niet, sterker nog ik had nog nooit van hem gehoord. Hij had inderdaad gelijk: ik had wel eens mee gehobbeld met de marathon in Rotterdam. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik toen mijn verbazing uitgesproken had dat er in een havenstad schijnbaar niet genoeg water te vinden is om te voorkomen dat een marathon afgebroken moet worden omdat het warm is. Het jaar daarop heb ik mijn bewondering uitgesproken over de vernuftige samenstelling van het parkoers. Een paar kilometer grandioos mooi, dan een flink stuk om te zorgen dat de mensen alleen maar zo snel mogelijk door willen lopen en dan afsluiten met een groot stuk feest.

Dus dit mailtje worp mij alles in de schoot wat ik met de K en C loopjes wil bereiken: nieuwe, enthousiaste mensen leren kennen, ergens komen waar ik nog nooit geweest ben, hier de bijzondere plekjes te zien krijgen en ook nog een stukje mogen lopen. Deze kans heb ik dus met twee handen aangegrepen; ik heb zelfs niet eens meer moeite gedaan om Rotterdam hoofdstad van Zuid Holland te maken. Gelukkig was ik niet de enige die daar zo over dacht, dus stonden naast Matthijs ook de recidivisten Selim, Jos Akkermans, Jo Lukasik, Wim de Kwant , Renske en Ernst Jan Vermeulen, en de nieuwkomers Cris Simons en Pieter Lochies op een druilerige dag in Rotterdam Lombardijen. Tevens stond Jan, de vijftienjarige zoon van Matthijs met fiets en gevulde aanhanger op ons te wachten.

Dat laatste vond ik helemaal schitterend. Niet alleen pa Matthijs offerde zijn vrije zaterdag op, ook zoon Jan wilde graag zijn steentje bijdragen om het een handvol lopers naar de zin te maken. Bij navraag bleek trouwens dat vader en zoon wel vaker met dit bijltje gehakt hadden. Eind april was Matthijs om een goed doel te ondersteunen in 4 dagen even van Leeuwarden naar Rotterdam gelopen (260 kilometer) en Jan fietste met zijn aanhanger mee. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat een aantal lopers al voorzichtig bij mij geïnformeerd hadden hoe het met mijn geografische kennis was. Rotterdam wordt niet echt geassocieerd met de meest indrukwekkende natuurgebieden van Nederland. Uiteraard ben ik niet voor één gat te vangen en in mijn hoofd doemde al een visioen op van een mooi verslag waarin ik een gebrek aan natuur ging compenseren met een overdaad aan cultuur (resp. culturen). Gelukkig is mij die exercitie bespaard gebleven want dit tochtje was ontzettend leuk. Het is Matthijs en Jan gelukt om ons Rotterdam in al haar facetten te laten zien.

Het begon er mee dat ik in het gezelschap van een aantal Amsterdammers langs de kuip kwam, volgens mij vonden die het heel leuk dat daarop een opsomming van alle heldendaden van Feyenoord stond. So wie so viel mij op dat er in Rotterdam af en toe heel treffende teksten op gebouwen stonden. Zo kwam ik een anagram van de tekst van Lucebert tegen: "Van alles is weer waardeloos". Vlak na de vuilverbranding kwamen we de geldverbranding in de vorm van het schip De SS Rotterdam tegen. En toen gingen we de Maastunnel in. Ook hier werd ik weer eens gewezen op het feit dat ik eerst moet kijken en dan pas oordelen. Want toen ik hoorde dat we door de Maastunnel gingen lopen zag ik mij al vriendelijk lachend tussen de stank van de auto’s door ploeteren. Niets is echter minder waar. Eerst ging het omlaag via de oudste houten roltrappen van de wereld en toen door een heel leuke voetgangers tunnel. Heel apart. Toen ging het richting de volgende verrassing . We gingen even koffie, appeltaart en chocolade eten bij Wim de Kwant. Ik geef toe het lopen blijft een vermoeiende bezigheid. Aan het begin van de straat waar Wim woont werden we weer getrakteerd op een brok Rotterdamse nuchterheid. Door een elektriciteitsmaatschappij was aan het begin van die staart een groot lelijk betonnen blok neergezet. Normaal resulteert dat in Nederland in een hoop gekanker en langdurige juridische touwtrekkerij. De straat van Wim had zich samengepakt en had door een kunstenaar foto’s laten maken van het oorspronkelijke uitzicht. Hiermee was dit bouwwerk bekleed. Probleem opgelost.

Toen wij Wim zijn koelkast geplunderd hadden kregen wij de gelegenheid om met eigen ogen te aanschouwen wat Rotterdam voor een multiculturele smeltkroes is. Dit kwam erg goed uit want zo kon ik even aan iets anders denken. Ik zat namelijk al een paar kilometer over een vraag te broeden waar ik niet uitkwam. Het was eigenlijk een variant op "het kip en ei" probleem. Ik vroeg mij af of er naast iedere sekswinkel een hengelsport winkel was of juist dat er naast iedere hengelsportwinkel een seksshop was. Daarna was het tijd voor de beloofde hoge gebouwen. Uiteraard kregen wij overal perfecte uitleg over. Inmiddels wij hadden ook nog onder even de Coolsingel meegenomen. Het ziet er daar toch wel een beetje anders uit dan tijdens de marathon. Na het Maritiem museum en de walk of Fame ging het naar de Kop van Zuid. Weer een klein verschil met de marathon: het duurt even voor je overgestoken bent.

Uiteraard was er voor ons geregeld dat er een gigantisch cruise schip aan het afmeren was. Uiteindelijk ging het richting Kralingseplas. Daar hebben ze werkelijk alles waarvan het lopershart sneller gaat kloppen. Zelfs een oplossing voor lopers die hun hartslag willen opvoeren zonder zich in te spannen. Er is daar namelijk een mooi zandpaadje waarop het verboden is om hard te lopen (omdat ooit een paardrijdster door toedoen van een jogger ten val is gekomen). De politie schijnt hier heel regelmatig op te controleren. Deze kennis zorgt er voor dat zo gauw je een voet op het pad zet de maximale hartslag bereikt wordt. Als inwoner van een dorp heb ik altijd een fout beeld gehad van waar de prioriteiten van de politiemacht in een grote stad naar uitgaan.

Via Kralingen ging het de van Brienenoordbrug op. Als beloning hiervoor werden we bij Matthijs thuis door zijn echtgenote verwend met soep en botterhammen. Na een dikke 30 kilometer was dit precies waar wij aan toe waren. Na zoveel gastvrijheid was het moeilijk om afscheid te nemen maar de polder riep. Na de drukte van de stad was het prachtig om de uitgestrektheid en de stilte van de polder ter ervaren. Dit deed mij heel sterk denken aan de Krimpenerwaard marathon van aanstaande week waar ik al 51 weken naar uitkeek maar door verplichtingen op mijn werk niet aan kon deelnemen.

Na een dikke 50 kilometer kwam Lombardijen weer in zicht en was het zoveelste feestje dit jaar weer voorbij. Uit het feit dat ik en passant nog even 227 foto’s gemaakt heb blijkt wel dat hier meer dan genoeg te zien was. Er is nog één detail dat ik even kwijt moet: in een interview over hun tocht van Leeuwarden naar Rotterdam vertellen Matthijs en Jan dat het hun opviel dat de mensen ze allemaal groetten. Als er mensen waren die hun niet groetten waren dat volgens hun Rotterdammers. Na vandaag is mij duidelijk dat dit een grove vergissing is. Juist in Rotterdam waren de mensen supervriendelijk en lieten ons overal oversteken en maakten plaats voor ons.

Tenslotte als iemand zich geroepen voelt om ook een K en C te organiseren, schroom niet en stuur een mailtje. Dat wordt zeker niet weggegooid. En ook als iemand toevallig niet in een provincie hoofdstad woont of een partner heeft die geen soep kan maken. Geen probleem, wij eten alles.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/