Maand: november 2009

10 oktober. Mij valt op dat er een hoop dingen zijn die je jaren later nog tot in de kleinste details kunt herinneren. Gelukkig zijn dit meestal heel belangrijke dingen. Zo kan ik mij tot in het kleinste detail de eerste ontmoeting met mijn echtgenote en de geboorte van mijn kinderen herinneren. Vreemd genoeg kan ik mij ook de details van mijn eerste ultraloop herinneren.

(meer…)

De laatste tijd een poging gedaan om het een en ander over trainingsprincipes te lezen. Wat ik hieruit in ieder geval begrepen heb is dat je de training moet afsluiten met een cool down. Schijnbaar weet de onvolprezen Willem dit al lang. Want ter afsluiting van de Loch Ness Ultra Run stond de Loch Ness Marathon op het programma. Ik denk niet dat het door de associatie met trainen kwam, maar ik had totaal geen zin.

(meer…)

In begin jaren zeventig waren er niet zo veel wedstrijden in Nederland. Vooral niet op de weg. Daarom kwamen Lous Vink (mijn trainingsmaat in die jaren) en ik op het idee eens een wedstrijd in België te gaan lopen. We hadden voor een stratenloop ingeschreven in een stadje waar ik de naam niet meer van weet. Ook de verhalen van mooie prijzen was wel een reden om daar te starten.

(meer…)

In het jaar 2109 studeerde ene Pjotr Kok af op het onderwerp "Hardlopen in de vorige eeuw". Erg moeilijk was het verzamelen van gegevens niet geweest, want in het oeroude internetarchief waren duizenden hits wanneer hij de naam van zijn in die tijd actief rennende voorvader Ruud Kok intikte. Het was een leuke scriptie geworden, want met de kennis van nu was het wel erg stom wat men destijds allemaal dacht dat goed was.

(meer…)

Dag 8 Invermoriston – Inverness. Gezien onze prestatie van gisteren hadden Martin en ik weer een tijdstraf van 1,5 uur verdiend. Dus konden wij ons nog eens lekker omdraaien toen de rest naar de start gebracht werd. Het weer van die dag kan kort beschreven worden door een paar schutting woorden achter elkaar te plaatsen. We zullen maar zeggen dat dit ook een van de charmes van zo’n loopje is.

(meer…)

Dag 6 Inversnaid – Fort William. Omdat we gisteren weer veel te hard gelopen waren, mochten Martin en ik een uurtje langer blijven slapen. Toen wij naar de start gebracht werden zagen wij onderweg reeën, De dag kon dus al niet meer stuk. Dit was so wie so weer een prachtige etappe. Ruige open hoogvlaktes dus puur genieten. En een redelijk te belopen ondergrond dus zat het tempo er stevig in.

(meer…)

Dag 4 Milngavie – Inversnaid. Na een goede maaltijd, een leuk feest en een prima nacht in een uitstekend hotel stond de Wet Highland Way op het programma. De planning was om rustig van ons hotel naar het officiële startpunt te wandelen. Daar een paar mooie foto’s te maken en dan een mijltje of 100 te gaan genieten.

(meer…)

Dag 2 Ardeonaig – Callander. Als je in een land bivakkeert waar ze een andere taal dan je moerstaal spreken duurt het altijd een paar dagen tot je je in die taal wat gemakkelijker voelt. Toen ik op mijn tweede dag in Schotland bij de B&B aan de ontbijttafel aanschoof was is even heel verbaasd dat ik zo makkelijk met de eigenaren praten kon.

(meer…)

Half september vroeg een onderwijzer aan mijn zoontje wat zijn pappa aan het doen was. Mijn zoon vertelde toen heel trots dat die in Zwitserland aan het hardlopen was. Toen hierop doorgevraagd werd vertelde hij dat pappa daar meer dan 400 kilometer liep. Hierdoor kwam de opvoedkundige roeping bij de onderwijzer naar boven.

(meer…)