Aan ieder feestje komt een einde. Dus zondag was het tijd om naar huis terug te gaan. Ik had besloten om naar huis te vliegen. Mijn vlucht zou vanuit Genevé naar Schiphol gaan. De vlucht zou vertrekken om 21:00. Dus had ik nog een hele dag in Lausanne. Normaal vind ik het heerlijk om allerlei voor mij nieuwe steden te ontdekken. Nu wilde ik eigenlijk niets liever dan naar mijn gezin terug.

(Note Redactie Loopkrant.nl: De Trans Swiss Run. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in zes afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over twee dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het zesde (en laatste) deel van deze bijzondere loopervaring)     

Met andere woorden, het was goed geweest. Maar daar trekt een vliegmaatschappij zich niets van aan. Toen wij richting vliegveld gingen belden Annemarie en Willem dat zij die dag om 11:00 de trein gepakt hadden en dat zij al thuis waren. En dan te bedenken dat zij voor het ticket naar huis net zoveel betaald hadden als ik voor het ticket van Lausanne naar de luchthaven. Toen ik op het vliegveld kwam en hoorde dat het vliegtuig ongeveer 45 minuten vertraging had, zakte mijn humeur tot het absolute nulpunt. Mijn probleem was namelijk dat de laatste trein van Schiphol naar het zuiden om 23:14 vertrok en het zou krap worden om die te halen. Kortom, ik zat erg ontspannen in het vliegtuig.

Uiteindelijk had ik op Schiphol nog een kleine 20 minuten. Maar ik moest wel nog even wachten op mijn koffer. Volgens de tijdsindicatie boven de bagageband kon ik het nog halen. Het grapje was toen dat het tijdstip aangebroken was om niet de bagage te sturen maar om het scherm leeg te maken. Ik kon dit minder waarderen. Uiteindelijk was ik toch nog op tijd op het perron en verscheen mijn grijns weer op mijn gezicht. Die verdween echter weer toen de trein naar Utrecht van de borden verdween. Uiteindelijk kwam die met ruim 15 minuten vertraging. Gelukkig had ik 20 minuten overstaptijd in Utrecht dus een beetje geruster was ik al. Ik denk niet dat ik hoeft te beschrijven hoe ik mij voelde toen de trein vervolgens voor Utrecht bleef stil staan. De conclusie van dit verhaal is dat er ook andere zaken net zo spannend kunnen zijn als het doen van een loopje.

Samenvattend.
Eerst maar even voor het geval het iemand mocht interesseren de statistiekjes

              Km Omhoog
        1   49,1    1.703
        2   55,2    2.049
        3   59,1    2.511
        4   51,6    2.358
        5   52,2    2.898
        6   56,3    4.012
        7   52,8    2.235
        8   49,1   1.196
totaal 425,4 18.962

Maar die cijfertjes daar gaat het niet om. Waar het omgaat is dat ik van de zomer flinke problemen met mijn heup gehad heb. De artsen waren er eensluidend van overtuigd dat ik het lopen voorlopig en waarschijnlijk helmaal vergeten kon. Ik was het daar niet mee eens. Maar ik kan wel veel menen en willen, uiteindelijk gaat het erom wat ik echt kán. Dus voor mij was het heel erg spannend of ik 8 dagen achter elkaar kon lopen en dat met name op zo’n parkoers. En zo te zien is mij dat vrij aardig gelukt. Uiteraard zijn er ook momenten geweest dat ik er finaal doorheen zat. Ook mijn voetjes en blaartjes hebben af en toe wel een beetje geprotesteerd. Maar ook dat hoort er bij. Ik heb weer een grote overwinning op mij zelf behaald en misschien een kleintje op moeder natuur. Ik heb genoten van het moois wat deze aarde te bieden heeft. Ik heb vrienden gemaakt. Ik heb verdriet gezien en momenten van intens geluk. Ik heb gevloekt en ik heb gelachen. Kortom ik ben een bevoorrecht mens en……ik heb weer een heel mooi nieuw t-shirt.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/