"Wat een belevenis! ’t Is inmiddels 4 dagen later, de spierpijn is uit de benen verdwenen. Nog een beetje snotterig, maar wat wil je.. 4 jaar hebben we als supporters van vader en man Simon langs de kant gestaan. Zelf meegedaan met de ladiesrun, gemountainbiked en gewandeld. Prachtige evenementen! Maar altijd blijven dromen van die ene keer…
Die ene keer om als moeder en dochter zelf mee te doen met de kustmarathon! Maar ja….je woont op de Veluwe, geen strand te bekennen. Hoge bomen, weinig wind en vooral geen Zeeuwse luchten! Daar gaat het vooral om, die Zeeuwse luchten. Volgens Simon proef je die, ruik je die en mis je die als je als Zeeuw op de Veluwe beland! Toch stroomde dat kleine beetje Zeeuwse bloed het afgelopen jaar volop door ons lijf! Oktober 2008 de knoop doorgehakt, we gaan er voor! Het afgelopen jaar bestond uit: brinta, bananen, trainingen in de vroege uurtjes weblog Koen en Maurice bekijken, dromen over de marathon, denken aan de marathon,.. Dagelijks onderwerp van gesprek!
De Arkemheense polder bij Nijkerk diende als trainingsoord. Vlakker dan vlak. Het plaatselijke viaduct diende als duin. En als je in gedachten niets anders voor je ziet dan het Zeeuwse land, begint ook een geasfalteerde weg vanzelf op strand te lijken! Heel wat onzekerheden kwamen voorbij: wel/ niet genoeg getraind? Halen we de 6 uur wel? We worden echt de aller-allerlaatste!.en ga zo maar door. En dan wordt het oktober.
Op vrijdag vertrekken we richting Koudekerke waar we het weekend doorbrengen. ’s Avonds naar de ladiesrun om vriendin en collega aan te moedigen. Daarna aan de pasta en vroeg naar bed. Dromend over de dag van morgen! Zaterdags om half 8 richting Zoutelande om schoonzoon en man Alexander op de mountainbike uit te zwaaien. Halverwege hem nogmaals aangemoedigd. De gezelligheid onderweg gaf prettige afleiding, de zenuwen namen toe! In Burgh-Haamstede aangekomen eerst een bakkie koffie/ thee gedaan om daarna richting sporthal te vertrekken om ons om te kleden. Daar sta je dan met z’n drieën bij de start. Wel stoer om samen met je vader en moeder mee te mogen lopen! Een prachtig jaar komt tot zijn hoogtepunt! Daar loop je dan, tussen al die andere lopers, met ook ieder z’n eigen verhaal. Tot aan het strand bij Vrouwenpolder keurig in een groep gelopen met een mooi rustig tempo. Dochter voorop, moeder uit de wind. Zo gaaf! ‘met kleine pasjes het strand om mam!’…’zit je goed met je hartslag?’..’genieten hè!’..Tijd voor een gelletje. De zandstorm op het strand voelen we nu nog steeds langs de benen suizen. Wat ging het daar tekeer.
Al onze Zeeuwse familieleden staan als supporter langs de kant. Elke keer genieten als we een bekend gezicht zien. (O)pa en (o)ma van 80+ schreeuwen het hardst! De kilometers richting Domburg gaan prima, heerlijk om weer in een ritme te komen. Vanaf Domburg met goede moed en windkracht 8 tegen richting Westkapelle; we gaan het halen! Zoveel wind: dat kennen we als meisjes van de Veluwe niet! Wat heeft het gewaaid! Omgewaaid, weggewaaid, vallen en opstaan, maar de tank in Westkapelle komt steeds dichterbij. De laatste 5 kilometer richting Zoutelande is alleen nog maar genieten! O jee, zo meteen zit het erop! De Langstraat in Zoutelande doen we de volgende keer wandelend, want wat was dat genieten zeg!
Het hoofdstuk nagenieten mag van mij nog lang duren. Wat ben ik Willeke trots op mijn moeder Gera! Hopelijk komt er voor ons een 2e kustmarathon die we samen lopen. En pap, op naar de 6! Het blijft een belevenis!
© Willeke en Gera van Boven