Puur toevallig zag ik dat er in de wijk waar ik woon een 5km prestatieloop werd georganiseerd, de Runnersworldloop. De voorinschrijving was al afgelopen, dus ik ben op de dag zelf richting de honkbalvereniging gefietst waar de start en finish lag. Ik was erg benieuwd hoe alles georganiseerd zou zijn. Hoeveel mensen doen er mee? Hoe wordt de tijd opgenomen? Wat is het parcours? Hoe hoog is het niveau?
Overigens: sinds een paar maanden ben ik bezig met hardlopen. Niet al te fanatiek, maar gemiddeld één keer in de 2 weken loop ik een 5 km. Eerst even inschrijven en daarna omkleden in een van de kleedkamers waar ik de eerste andere hardlopers sprak. Daar heb ik meteen mijn doel voor die avond uitgesproken: niet laatste worden, want ik had geen idee wat het niveau van de andere lopers zou zijn. Mijn PR in training stond op 25m53, maar op een slechte dag kom ik soms ook wel rond de 30 minuten uit. Nadat ik omgekleed was moest ik het startnummer opspelden en dan sta je daar even mee te prutsen zodat het goed zit, nummer 464 kreeg ik mee. Het hele ritme richting start was mij onbekend, dus eerst maar even inlopen tussen de rest en de spieren losmaken. Toen ik aan stretchen was kwam ik een bekende tegen die ook mee zou lopen. Dan sta je even te praten en voor je het weet gaat iedereen richting start, alhoewel het nog lang geen 6 uur was. Ik was eigenlijk nog niet helemaal klaar met rekken en stretchen, maar ik moest het er maar mee doen. Als je dan tussen de andere lopers vlak achter de start gaat staan beginnen de zenuwen toch wel te komen. Het parcours begon namelijk met een bocht en de weg werd ook nog eens steeds smaller vanaf de start. We liepen dus in een soort trechter en nadat ik de ambitie en toptijden van anderen had gehoord wist ik dat er een deel zeer snel van start zou gaan. De jongen die ik tegenkwam stond helemaal vooraan, maar ik ben bewust iets verder terug gaan staan om de anderen de ruimte te geven. Dan hoor je dat het nog 2 minuten is en toen heb ik alvast mn mp3-speler aangezet en de oordopjes in, want met muziek kan ik veel beter lopen. Het geeft je toch een beetje extra kracht.
De start ging hard en een groot deel sprintte weg. Ik heb geprobeerd niet te traag te starten, maar wel mn eigen tempo te lopen. Het parcours was van tevoren niet helemaal duidelijk, maar zou uit een kleine ronde en 2 grote rondes bestaan. Als je je eigen trainingsrondje loopt dan weet je precies hoe ver je nog moet, maar dat was hier lastig in te schatten. Mijn doel was om redelijk snel te lopen en niet in te houden, maar me ook niet op te blazen en dan proberen op 4 km een versnelling te plaatsen. Maar tijdens de warming-up had ik al gevoeld dat mn benen nog niet helemaal hersteld waren van de vorige trainingssessie. Vaak is het zo dat ik qua conditie harder kan dan mn spieren toelaten, die dan gaan protesteren. Aan het begin loop je dicht op elkaar en er zijn mensen die je inhalen en andere mensen die je zelf achter je laat, maar hoe verder je bent hoe meer de volgorde van de lopers vast begin te liggen en de gaten worden groter. De adrenaline pompte door mn lichaam en ik had het gevoel dat ik vlak onder mn max zat. De jongen van voor de start liep samen met iemand die ook voor het eerst liep en die liepen zo’n 10 meter voor me. Een mooi richtpunt. Af en toe kwam ik wat dichter bij, en dan weer wat verder terug en soms kun je even in de slipstream van iemand anders schuilen. Je ziet mensen vooruitschuiven en weer terugvallen. Ondanks dat je vooral voor jezelf loopt en je totaal niet meedoet voor de zege voelt het toch alsof je meedoet aan een race, je wilt zo goed mogelijk presteren en tactisch goed lopen.
Na de eerste ronde van iets meer dan 1 km kwamen we langs de waterpost. Gauw pakte ik een bekertje aan, maar drinken en lopen tegelijk is een kunst op zich en naast een paar slokken die ik binnenkreeg kreeg ik het halve bekertje over me heen, maar zo’n verfrissing was best welkom. De tweede ronde van 2 km was meteen een stuk langer en dan moet je oppassen nog wat krachten te sparen voor de laatste ronde, maar ik had mn race vrij goed ingedeeld en ik had nog geen last van steken in mijn zij. De gaten onderling worden wel steeds groter en even komt dan de gedachte in je op dat je laatste ligt. Maar een snelle blik achterom bewees het tegendeel. In de laatste ronde begin je dan te denken of je nog een versnelling kan plaatsen en ik had een plek in mn hoofd op een dikke kilometer van de finish.
Gauw zocht ik mijn favoriete nummer op op mn mp3-speler, No one Knows van The Queens of the Stone Age, daar zit zo’n lekker ritme in en de muziek is opzwepend. Ik was al behoorlijk moe en mn ademhaling was erg snel, maar ik ben toen naast de 2 gaan lopen waar ik me steeds op gericht had. Toen we op het punt waren waar ik mn versnelling bedacht had merkte ik dat ik niet ver onder mn max zat en even twijfelde ik. Maar toen koos ik de zijkant van de weg en ik versnelde mn pas die ik vooral ook vergrootte. Ik voelde me net Haile Gebrselassie met die grote passen, ondanks dat de nummer 1 zeer waarschijnlijk al was gefinisht, maar ik liep mn eigen race tussen de renners waar ik steeds al tussen had gelopen. Ik werd niet meer ingehaald en haalde zelf nog wat renners in, maar de laatste 600 meter was zwaar, ik moest even een klein stapje terug doen, maar je kon de finish al van ver zien liggen en dan gooi je alles eruit ondanks alle pijn. Op het eind heb ik mn muziek zacht gezet en er nog een sprintje uitgegooid en het is leuk om dan je naam omgeroepen te horen als je de streep passeert, maar o wat was ik kapot, ik was behoorlijk diep gegaan. Ik had niet eens mn tijd gezien, maar zag dat het ergens in de 25 minuten hoog was. Misschien een PR? Eerst even uitlopen en op adem komen, want alles deed zeer. Toen weer teruggelopen naar de finish voor wat bekertjes water en daar nog een tijdje de race nabesproken met een paar andere lopers en uit staan hijgen.
Toen ik in de kleedkamer kwam zag ik dezelfde man weer waar ik van tevoren mijn doel aan kenbaar had gemaakt en zijn vraag was dan ook: "En? Was je de laatste voor? "Ja, en misschien nog een nieuw PR ook!" Het startnummer stopte ik in mn zak als souvenir van mn eerste en geslaagde loop, dat smaakt naar meer! Achteraf bleek dat ik een nieuw PR van 25:47 had gelopen en 51e was geworden van de 99 en daar ben ik erg tevreden mee. De loop ging over een mooi parcours en was goed georganiseerd en op alle kruispunten stonden medewerkers om de richting aan te geven zodat je je goed op de race kon richten. Dus met dank aan de organisatie voor deze leuke ervaring!
© Theo van Veenendaal – Apeldoorn