Met mijn vader ging ik tijdens de vakantie in Ouddorp een zogenaamde strandloop doen. Ik 500 meter en hij 4,5 kilometer. Leuk, zo in je vakantie tegen allemaal mensen lopen die je niet kent en op een ondergrond die je normaal ook niet rond Apeldoorn aantreft. De inschrijving was in een tent op het strand en ik moest heen en weer lopen van de duinen naar de zee en weer terug.

De 500m startte een uur voor de 4500 meter, maar toch wilde pappa wel met mij mee warmlopen. Tot mijn verbazing moest hij na enkele meters al lossen. Hij mompelde iets over baantraining en krachtige afzet, maar volgens mij is hij gewoon te zwaar en niet meer een van de jongsten. Al die duizenden trainingskilometers helpen dan ook niet. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Eindelijk konden we van start. Pal tegen de wind in werden we gezandstraald en net dat ik dacht een kans op een podiumplek te hebben viel ik plat op mijn snufferd, omdat iemand me van achteren aantikte. Snel opstaan en alsnog de wedstrijd uitlopen.

Moe, maar voldaan zat ik die avond achter een sparerib met een nieuw T-shirt, medaille en gewonnen boemerang.

© Milo Groen (én pappa Rinus Groen) – Apeldoorn