Wat is het fijn om gewaardeerd te worden – Loopkrant.nl

Vorig jaar ben ik begonnen om een aantal dames te trainen in voorbereiding voor de Marikenloop. Ik werd door hen gevraagd, omdat zij al ervaring met mij hadden opgedaan in de Start to Run clinics. Natuurlijk was ik zeer vereerd. Zeker om de punten die zij aangaven. Ze vonden mijn trainingen heel erg leuk en ik was ook serieus met alles bezig. Een goede combinatie dus. En natuurlijk zei ik geen nee hier tegen.

Dus aan de slag om deze dames een geweldige Marikenloop te laten lopen. Deze missie lukte en de dames die zich ondertussen de Prinsessen van Hendrik waren gaan noemen, dit omdat we bij Prins Hendrik in Vught trainen, wilden meer. Dus verder gaan trainen voor de Meijerijloop, Kangoeroeloop en nog wat kleine loopjes. En sommigen van hen liepen ondertussen ook nog de 7-Heuvelenloop. In het nieuwe jaar werden natuurlijk nieuwe plannen gemaakt en daar zat voor een paar prinsessen toch een halve marathon in. Eindhoven? Waarom dan geen 20 km van Parijs opperde ik. Dat is op dezelfde datum en dan maken we er ook nog een gezellig weekend van in Parijs. Ja, dat doen we, werd er spontaan geroepen. Dus nu zijn we in voorbereiding voor de 20 km van Parijs op 11 oktober.

Nu was ik in juni jarig en ik had eigenlijk niet zo’n zin om mijn verjaardag te vieren en plande hierom een lekkere week vakantie in Turkije. Ik was wel vergeten om mijn prinsessen in te lichten. En daar wij elke zondag samen trainen, waren ze me plotseling kwijt.
Foutje. Iedereen was overbezorgd. Waar was ik? Is er iets gebeurd? Ja, ze wisten het niet natuurlijk. Dus ze hebben half Den Bosch afgebeld en zijn zelfs langs mijn huis gegaan om te kijken waar ik was. Niet thuis natuurlijk. De buurman heeft het hen maar verteld, nadat ze eerst voor zijn raam hadden staan springen. Toen ik op dinsdag terug kwam uit Turkije at ik snel even wat en wilde ik gaan trainen natuurlijk. Plots werd er gebeld. Ik ging wat geïrriteerd open doen. Ik dacht aan colpeteurs o.i.d. Ik doe open en dan ineens TARA!. Stonden er twee van mijn prinsessen voor de deur met een grote koelbox. Hé wat leuk, maar ik sta op het punt om te gaan trainen. Er wordt niks getraind. Wij zijn hier om jou vanavond eens lekker te verwennen. En Catrinca komt ook nog over een uurtje of zo. Nou toen stond ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens met mijn mond vol tanden. Ik had niks te zeggen. Ja maar, ik heb al wat gegeten. Dan eet je nog maar een keer straks. We gaan zo meteen lekker eten koken en jij doet vanavond niks, nada, noppes.

Nou dat werd me natuurlijk een gezellige avond. Wat wil je nog meer? Drie geweldige prinsessen die je komen verwennen. Dat wordt in Parijs nog wat met vier dagen. Wat mag ik me zelf gelukkig prijzen met zo’n fijn stel. En waarom dit alles? Dat noemen ze nou waardering.