Zondag 14 juni 2009. Tijd voor een avond schitterende atletiek. In Utrecht natuurlijk. Want al jarenlang is er een groep enorm toegewijde vrijwilligers actief in Utrecht die topatletiek voor een zo breed mogelijk publiek écht aantrekkelijk kan maken. Deze dag was met één simpel doel georganiseerd: veel wereldrecords laten sneuvelen.
Bij aankomst in Utrecht was het zelfs voor ons als trouwe U-track fans een verrassing. Een heus Afrikaans dorp nagebouwd en een rij tribunes waar zeker duizenden mensen het loopspektakel op de piste van zeer dichtbij konden volgen. Geweldige entree, waar we dus iedereen zonder entreekaartje of dure parkeerkaart welkom werd geheten.
De eerste race die wij zagen was de NK race 10 kilometer voor dames. Ook dit jaar een verrassend veld, waaruit dus eens te meer duidelijk werd dat wie niet 25 rondes durfde te lopen ook niet had durven in te schrijven. Saskia van Vugt bleek het rondes lopen wederom goed te beheersen. Zonder tegenstand uit eigen land werd zij wederom dit jaar de beste in de NK-race met een tijd van 36.41. Bij de heren was de NK 10km baan dit jaar weer ongekend spannend. Alle loopwonders die vandaag niet bang waren voor 25 rondes afzien waren present. Met direct na de start eigenlijk al direct de favoriet Marco Gielen die het tempo aanvoerde. Per ronde verloor Marco tegenstanders en met nog 5 rondes voor het eind werd het tijd voor een tempoversnelling. Deze was er én deed velen kraken. Echter vooral Marco zelf die tot verbazing van iedereen en wellicht ook zichzelf Ronald Schöer nog zeer soepel achter zich zag lopen. Lichte wanhoop viel af te lezen op het gezicht van één van Nederlands beste langeafstandlopers van deze eeuw. Ronald versnelde en versnelde. Met een geweldige laatste ronde mocht Ronald zich dit jaar met 29.35 voor het eerst Nederlands kampioen 10km baan noemen.
Na dit loopgeweld op de NK’s werd het natuurlijk tijd voor de eerste wereldrecords. Het WR kralenrijgen, een eitje voor de Utrechtenaren. Wij vermoeden dat de helft van de kralen opgegaan was aan het versieren van de kleding van de Afrikaanse standhouders, maar met volgens ons 140 meter kralenlint was deze poging tot een WR geslaagd. Wellicht dat de uitdaging zat in de makers die wekenlang in de meest ververlende houding aan het rijgen waren geweest voor ons plezier. Voor het volgende WR mochten wij zelf meedoen door volkomen a-ritmisch zoveel mogelijk herrie te maken met uitgedeelde tamboerijns. Wij vermoeden dat hier het WR uit-de-maat-tamboerijn-spelen-door-atletiekpubliek ook weer met gemak doorbroken is. Voor de atleten die nog moesten lopen zat de sfeer er in ieder geval direct goed in.
De dames WR race over 25 rondes (10 kilometer) was een race van uitzonderlijk hoog niveau. Sterker nog: een race waar je eigenlijk gewoon bij moest zijn. Ondanks dat de namen als Meseret Defar en haar eeuwige plaaggeesten Tirunesh Dibaba en Linet Chepkwemoi Masai ontbraken werd het een heus spektakel. Beetje jammer natuurlijk dat onze Nederlandse heldin Lornah Kiplagat niet meer kon lopen na haar helikoptervlucht in Utrecht, maar wellicht dat zij voor deze sightseeing tour op hoogte boven Utrecht al had besloten om vandaag even rust te houden. Lange tijd zag het er naar uit dat de magische tijd van Junxia Wang (29.31) uit 1993 nu eindelijk gebroken zou worden. Zover kwam het helaas niet, maar de tijd van 29.53 van Meselech Melkamu was historisch en de snelste 10km tijd van deze eeuw! Florence Jebet Kiplagat bewees in deze race ook over magische loopgenen te beschikken en eindigde met 30.11 in een droomtijd.
Op deze ideale avond voor een 10km werd ook volop geprofiteerd door Ilse Pol. Zij bewees goed mee te kunnen in dit loopgeweld en liep in haar eerste serieuze baanwedstrijd met alleen topvrouwen dat zij nog altijd harder en harder gaat. Aangemoedigd met ‘Go, Go, Go!’, "Gaat goed Ilse!’, ‘Kom op Ilse!’, ‘Super Ilse!’ en ‘GasPolleke’ werd ze door alle trouwe en nieuwe supporters naar een supertijd van 32.47 geloodst. In totaal 101 secondes sneller dan haar staande PR. Met als slotact het spetterende vuurwerk kon Ilse, maar ook de rest van het publiek, weer met een grote smile huiswaarts keren, want het was tenslotte een topavond om nooit te vergeten! Lang nafeesten was voor velen niet mogelijk. Tenslotte was het de volgende ochtend gewoon weer een doodnormale ochtend. Eentje waarbij de wekker al om 6:00 afgaat en je het lachen alweer snel vergaat. Zo niet voor Ilse Pol. Zij zal nog dagen nagenieten van deze zeer bijzondere ervaring en waar er nog veel van zullen volgen.
© Redactie Loopkrant.nl