De Taterende Trappers – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Vrijdagavond vertrek ik op mijn dooie gemak naar Hank, klaar voor de volgende uitdaging. Klaar is een groot woord, want in feite zie ik het niet goed zitten deze keer. De inschrijving is morgen heel vroeg omdat we reeds om 06u00′ starten. Het geluk is met mij en de enorm lange file staat aan de overkant. Na 1u30′ rijden zet ik de wagen op de parking net aan de startplaats om toch de maximum aan uurtjes te kunnen slapen.

Die uurtjes slapen hadden gekunnen, maar met een trouwfeest kreeg ik gratis muziek aan bed. Tot in de vroege uurtjes gaan ze verder en pas nadat de laatste feestvierders luidroepend verdwijnen, kan ik eindelijk slaap vatten. Alsof ik maar even met mijn ogen knipperde gaat al de wekker. Pfff, 04u30′ Meer dood dan levend sleep ik mijn lijf naar de inschrijving. We zijn al met drie lopers voor de ultra (120km). De inschrijving verloopt vlot en elke ultraloper krijgt een fietser mee. Ik krijg Paul, omdat naamgenoten het altijd beter met elkaar kunnen vinden. Een klein probleempje is wel dat we eigen voeding moesten voorzien, ik heb alleen nog wat leo-wafels liggen…Och, dan stoppen we wel aan 60km als het moet. Twee rondjes van 60km moeten we doen. We krijgen een routebeschrijving mee en ik zie mij al 30km verloren lopen vandaag. Paul heeft er wel het volle vertrouwen in en kent gelukkig ook goed de streek. Hij maakt de fietstas (die ik toevallig in de wagen had) aan zijn fiets, met 2l water en 2l sportdrank moet het wel lukken.

Iedereen staat klaar, bij gebrek aan wapens in de gemeente Hank moet de organisator ons in gang schieten met zijn stem. Dat doet hij met verve, volgens mij is dan ook iedereen in de deelgemeenten wakker geschoten. Ik zie nog net wie Jeroen is maar die schiet als een pijl uit een boog weg. Ook alle andere deelnemers hebben een snelle start. Ik hou mij braaf aan een tempo rond de 10km/u. 120km is ver, heel ver en 10km/u zeker niet te traag.

Het is nog koud maar na een half uurtje gaat de vest toch al uit en lopen we in t-shirt verder. De route is aangegeven met grote gele pijlen, ook op de grond duidelijke tekens. Verkeerd lopen zal hier blijkbaar toch moeilijker worden dan gedacht. Prachtige streek hier, Jan is naast mij komen lopen en volgt mijn ritme. Ongelooflijk veel lammetjes liggen in de wei te ontwaken. De huizen zijn hier enorm mooi en gezellig. Toeschouwers zijn er niet maar hoe minder mensen hoe mooier de natuur. We lopen over brede fietspaden, iedereen is al lang uit het zicht verdwenen. Jan is in mijn ogen niet goed bezig, steeds eens wat rapper dan weer wat trager. Zo spelen we heel detijd haasje over. Na even lopen duik ik al in de decor om wat te bemesten.

Om het half uur wat drinken, de zon komt er al goed door en af en toe valt er zweet van mijn voorhoofd. We proberen zo weinig mogelijk te zweten om geen klop te krijgen. De uren verstrijken en alles zit eigenlijk heel goed, mijn fietser Paul doet het ook uitstekend en let op elk details. Soms stuurt hij me op de bult van de weg om niet te veel schuin te moeten lopen. Voor de rest kan hij lang tateren met de fietser van Jan. Eindelijk na 3u30′ komen we een groepje voorbij, erop en erover. Jan wil steeds met me mee maar eigenlijk is het voor mij niet zo goed altijd iemand die tempowisselingen doet. Ik stop even na 4u om een Leo te eten en hou bewust wat afstand. Ik besluit van deze keer als het gat toegelopen is om te versnellen, ik moet immers nog een ronde. Rond kilometer 45′ is het gat toegelopen en ik versnel naar 12km/u. Jan probeert me te volgen, ik zie dit niet zitten en ga naar 14km/u, twee minuutjes volhouden en het gat is groot genoeg. Het is niet mooi maar ik wil mijn eigen tempo verder kunnen zetten.Alles gaat nog goed maar de voeten beginnen te branden, mijn nieuwe schoenen laten zich voelen.

Aan 50km even stoppen aan een fruitwinkel voor een sanitaire stop en weer verder. Paul en ik zijn heel wat te weten gekomen over elkaar, ook dat Paul zingt in een havenkoor. De laatste 5km zingt hij me verder met mooie liedjes, ik vraag me af of iemand al ooit een zingende begeleider had? In mijn ooghoeken zie ik een loper achter mij die een gat wil toelopen van een honderd meter. Ik laat hem nog wat naderen om dan wat te versnellen, een beetje tonen wie nog de fitste is. Het laatste eind is een enorm lang recht stuk. De eerste ronde zit er op , 6u17′ Ik voel me heel goed en heb zeker energie om nog een ronde te doen. Willy is al gestopt en ik denk er nog even over na. De voeten branden en volgende week Steenbergen… Ok, stoppen dan maar, het zou gegaan zijn maar voor wie en voor wat nog 60km pijn hebben?

We krijgen een mooie medaille, de organisator is blij dat we stoppen omdat hij anders overuren moest doen. Een pluim voor hem voor die prachtige route, een ultraloop die zeker gaat groeien. Een tip voor als je hem volgend jaar meedoet, zorg voor voldoende eten en drinken en een fietstas is zeer handig. Van Paul mag ik volgend jaar bij hem blijven slapen om een betere nachtrust te hebben. Bedankt Paul voor die supergoede begeleiding. Nog even wat nagenieten en het is weer tijd om naar het front terug te keren. Diezelfde file staat er weer en ook weer aan de overkant, we komen weer vlot overal doorheen. Ik heb genoten van de streek, de konijntjes, de kievitten, de fazanten, geiten, ezels, paarden,… mens we hebben zelfs op een veld ooievaars gezien. Dit is ultralopen, genieten.