Walk on – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Sinds drie jaar heb ik een passie voor het hardlopen. Je hoort vaak als je ouder wordt dat je actief moet blijven. Ik las een advertentie in de krant met het opschrift "hardlopen voor jong en oud". Ik kocht een paar schoenen en ben gaan lopen. Dat was eigenlijk niet zo moeilijk. Ik ben terecht gekomen bij loopgroep 2000, gezeteld in Zeewolde. Onder de bezielende leiding van Henk en Alie Mentink.

Henk is een oud topatleet die met Gerard Nijboer samen trainde. Wie kan je de beginselen niet beter bijbrengen? Zijn vrouw Alie, die ermee verder groeide met haar Henk. En de groep mensen waar ik mee train in Nijkerk is ook een gepassioneerde groep lopers met allen het hart op de juiste plek. Ik was verkocht en wilde verder. Ik heb mijn ervaringen opgeschreven onder de titel "Oma gaat hardlopen".

Het begin van hardlopen is ontstaan toen een soldaat in 409 voor Chr. een boodschap over moest brengen van Athene naar de plaats Marathon. Goed nieuws overbrengen, De overwinning was binnen. Zo is het eigenlijk ook bij het hardlopen, als je tenminste goed bezig bent. Van starter, in 8 weken de 5 kilometer afleggen, daarna na 6 weken een uur vol kunnen houden. Dan de eerste 10 kilometer 4 maanden later. Wat geeft dat een kick. Daarna wilde ik verder. Na 11 maanden mijn eerste halve. Na 2 jaar de eerste Marathon. Dat was vorig jaar. Nu een jaar later. Ik heb een nieuwe missie: de Marathon onder de 5 uur lopen.

Als een Passiebloem die vruchten afwerpt . Als je hem goed verzorgd zal hij blijven groeien en stralen. Zo is het ook met je lichaam.
Als je het goed opbouwt en traint en erna leeft kan je jezelf steeds weer verbeteren. Ik wilde mijn tijd in Rotterdam verbeteren. Ik heb een beetje de instelling van "als het gaat gewoon doen". Niet te veel bij nadenken. Dan ga je twijfelen en dan zie je er als een berg tegenop. Ik heb me natuurlijk Medisch laten keuren. Voordat ik er Uberhaupt aan begon.

Een marathon voorbereiding is op zich al een heerlijke tijd. Ik loop graag in de kou. Dan presteer ik beter dan de warmte. Die speelde mij afgelopen zondag dan ook parten. In 14 weken tijd een opbouw van 12 naar 32 kilometer. Muziekje op, drankje een gelletje mee. En genieten van de omgeving en het hardlopen.

Rotterdam, Rotterdam, er zijn zoveel liedjes over geschreven. Ik heb er zoveel gehoord. Ik ben er geboren . De Skyline van prachtige gebouwen. De lucht van het ziltige water en de roep van de vogels. Het opbouwen van de route. De vlaggen. Het klaar zetten van het kanon.
Zelfs de spanning voelde je opbouwen. Het aankomen van de vele duizenden lopers. De ene in zichzelf gekeerd. De ander met familie die uitbundig elkaar bespotten en dan de grootste plezier hebben. Vele nationaliteiten waren weer aanwezig. Hardlopen verbroederd.

Het was dit jaar onmogelijk om zo maar een vak in te lopen. Er stond een letter op je startbewijs die je moest tonen om in het vak te komen. Aangezien ik ( helaas) niet zo snel loop, kwam ik in vak G terecht. Lieve vrijwilligers die je dan al aanmoedigen. Dat waren jongelui die een sportopleiding volgen en de organisatie een handje (moeten) helpen. Maar wel met een glimlach. Eindelijk de speaker kondigt het naderende festijn aan. Lee Towes " You never Walk alone" . Het kanon. De karavaan komt op gang. Dag lief..tot straks..

Mijn lief is een bijzondere lief. Die fietste mee en gaf om de 5 kilometer een flesje drinken en een gel. Geen gesjouw van flesjes om je heen. Heerlijk gevoel is dat. De eerste aanmoedigingen beginnen al op de Coolsingel en zullen zo doorgaan tot de aankomst. De loop begon door Rotterdam-Zuid. Na 10 kilometer had ik al last van hijgers. Die plakken aan je vast in de hoop jou ritme te kunnen vasthouden, omdat ze het zelf op dat moment erg moeilijk hadden. Natuurlijk niet de elite. Deze waren mij al ver vooruit. O, wat had ik daar graag tussen willen lopen.

Het vraagt natuurlijk opperste concentratie en hoe goed je bent getraind. Af en toe had ik het gevoel dat ik tegen werd gehouden. Niet stilstaan is het motto. Dan maar dribbelen. Maar ik moet toegeven dat wordt heel moeilijk aan het eind. Wat een mensenmassa nemen die moeite zeg om je een hart onder de riem te steken. Aanmoediging na aanmoediging. Wildvreemde mensen die jou op die dag willen verwennen met van alles. Soms werden ze boos omdat je niks aanneemt. Lieve mensen, begrijp dan toch dat je na de 30 kilometer eigenlijk niks meer wilt hebben.

Op 36 kilometer stond Henk. Nog een laatste aanmoediging, kom op, je haalt ’t, nog even. Ja, ik ontdekte dat de 5 uur grens in zicht was. Nog 43 minuten voor 6 kilometer. Je volgelopen benen willen haast niet vooruit. Wat volgt is een preek tegen jezelf, het oppeppen. Niet kijken naar al die lopers die echt niet meer kunnen. Er waren lopers die het opgaven, " niet kijken". Doorlopen. Nog even en mijn lief was daar. "Hup Ien! Sprinten anders haal je die grens niet.". Ik weet niet waar ik het vandaan heb gehaald, maar wat was de beloning groot. Onder de magische grens van 5 uur. Wouw wat een dag. Ook daar is een liedje over geschreven. Een hand van de nieuwe Burgemeester Aboutaleb. Hij stond er toch maar. Hij heeft daardoor laten zien dat zijn hart op de juiste plek zit. Hij heeft de moeite genomen om " ons" hardloopminnend volkje te complimenteren. "You never Wolk alone". Ik ga lekker op mijn gemak aftrainen.

Bedankt lieve mensen in Rotterdam, die er alles aan gedaan hebben om er een speciale dag van te maken. Dank aan alle vrijwilligers en die vele duizenden langs de kant. Dank aan mijn vele lieve loopmaatjes die al die maanden hebben meegeleefd. Dank aan mijn lief…mijn liefje mijn liefje wat wil je nog meer?