Maandag 2e paasdag 2009 was het prachtig weer. De thermometer toonde af en toe zomerse waarden. Voor mij reden om in korte broek en singlet een rondje Bussloo te doen. Ik was niet de enige die van het weer genoot, want op mijn heenweg zag ik heel veel hardlopers, maar vooral honderden fietsers.

Het was zelf druk bij Bussloo waar allerlei mensen plekjes uit de wind, maar in de zon opzochten, om al vast een kleurtje te krijgen. Er zat een dame op een luie stoel die mij toeriep "Mooi weertje, he" en toen onbedaarlijk begon te lachen. Zo grappig was dit nu ook niet weer en op een rare ongemakkelijke manier kwam haar uitbundige lach me zelfs bekend voor.

Soms heb ik dat ik niet op een naam kan komen en dan spookt dat uren en soms dagen dor mijn hoofd tot ik eindelijk de bewuste naam weet. Nu had ik hetzelfde. Er was iets niet op zijn plaats. Geheel tegen mijn gewoonte in besloot ik halverwege om te draaien en dezelfde route terug te lopen om de bewuste dame nog een keer te zien. Toen ik dichterbij kwam en haar badpak zag viel plots het kwartje…

© Rinus Groen – Apeldoorn