Zondag 29 maart. Ik dacht dat Nederland ondertussen wel geasfalteerd was, maar het nagebouwde openluchtmuseum in Arnhem bleek dat in ieder geval niet te zijn.  Ik verwachtte een wegwedstrijd, maar het was een halve veldloop. Zo dat was de eerste smoes. Ik dacht dat Nederland een vlak land was zonder Mont Ventoux in de eerste kilometer. De tweede smoes is er ook uit.

De derde smoes, nah hoeft niet meer, het is wel duidelijk denk ik. Oh ja, wel een toepasselijke, hoogmoed komt voor de val. Eigenlijk was het vandaag na één kilometer al gedaan met mij. Echt te hard gestart. Als een jonge hond. Ik had mezelf opgenaaid,  Dries had zware benen en daar wilde ik aanhaken. Die zou langzaam gaan, dacht ik. Dus dan maar bij een ander treintje aanhaken. Ik was boven op de Mont Ventoux en liep al stevig in de verzuring. Toen hoefde ik nog maar vier kilometer. Daarna kwam het niet meer goed voor vandaag. Damage Control voor zover mogelijk, maar na drie kilometer dacht ik echt dat we er al wel zouden moeten zijn. Tenminste op het gevoel in mijn benen af te gaan.

Uiteindelijk in 19.30 over de finish, total loss. De fotograaf legde het tafereel subtiel vast. Mijn stoere plannen over snelle tijden moet ik helaas nog uitstellen. Het blijkt maar weer dat één Lenteloop nog geen zomer maakt. Maar wat in het vat zit verzuurt niet, behalve dan mijn benen vandaag.

© Mynko Peterink – Apeldoorn