Zondag kreeg ik opeens steken in de rechterzij. Vrijwel direct toen ik begon met hardlopen. Na één minuut besloot ik terug naar huis te wandelen en het een paar uur later nog eens te proberen. Het ging nu twee keer zo goed, want ik hoefde pas na twee minuten terug te wandelen. Een verplichte rustdag dan maar. Zaterdag had ik nog zonder problemen 1u40 gelopen, dus echt zorgen maakte ik me niet.

Maandag was het echter niet helemaal weg en wist ik met pijn en moeite een half uur vol te maken. Dinsdag voelde ik nog steeds een lichte pijn, maar kon ik het half uur zonder veel problemen vol maken. Toch bekroop me een gevoel van onbehagen. Wat mankeer ik en hoe lang gaat dit duren?

Googlen dan maar. Steken rechts in de zij komen vooral bij ongetrainde mensen voor, maar daar wilde ik me zelf na 33 jaar lopen niet onder scharen. Een andere tip was om bij de landing op de linkervoet uit te ademen. Nu maak ik ongeveer 200 stappen per minuut met mijn korte varkenspootjes, dus om de steken in de zij om te zetten in hyperventilatie leek mij ook geen haalbare kaart.

Het kon ook een soort gasopeenhoping zijn die je opeens met een plop zou moeten voelen verdwijnen. En inderdaad vandaag zat ik op de wc en kwam er een bevrijdende beweging in mijn ingewanden. Overigens zonder een champagneflesontkurkingsgeluid. Even later liep ik ruim een uur zonder problemen. Niet heel hard, want van vol gas had ik even de buik vol.

© Rinus Groen – Apeldoorn