Zaterdag 21 februari. Vandaag voelt als een generale repetitie voor volgende week zaterdag. We lopen 20 minuten, maar in die tijd ben ik natuurlijk nog maar op de helft van wat ik volgende week moet lopen. Kortom – het zou fijn zijn als dit lukt, maar voor volgende week is meer nodig. Ik blijf mezelf verbazen en het lukt me relatief makkelijk om die twintig minuten vol te houden. Ik krijg het wel erg warm. M’n rode hoofd lijkt bijna uit elkaar te klappen.

Toch loop ik de twintig minuten rustig (hééél rustig) uit. Na een korte pauze gaan we gelijk door voor nog eens 10 minuten. Even denk ik dat ik liever gelijk door was gegaan met deze 10. Van al die pauzes en opnieuw opstarten word je alleen maar extra moe. Gelukkig ben ik een volhouder en loop ik netjes uit wat er van me gevraagd wordt. Helemaal kapot vraag ik me af waar dit toe moet leiden. Maar eenmaal thuis vul ik wel direct m’n aanmeldformulier in. Natuurlijk ga ik door! Al is het maar tot de Dam-tot-damloop en hang ik daarna m’n schoenen aan de wilgen… Maar eerst zaterdag nog 5 kilometer, en dan nog één blog.

Maandag 23 februari. Vandaag gaan we iets leuks doen! Zo trapt Henk de warming up van vandaag af. Beetje vreemd, want we doen toch iedere keer iets leuks? Met z’n allen rennen we om de parkeervakken op de parkeerplaats heen. We beginnen rustig, gaan het volgende rondje wat harder en dan nog wat harder. En dan… geen 20, 10 of zelfs maar 5 minuten lopen. Nee, vandaag doen we 7 keer 2 minuten. Nu weet ik het! Ik ben gewoon geen duurloper. Zeven keer 2 minuutjes lopen – en dan weer even rustig aan – is hartstikke leuk. Dit kan ik wel volhouden, en ik kan er nog bij lachen ook. Henk had gelijk; we doen vandaag écht iets leuks!!

© Manon Sluijter – Nunspeet – http://www.ics.nl/