Gelukkig hebben we trainer Wim nog bij ons – Loopkrant.nl

7 februari.We zijn maar met een klein groepje. Als ik hoor dat we twee keer tien minuten lopen schrik ik even. Tien minuten is twee keer vijf minuten, maar dan aan één stuk. Aan de andere kant zit dit er natuurlijk wel aan te komen. Maar goed. We laten ons niet kennen en doen het gewoon. Door het Zandenbos en dan langs de golfbaan. Ik kijk wat om me heen en bedenk dat dit een van de genoegens is van het hardlopen.

Je kunt het in de natuur doen en je bent lekker buiten. Toch leuker dan zo’n zweterige sportschool. Het andere voordeel van twee keer tien minuten lopen is dat je na één keer al op de helft bent. Je hoeft dus ook maar twee keer te beginnen. Een prima training. Het komt allemaal goed met ons.

9 februari. Het is koud, het is donker en het regent een beetje. Ik heb maar weinig zin. Maar dat maakt niet uit. Ben inmiddels wel zo ver dat stoppen geen optie meer is. Na het inlopen en de warming up, voor de nodige afwisseling doen we die bij vijf verschillende lantaarnpalen, gaan we serieus van start. Drie rondjes van 800 meter. Ook hoeft het vandaag niet meer in praattempo. Je mag nu wat extra gas geven. Met m’n maatje begin ik, net als zaterdag, heel voorzichtig. Maar met het eind van het eerste rondje in zicht versnellen we wat. En zo houden we dat drie rondjes vol. Helemaal goed. Het laatste rondje moeten we eigenlijk afbreken; maar zoals gezegd is stoppen geen optie. We lopen dus rustig door tot het eind. Gevolg is wel dat we de groep kwijt zijn. Gelukkig hebben we trainer Wim nog bij ons. We verdwalen dus niet…..