Een terugblik van 2008 laat op zich wachten. Alles gaat ook zo snel voorbij. Zo zijn we vandaag, 11 januari, alweer toe aan de achtste editie van de Loius Persoons Marathon (LPM). Het is ook BK cyclocross dat ik enorm graag zou zie, maar dat kunnen we opnemen en de LPM niet. De weg naar Genk verloopt heel vlot en hoe dichter we aan de Kattevennen komen hoe mooier het decor.

Prachtige sneeuwtaferelen: de bomen, velden, wegen en huizen. Alles zo mooi wit. De start is om 10u00′ en om 09u45′ zijn we ter plaatse. Diane haalt mijn startnummer terwijl ik nog een sanitaire stop doe. De sfeer zit er alweer goed in en heel wat (ultra)lopers vinden elkaar terug. De start om weer heel wat marathons te trotseren. De temperatuur valt nog redelijk mee ook al blijven we onder de nul. Na een korte halve minuut stilte gaan we van start. Rondjes van zes kilometer in een supermooie omgeving. Ik start redelijk. Na 500m komen Connie en Ronny voorbij met hun eigen ritme. Ik volg even hun spoor, maar het gaat me te snel. Na een stukje alleen te lopen kom ik bij Luc en die heeft een voor mij ideaal tempo. We lopen voor 3u30′ ongeveer maar ik verwacht een groot verval de tweede helft.

Het valt op dat de organisatie zich te pletter gewerkt heeft om het parcours zo mooi te krijgen. In de eerste ronde kampte ik even met een bevrozen voet en onderbeen, dat gevoel duurde zo een aantal kilometer maar verdween na even stretchen. De rondjes verlopen zeer vlot en telkens iets onder de 30′ , perfect op schema. Ik liep al bijna elke dag dit jaar, ook bij -13 deed ik trouw mijn kilometers. Dat heeft mij toch wat gesterkt en veel hinder van de koude was er niet. Ondertussen loop ik al een hele poos terug alleen en was in trance zonder het te weten. Chris haalde me er even uit door mijn naam te roepen. Ik liep hem voorbij zonder hem te zien. De laatste ronde komt de zon er goed door en die zorgt voor grotere temperatuursverschillen. Het zweet op mijn natte kledij voelt heel koud aan en doen me nu toch wel bibberen.

De meet is in zicht en ik versnel nog wat om onder de 3u27′ te blijven, enkele seconden eronder. Dit was mijn snelste marathon van 2009. Hoe kon het ook anders. Micha staat klaar om de lopers te feliciteren en we krijgen een mooie medaille. Het marathonjaar kan al niet meer stuk als men de LPM liep. De after-marathon was al even leuk als tijdens het lopen. Na vele gesprekken verlaten we als laatste de zaal. Het was weer eens een supermooie editie om nooit meer te vergeten. Op de juiste uitslag is het even wachten. De eerste man was Papanikitas, tweede was Franki en derde Gino (dacht ik). Bij de vrouwen ging de eerste plaats naar Connie die ergens rond 3u15′ liep.

Bij thuiskomst bleek dat de video niets opgenomen had van de cyclocross…

© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com