Zondag 7 december voelde ik mij op de marathon "Remy alleen tijdens de marathon". Geen slecht woord over de Sparkmarathon, maar dit marathonavontuur was weer zo anders als alle andere marathons! Vanochtend de auto ijsvrij gemaakt en het is behoorlijk koud allemaal. Ondanks het krioel aan snelwegen rondom Rotterdam de weg naar Spijkenisse kunnen vinden.
Dit alles samen met Mo. Al meteen kom ik Hans tegen en natuurlijk een praatje en de foto. In de kantine een bakkie koffie en al snel kom ik de webloggers Theo, Richard, Bjorn, Mark, Ton tegen. Helaas geen Gertjan of Pim gezien. Natuurlijk de nodige looppraatjes en de grootste vraag bij de webloggers was wel waarom Running Ronald nu niet in Spijkenisse was? En waarom hij juist wel naar dat toch wel armzalige marathonnetje in Purmerend volgende week zondag gaat? Veel vraagtekens dus..
Maar goed. Snel omkleden en de eerste verrassing is al daar: geen hardloopbroek meegenomen en geen lange mouwen loopshirt. Het is koud buiten en lopen in je onderbroek met korte shirt lijkt mij geen pretje. Gelukkig kan ik een korte broekje met geel shirt krijgen. Een mooie combinatie van kleding. Ikzelf blijf tot 2 minuten voor de start binnen in de kantine om warm te blijven en dan de start. Ik heb geen hoge verwachtingen van de marathon en door het ziekjes zijn en tekort aan trainingen mag ik geen hoge verwachtingen hebben. Het loopt lekker en de zon is er ook bij. Het is zelfs lekker warm met een korte broek en shirt aan. Prima loopweer.
Na een paar km komt Richard naast mij lopen en al kwebbelend lopen wij samen een paar kilometers en daarna laat ik Richard langzaam gaan. Bij de 7km gaan de halve marathon lopers rechtsaf en wij linksaf en dan is het bijna uitgestorven op het loopveld. Een man loopt voor mij en ik kruip naar hem toe. Ergens midden in de polder begint de man voor mij te praten en te wijzen en ik kijk in het rond tegen wie hij het heeft.. Aangezien hij een 10 meter voor mij loopt begrijp ik dat hij mij bedoelde en ik roep luid:"Wat zeg je allemaal?". Na een tijdje lopen wij samen en praten veel over marathons, maar op een gegeven moment heb ik geen adem en ga langzamer lopen. Dan hoor ik ver achter mij luide stemmen en begrijp dat het de groep van Hans is die als groep aan elkaar gebonden de marathon gaan lopen. En lachen maar!
Dan lange polderwegen. Er lijkt geen eind aan te komen. Ik sluit aan bij een loper, maar bij de 20km stopt hij er mee en heb hem nooit meer terug gezien. Vanaf nu is het alleen lopen en ver in de verte zie ik een paar lopers lopen. Zo klein als poppetjes en ik bedenk dat dit nogal moelijk lopen is zo in je eentje. Gelukkig is de omgeving wonderschoon en ik geniet ervan. Het zonnetje is ook zo heerlijk. Overigens ging de halve marathon tijd in 1:55 uur en dat stemt tevredenheid. Dan weer lange dijken en ik krijg bij de 30km een dip van het alleen lopen en ga eens wandelen om alle spieren eens los te maken. Met een lekkere koek erbij.
De vastgeketende groep van Hans komt steeds dichterbij en nabij km34 gaat het treintje van lopers mij inhalen. Ik geef Hans de bekende handklap uit Amerika en zie ze langzaam maar zeker verdwijnen aan de horizon! Nog steeds loop ik alleen en het alleenlopen is zwaarder dan ik zelf dacht en moet mij echt manen om door te gaan. Bij km 37 zie ik Theo en maak een praatje. Nu nog maar 5 km en ik bedenk dat ik rond de 4 uur uit ga komen. Twee kilometer later gaat het moeizaam en loop ik weer een stukje. De laatste kilometers naar het sportpark…
Ik hoor de luidspreker in de verte en het kan niet ver weg meer wezen. Wat is nu 2 km in het leven? Ik ga stug alleen verder. Dan eindelijk het park en ik zie dat ik met een gigasprint mischien de 4 uur grens ga halen, maar sprinten zit er niet in en onder luid applaus kom ik na 4:00:16 uur over de finish! 16 seconden tekort om onder de 4 uur te komen, maar ik ben allang tevreden en weet dat gezien mijn conditie het hoogst haalbare was en dat er andere marathons komen die vele malen sneller gaan.
Bij de eindstreep is daar plots Janna en Ronnie om mij te feliciteren en het is erg fijn om dit snelle paar te zien! Dan de massage en dat doet mij goed. Bedankt Joop. Na een praatje en drankje in de kantine ga ik met Mo naar huis, want het is nog bijna 1,5 uur terug rijden. Bij Mo krijg ik heerlijk te eten en daarbij een mooie afsluiting van de dag. Nu nagenieten van mijn veertiende marathon en een beetje de benen rust geven.
Kort en bondig over de sparkmarathon.
Een mooie kleinschalige marathon en goed georganiseerd en voelbaar dat de vrijwilligers klaar staan voor de hardlopers en dat voelt goed aan. Een mooie omgeving om te lopen en best wel veel variatie’s in het parcours een aanrader. Waren er dan geen nadelen aan deze marathon? Natuurlijk. In mijn geval het bijna 30km alleen lopen en weinig deelnemers tegen gekomen. Van anderen begreep ik dat ze wel samen liepen, dus ik liep waarschijnlijk net in de verkeerde marathontijd en een volgende keer maar sneller lopen! Als je alleen loopt dan lijken de polder- en dijkwegen inmens lang en dat is ook minder.
© Rinus van der Wal – Heemskerk / http://www.rinusrunning.punt.nl