Hans van Doornik en Gerrit Drent zijn lopers die begeleid wonen. Daar waar ik niet koud of warm word van een medaille aan de finish zijn deze mannen écht gelukkig en bovenal trots over hetgeen ze gepresteerd hebben. Dit zijn dus het soort atleten dat voldoen aan de originele norm van de Olympische spelen, het meedoen is belangrijker dan het winnen.

Om ze ook qua sport in een vakje te kunnen indelen worden sporters met een geestelijke beperking G-atleten genoemd. Mijn neefje heeft een vorm van autisme en is dus ook G-atleet, zelfs een hele goede. Hij gaat naar heuse Europese en Wereldkampioenschappen en heeft Nederlandse records gesprongen en gelopen. Olympisch is er niet meer bij sinds een groep Spaanse atleten zich tijdens de Olympische spelen bij het basketbal zich heeft voorgedaan als G-atleten terwijl zij "normaal" waren.

Wanneer je zoiets doet ben je natuurlijk echt gestoord en zou je TBS moeten krijgen. Zij zijn er echter mild vanaf gekomen (uitsluiting van de sport) alleen alle echte G-atleten werden gestraft door hun categorie van de toekomstige deelnemerslijst te schrappen. Ook de Ierse priester die Vanderlei Cordeiro de Lima zijn gouden medaille ontnam door hem tijdens de marathon bewust omver te lopen heeft geen straf gehad.

Jammer dat deze priester nooit heeft geprobeerd Gerrit Drent in zijn gloriejaren van het parcours te gooien, want iemand een onrecht aandoen, en dan Gerrit zelf in het bijzonder, daar kon Gerrit beslist niet tegen. Waarschijnlijk had de man na zijn actie zelf een priester nodig gehad.

© Rinus Groen – Apeldoorn