We zijn te verwend. Elk gehucht heeft haar kunststofbaan en er zijn nauwelijks nog baanwedstrijden. In Deventer en Valkenhuizen wordt er al jaren geen normale baanwedstrijd meer georganiseerd. In Deventer heeft men wel een marathon en een 100km op de baan, maar of dat ooit deel is geweest van het PR-gedeelte om de gemeente warm te krijgen betwijfel ik.

Begin dit jaar stonden in Zutphen slechts drie deelnemers, allen Apeldoorners, aan de start voor een 5000m, het enige nummer die avond. Zelf liep ik vroeger soms meerdere malen per week baanwedstrijden. Nijmegen, Papendal, Hilversum, Zevenaar, Amersfoort, Amsterdam, Helmond, Zwolle en Utrecht. Ik ging er allemaal naar toe en vaak met nog een flinke club Apeldoorners. Ik liep ik er zo vaak dat ik er zelfs hele in- en uitloopparkoersen ken. Wanneer je mazzel had was je zelfs getuige van een Nederlands Record (Amersfoort verspringen Emil Mellaard). Of een rariteit; Leon Haan op de 3000m.

Wat sommige mensen het haten iso.a.  ‘het niet duidelijk zijn van wanneer je moet lopen’. Programma’s lopen altijd uit en zo kan het gebeuren dat je net na middernacht in serie 14 op de 3000m in Amsterdam loopt. Dit terwijl je om 4 uur in de middag nog een laatste boterham met jam naar binnen hebt gewerkt. De familie die is komen kijken snapt vaak niets van series en ziet je in 15.16 op de 5000m laatste worden terwijl je zo goed kon lopen. Tot schande van de familie word je zelfs gelapt door ene Baket (nooit van gehoord) in 13.56.

Loopmaat Henk Janssen ging alleen naar de baanwedstrijden in de hoop Mieke vd Kolk te zien. Zij sprong hoog én ver én sprintte bovendien. Was ze er, dan kon de avond van Henk niet lang genoeg duren. Dat hij zelf ook moest lopen was een hinderlijke onderbreking. Warmlopen deed hij nauwelijks en de wedstrijd raffelde hij zo snel mogelijk af. Misschien zie ik het verkeerd en waren wij destijds met Mieke té verwend.

© Rinus Groen – Apeldoorn