Zondag 2 november de 12e editie Berenloop met start en finish aan de voet van vuurtoren de Brandaris. De inschrijving voor deze marathon begint al een half jaar van tevoren en 4000 inschrijvers is de keiharde limiet van de organisatie. De loop is zeer populair. Na de opening van de inschrijving, ‘s nachts om 0.00 uur, zijn na één uur al 2200 mensen ingeschreven. Wat maakt de Berenloop nu zo bijzonder?
Het prachtige parcours van de loop speelt uiteraard een belangrijke rol. De route voert de lopers onderweg door schitterende en afwisselende natuur van het Waddeneiland met bossen, duinen en heidevelden, polders en natuurlijk: het brede en door sommigen gevreesde strand. Het is één van de mooiste en door het strand de zwaarste marathon van Nederland.
In het voorjaar had ik me dus ingeschreven voor de Halve Marathon. "We maken er dan een lang weekend van". Maar na nog net een week van huis te zijn geweest (Boedapest Marathon) komt het hier niet van. Uiteindelijk besluit ik om op zondag op en neer te gaan. ‘s Morgens om 6.00 uur is het reveille en doe ik wat laatste handelingen voor zo’n wedstrijd. Broodjes pakken, hardloopspullen en een bakje koffie. Om 6:40 uur ga ik met de auto op weg. Meteen de mist in. Honderd meter zicht en vast niet meer. Dus met aangepast tempo vervolg ik de weg langs de IJssel richting Zwolle. Het weer blijft tot aan Meppel mistig en met even een kort moment van zicht op de weg is de wereld vanaf Heerenveen tot aan Harlingen opnieuw in nevelen gehuld.
Na het parkeren en een fikse wandeling naar de vertrekhal is het gelijk inchecken en afvaren. Klokslag 9.15 uur vertrek MS Friesland naar Terschelling. Dus allemaal net op tijd. De boot is afgeladen vol met hardlopers en ik zit bij een stel lopers uit Purmerend. Stralend blauw was het in het westen van het land, maar hier dus even niet. De bootreis van twee uur verloopt voorspoedig. En zelfs tegen elf uur schijnt de zon eventjes. Als we de haven van West Terschelling binnenlopen wordt de wereld opnieuw klein. Via de Brandarisstraat loop ik naar de sporthal voor het omkleden en zie dat de rode loper voor de finish al is uitgelegd. Er is een drukte van belang en veel mensen zijn met de organisatie in de weer. De start van marathon is om 12.30 uur en wij starten met de halve marathon om 12.55 uur.
Na het inlopen voeg ik me bij bekenden van Daventria, die al vanaf vrijdag op het eiland zijn. Gerard vertelt over zijn blessure aan de hamstrings en we staan op de tweede rij bij de start. We wensen elkaar succes. Ik geloof dat Hessels ons wegschiet onder een oorverdovende geluid van het loeihoorn van de Brandaris. Dat geluid gaat door merg en been. De eerste kilometers gaan dwars door het dorp West Terschelling om via de jachthaven en het stayokay hostel richting Halfweg te gaan. Ik loop in een klein groepje en onze snelheid van zo’n 14km per uur is hoog. Na drie kilometer besluit ik om het wat langzamer aan te doen. Samen met ander loper gaat het verder. De doorkomsttijd van de 5km is 22:34 uur en we lopen door pittoreske gehuchten als Hees, Horp, Kaart en Baaiduinen en onderweg staan groepjes mensen die ons allen aanmoedigen.
We lopen tegen de wind in en het weer voelt waterig aan. Er zijn verschillende grote groepen lopers die ons bijhalen om vervolgens gestaag verder te gaan. Ze zullen haast hebben, ik houd mijn eigen tempo aan. Midsland is versierd en veel toeschouwers onthalen ons luidruchtig in dit dorpje. Het gaat langs café het Stoepje en de andere uitgaansgelegenheden voor jongeren, die hier in de zomer veel gebruik van maken. De plaatselijke middenstand groet de lopers. Via de dorpjes Landerum en Formerum gaat het lommerrijk en "cranberry" verder. Alle eilandbewoners staan vast en zeker wel aan de kant. Het 10km punt bij Midsland Noord gaat in 45:43. Alleen loop ik via het fietspad naar Midsland aan Zee. Alles verloopt naar wens ik en ik kan het tempo van zo’n 13km goed volhouden.
Bij 12km gaat het parcours het Duin over en vervolgen we onze weg over het strand. Dit is een zwaar stukje en het eerste stuk van het strand is mul. Later wordt het strand wat vaster. Het blijft echter zwaar begaanbaar in het beleven. Waar kunnen we via het duin er weer uit. Tot zover het oog reikt, zie ik alleen lopers die over het strand gaan. Zo’n 3.5km verderop, bij West aan Zee, gaan we eindelijk van het strand af. Als ik na veel ploeteren na het 15km punt (1:11:15) boven in West ben, besluit ik wat te eten. Zo’n vaste gezondheidsreep waar ik me in verslik. Al hoestend loop ik een paar honderd meter wandelend verder en drink.
Op gang komen gaat moeilijk en de kuiten spelen ook nog op. Toch maar doorgaan. Minuten verlies ik dus op dat stukje strand en het noodgedwongen wandelen. Als ik het ritme weer weet op te pakken is er nog 5km te gaan en loop ik inmiddels over het schelpenpad door het bos richting West Terschelling. Veel lopers snellen aan mij voorbij. Het tempo heb ik aangepast en het zal niet harder gaan dan 10 á 11km per uur. De omgeving doet me terug denken aan de vakantie, die we hier een paar jaar geleden hebben gehad. Ik tel de kilometers af en vakantieherinneringen flitsen door mijn hoofd. Plotseling ben ik bij het 20km-punt (1:36:52) waar ik met luid applaus wordt begroet. De laatste kilometer gaat opnieuw door het dorpje heen en ook hier weer veel aanmoediging.
Dan de roder loper en onder de Brandaris. Ik finish in 1:41:18 min. Na het omhangen van de poncho, cash ik mijn T-shirt en het eremetaal. De inwendig mens wordt versterkt met bouillon en cranberry thee met suiker. Wat wil een mens nog meer. "Een warme douche", bedenk ik me. Maar dit zit er niet in. Het wordt Spartaans douchen onder een koude harde straal. Wat een opsteker. In de buurt van de sporthal zijn een aantal vrouwen die soep uitserveren, flensjes bakken en zelfs Berenburg schenken. Ik krijg een goedgevulde bak erwtensoep en wordt van binnen warm en weer mens. Hulde voor de gastvrijheid van de eilandbewoners! Na het binnenhalen van diverse marathonlopers, zelfs eentje die met zijn hond de marathon heeft uit gelopen, vertrek ik om half zes met de veerboot. Hessels zingt de honderden passagiers op weg naar huis uit. Veel later die avond om half tien zit de reis er op. Het was apart, ja bijzonder en veel kilometers maken voor dit inspannend dagje uit. Volgende keer beslist een lang weekend doen.
© Albert Broekhoff – Deventer / http://daventrialoper.web-log.nl/