Van Laragh – Black Rock. Vandaag breekt helaas al de laatste dag aan. Het is weer zondag en de dag doet zijn naam eer aan. Ik had het vriendelijk edoch dwingend verzoek gekregen om vandaag bij de groep te blijven. Volledig terecht want er is niets mooiers dan samen aankomen. Martin wilde in ieder geval heel rustig aandoen en kreeg een cursus snelwandelen van Willem.

(Note Redactie Loopkrant.nl: Ireland Coast tot Coast. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in  afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het vijfde deel van deze bijzondere loopervaring)    

De oorspronkelijke planning was om vandaag weer de trail door de Wicklow montains te volgen maar er waren een aantal logistieke problemen. De klok was afgelopen nacht een uur verzet. Dat is prima maar betekende wel dat het een uur eerder donker was. Wij moesten weer in het restaurant eten en dat ging op zondagmorgen niet voor 8 uur open. Dus ook al werden we weer door de zelfde piloot gevlogen, echt vroeg starten ging niet. Daarnaast moesten ook nog in Dublin de startnummers voor de marathon opgehaald worden. Dus als wij nu de geplande 60 kilometer gingen lopen dan kwamen wij waarschijnlijk in tijdnood. Dus werd er een alternatieve route bedacht. Alleen moesten we nog een methode bedenken om deze te markeren. Een probleem dus, maar als er problemen zijn is er Annemarie. Dus zou Annemarie bij ieder kritiek punt op de route een ballonnetje ophangen. Gelukkig had zij hierbij hulp van Thijs. Want ook al moest Thijs regelmatig tijdens het lopen een pauze inlassen om een sigaartje te roken, hij had meer dan lucht genoeg om een ballonnetje op te blazen.

Ook al had ik beloofd om bij de groep te blijven toch gaf ik hier mijn eigen interpretatie aan. Ik liep dus naar de volgende verzorgingspost, dronk mijn colaatje at een paar (rollen) koekjes, keuvelde met Annemarie en Thijs en wachtte op de groep. Annemarie deed echter maar twee verzorgingsposten omdat zij toen door moest naar Dublin voor de startnummers, daarom was de derde post een zak met eten en drinken ergens in een struik. Voor mij maakte dit niets uit. Ik miste daar weliswaar de gezelligheid van Annemarie en Thijs maar kon mijn kaken toch wel in beweging houden met de spullen uit de zak.

Ook dit was weer een schitterende tocht, de twee buien die wij gehad hebben mochten de pret niet drukken. Uiteindelijk kregen wij de Ierse zee in zicht. Dat doet je toch wel iets na 8 dagen. Gezamenlijk daar naar toe lopen geeft echt kippenvel. Zoals altijd bij Willem krijg je nog wat extra’s, want ook al hadden we de zee bereikt we gingen toch nog een paar kilometer over de boulevard en langs de zee naar Black Rock voor de finish foto. Normaal is genoeg genoeg maar dit was absoluut kicken. Je loopt in een droom, je straalt. Inderdaad: I DID IT.

Voor de volledigheid: de laatste statistiekjes 47.17 kilometer 5:30 uur en 1356 meter omhoog. Het pilsje in Black Rock smaakte zo goed dat ik in Dublin amper tijd had om te douchen want om 8 uur was een restaurant gereserveerd waar we samen met de loopgroep van Martin ons avontuur konden beëindigen. Tijdens het eten kregen we ook nog allemaal een kristallen blokje met een kaart van Ierland in gegraveerd. Ik ben bepaald niet iemand die dol is op allerlei beeldjes en dergelijk, zeker niet als ze ook nog glimmen maar deze heeft een bijzonder plaatsje in mijn huis en in mijn hart gekregen.

De harde cijfers

Maar hier gaat het niet om. Ik heb met een groep geweldige mensen samen een klus geklaard. Ik heb gelachen en ik heb gevloekt. Ik sta er nog steeds van versteld waar toe ik in staat ben. Ik heb weer wat over mij zelf geleerd. Ik heb een grandioos land op een heel aparte manier mogen verkennen. Ik heb dus iets gedaan waar ik heel trots op ben en waar ik nog lang van zal genieten. Ook nu heb ik weer veel teveel woorden gebruikt maar dat zal de aard van het beestje wel zijn. Toch is er zoveel te zien geweest dat ik het niet in woorden kan uitdrukken. 

Voor de looproute en foto’s verwijs ik naar de gebruikelijke animatie op mijn site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/