Mijn loopmaat Cees Weeda, 57 jaar, heeft dit hele jaar pech. Hij loopt van de ene naar de andere blessure en steeds als het weer een beetje gaat gebeurt er weer wat. Tot overmaat van ramp kreeg hij ook nog een stekende pijn in zijn hartstreek. Zijn huisarts verwees hem naar een cardioloog toen zowel zijn bloeddruk als hartslag vreemde waarden vertoonden tijdens het consult.

Via de cardioloog kwam al snel een verzoek tot nader onderzoek omdat zijn hart af en toe slagen oversloeg. Bij dat nader onderzoek moest hij een inspanningstest doen op de fiets. Deze test had ik vier jaar eerder ook gedaan toen bleek dat ik lekkende hartkleppen had. Dankzij mijn meer dan uitstekend werkende zweetklieren word ik weleens De Otter genoemd. Na een tiental minuten fietsen zat ik op 340 watt. De elektroden begonnen zelfs te knetteren. Enkele tellen later sprongen er enkele los van mijn borstkas en de dame die de test afnam rende naar mij toe om alles weer snel vast te maken. Terwijl de elektroden en mijn zweet haar om de oren spatten ging de belasting gewoon omhoog naar 360. Ik kreeg de trappers al vrijwel niet meer rond, maar mijn hartslag bleef laag (148). Toen het zinloze van doortrappen zonder echte meting tot me doordrong stopte ik met een zucht.

Nu brak de plurres pas echt los. "Fietsen, fietsen", schreeuwde de zuster. "De hele test gaat de mist in als u opeens stopt". Maar wat ik ook probeerde ik kreeg geen beweging meer in de trappers. In een flits maakte ze een keuze tussen de belasting verlagen en het vastmaken van de nog steeds losspringende elektroden en haalde de belasting van de trappers. Even later zat ik bij de cardioloog. "Mijnheer Groen. U bent hier voor een simpel testje en niet om onze apparatuur naar de bliksem te helpen", sprak hij mij vermanend toe.

Cees Weeda, die voor wat voor berg dan ook zijn hand niet omdraait en voor zijn loop- en fietsmaatje Lex Frentz tijdens alle ritten moet inhouden, trapte zo naar 300 en toen hij hoorde dat ene meneer Groen de hoogste belasting ooit had gehaald bij deze test mocht alles best een tandje hoger en zette hij een nieuw record van 360. De elektroden werden tegenwoordig met tape vooraf vastgezet en zweten is Cees vreemd. Appeltje eitje dus voor Cees. Lezers, heb het hart eens om de waarde op 400 te zetten…..

© Rinus Groen – Apeldoorn – http://www.avveluwe.nl