Mijn blessure is weg. Zaterdag voelde ik niets aan mijn knie en plots dacht ik "dat klopt, want het was mijn andere knie". Voor mij het teken dat ik echt genezen ben. Enkele dagen eerder had ik al een 1000m op de atletiekbaan gelopen (3.37) en de week kwam totaal alweer op 106km. Maandag weer voor het eerst na de vakantie naar het werk en ‘gewoon’ trainen in de middagpauze.
Gewoon dat wil zeggen vijf kilometer naar de atletiekbaan warmlopen en vijf kilometer uitlopend terug. Op de baan, afhankelijk van het weer en de korte termijn doelen, wordt er dan interval gedaan. Vandaag was het weer prachtig en het korte termijn doel is om op 10 september in Apeldoorn de 3000m te lopen en het liefst onder de 11 minuten. Ooit liep ik 8.59, maar als 50-plusser is 10.54 mijn persoonlijk record. Voor de liefhebber de inhoud van de baantraining: 100m, 200m ,300m ,400m ,500m ,400m ,300m ,200m ,100m in 22 seconden per 100 meter. Het uitlopen dezelfde afstand als de versnelling.
Plaatsgenoot en looppartner Wil van Londen wilde wel meedoen, maar hij had de laatste tijd wat rustiger getraind en zag er wel tegenop. Halverwege de training voelde Wil zich oké en wilde ook de resterende versnellingen wel doen. Wil nam direct de kop, maar maakte na slechts 100m een vreselijke plat-op-de-bek-snoeker. Hij was met zijn rechtervoet op de rand van de baan gestapt en daar helemaal doorheen geklapt. Op de enkel begon zich binnen enkele minuten een enorm ei te vormen. Zo snel mogelijk naar de huisarts of eerste hup, maar hoe doe je dat met lopers die niet met de auto of fiets komen? Gelukkig gebruikt De Belastingdienst de parkeerplaats bij de kunststofbaan als een uitwijkplaats om te parkeren en worden de ambtenaren met pendelbusjes gehaald en gebracht. Aangezien Wil ook belastingambtenaar is mocht hij mee. De buschauffeur wilde hem zelfs wel even naar zijn huisarts brengen. Op verzoek van Ton Smit schrijf ik De Belastingdienst met hoofdletters!
De huisarts dacht dat de enkel gebroken was en stuurde Wil door naar het ziekenhuis voor een foto. Uit de foto bleek dat de enkel niet gebroken was. Waarschijnlijk zijn de enkelbanden gescheurd of ingescheurd, maar deze diagnose kan pas gesteld worden wanneer de inmiddels tot struisvogelei proporties gegroeide bult verdwenen is.
Note redactie – Wil van London:"Ondanks dat het maandag is gebeurt, strompel ik er toch al dagelijks op heen en weer. Ik ben gewoon dinsdag weer aan het werk gegaan waar ik makkelijk kan werken, omdat ik aan een bureau zit de hele dag. Met de voet omhoog zitten doe ik trouwens niet zo veel. Het voelt gewoon niet lekker in mijn voet en mijn been slaapt dan snel. Inmiddels heb ik het drukverband er nog om zitten en dat haalt mijn vriendin er dagelijks enkele keren af om er allerlei gels uit de Fysiotherapie op te smeren die de zwelling doet verminderen. De voet ziet er overigens angstjagend uit. Enorm paars, erg gezwollen en gisteren werden de tenen ook blauw. Toch voelt het vandaag beter en loop (strompel) ik beter en makkelijker. Ik heb geen krukken gehaald bij de thuiswinkel. Het strompelen gaat steeds beter, maar of dat verstandig is weet ik ook niet. Volgende week woensdag moet ik terug naar de chirurgie&gipsafdeling van het Lukas Ziekenhuis. Hier wordt bekeken of mijn enkelbanden geheel zijn afgescheurd of enkel ingescheurd. Ik heb goede hoop op het laatste! Dat betekent dan geen operatie en een snellere revalidatie. In eerste instantie dacht mijn huisarts dat mijn enkel gebroken was gezien de enorme zwelling die met name ook boven de knokkel van de voet zat.
Het is overigens niet de eerste keer dat ik ingescheurde enkelbanden heb. Eind jaren tachtig had ik ook al eens deze fractuur na een windsurfongelukje. Vroeger zette ze patiënten met ingescheurde en afgescheurde enkelbanden steevast in het gips. Tegenwoordig doen ze dat niet meer. De revalidatie gaat namelijk na zo’n gipsperiode aanzienlijk moeilijker en langer. Ik denk dat pijn een goede raadgever is en een soort ingebouwd alarmsignaal dat je iets niet moet doen. Enige kanttekening is dat pijn subjectief is en dus per persoon anders wordt ervaren. Ik was al van plan om de komende tijd weer meer de fiets te gaan pakken i.p.v. met de auto te gaan en de buikspieroefeningen ben ik al mee begonnen."
© Rinus Groen – Apeldoorn