Dag 2 St. Cergue – Le Sentier. Vanaf nu was de ochtendprocedure iedere dag hetzelfde. Op om 5:00, plasje brengen en onderzoekjes, ontbijten en start om 7 uur. Deze dag mochten we maar 45 kilometer lopen. Hierbij ging het maar 1290 meter omhoog (gisteren 1410) en kregen 7:00 uur de tijd. Ik voelde mij fysiek een stuk beter dan gisteren.
(Note Redactie Loopkrant.nl: Swiss Jura marathon. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in vijf afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het derde deel van deze bijzondere loopervaring)
Het eten bleef daar waar het hoorde en als het eruit kwam gebeurde dat zoals het hoorde. Het was een schitterende etappe. Prachtige vergezichten, mooie bossen en mooie klimmen en afdalingen door prachtige bergweides. Het weer was perfect om te lopen. Niet te warm en droog. Ik kon eindelijk weer genieten van het lopen en van alles wat ik zag. De steile afdalingen waren weer killers voor mij. Maar dat wist ik van te voren en was ook ingecalculeerd. Ook was er een redelijk aantal stukken waarbij de ondergrond zeer rotsachtig was. Waarlijk geen plezier voor mijn voeten en enkels.
Na circa 9 kilometer zaten we boven op Le Planet (1364 meter). Ik had het gevoel dat ik inderdaad boeven op onze planeet zat en kon genieten van het uitzicht. In de verte zag ik weer een top. Dit bleek niet Mont Tendre maar Créte de la Neuve (1494 meter). En ook hier ontwaarde ik weer een geitenpaadje dat naar een top in de verte voerde. Na een behoorlijk stevige tocht dacht ik er te zijn. Helaas, dit was pas de Col Marchairuz, een dwergje met zijn onnozele 1447 m. Omdat dit toch een stevige jongen leek kon ik niet anders dan concluderen dat we ook weer flink waren gedaald. Toen dacht ik er te zijn. Helaas het was pas Grand Cunay op 1567 en ook Chalet de Yens met zijn 1589 was nog niet de echte. Maar toen ik er eindelijk was, was Mont Tendre met zijn 1679 inderdaad indrukwekkend en werd ik beloond met een magnifiek uitzicht.
Hierna ging het even 400 meter omlaag richting Haut Dessous. Toen ik die daling zag en ik zag een aantal jonge lopers zich letterlijk omlaag storten schoot mij een oude Chinese wijsheid te binnen. Deze heb ik van af dat moment bij iedere afdaling gehanteerd. Hij ging ongeveer als volgt.
Father Bull and son Bull were walking on a hill.
Down below they saw a heard of Cows
Son Bull said to father Bull lets RUN DOWN and fuck a cow.
No said father Bull, lets WALK DOWN and fuck them all.
Zoals altijd konden we toen we beneden waren weer omhoog. Ondanks enige speelse vloekjes vanwege de eeuwige rotsen in de ondergrond kon na precies een marathon de daling van 3 kilometer richting Le Sentier ingezet worden. Na 6:13 was ik nummer 54 die binnenkwam. Die dag was er precies één loper even na de limiet binnengekomen. Maar hij mocht de volgende dag weer gewoon starten. Toch stonden na deze dag nog maar 74 lopers op de uitslagenlijst. De avond verliep ook weer via de normale routine (arts, douche, eten, rusten, eten, briefing, loterij en slapen).
Dag 3 Le Sentier – Fleurier.
Vandaag stond de langste etappe (56 kilometer) op de rol. Hierbij kregen wij 8:30 uur voor 1650 meter omhoog en 1920 meter omlaag. De hoogtepunten zijn Le Suchet (1535 meter) op kilometer 33 en Le Chasseron (1607 meter) na 48 kilometer. Het weer was bewolkt en miezerig. De eerste 10 kilometer liepen we om het Lac du Joux heen. In de briefing werd verteld dat dit eerste stuk "Flach" is. Laat ik nu altijd geacht hebben dat "Flach" in het Duits vlak betekent. Als je de heuveltjes en het vlas plat weg denkt klopt dit inderdaad. Toch schiet het eerste stuk heel goed op en is weer heel anders dan de afgelopen dag. Hoe het kwam weet ik niet, maar ik had aan beide voeten een paar redelijk irritante blaartjes. Dit maakt het lopen niet echt prettig. De eerste dag hebben we ook een aantal instructies van de arts gekregen. Hij vertelde dat veel lopers problemen met hun pezen krijgen omdat zijn hun schoenveters te strak aantrekken.; hij adviseerde met klem om de veters zo los mogelijk te strikken. Volgzaam als ik ben heb ik dit gedaan. Hierdoor ben ik voor mijn gevoel de afgelopen dagen te veel in mijn schoenen aan het schuiven, met alle gevolgen van dien. Na 10 kilometer besluit ik dan ook om mijn veters weer zo strak mogelijk aan te trekken. Dit loopt voor mij een stuk prettiger en geeft mij ook het gevoel dat ik wat meer grip heb. Voorts heb ik inmiddels twee dagen zitten te broeden hoe ik Jannet een handje kan helpen met het verorberen van haar enorme voorraad Snickers. Vandaag heeft zij mij eindelijk beloofd dat als ik de etappe uitloop ik een Snicker krijg. Het moge duidelijk zijn dat ik vandaag de etappe uit zal lopen.
Voor ik het vergeet: de arts is een heel aardige man die ook heel goed kan berglopen. Helaas is hij na de eerste etappe moeten uitstappen. De tijd naast zijn werkzaamheden als arts vult hij met breien. Ik persoonlijk vind het de normaalste gang van zaken dat hij de hele dag zit te breien. Als ik het goed gezien heb kan hij heel goed hoofdbanden met hierin je naam verwerkt breien. Hij had tevens zijn negentienjarige zoon mee genomen. Deze liep de 175 kilometer. Omdat de doktor niet meer liep had hij nog wat meer tijd en had hij binnen de kortste tijd ook een mooie band voor zijn zoon gebreid. Ik heb zelf nog geen zoon van negentien jaar maar kan mij voorstellen dat zo’n stoere jongen erg blij is met zo’n fraai stukje huisvlijt en bijna niet kan wachten tot hij thuis komt en zijn haarband aan zijn vrienden kan showen.
Inmiddels viel mij ook op dat steeds meer lopers voorzien werden van allerlei tapes. Zeker omdat daar voor allerlei flitsende kleuren gebruikt werden viel dit op. Ik denk als je op dit soort parkoersen echt voluit gaat dit een aanslag op je gestel is. Na het omronden van het meer ging het omhoog naar Les Epoisats. Vervolgens ging het fel omlaag naar de schitterende kloof van Saut du Day. Op het diepste punt ben je gedaald tot 700 meter en zie je ruim 850 meter boven je Le Suchet. Werkelijk een gruwelijke klim. Bij de briefing werd al gezegd dat de afdaling hiervan "wel een beetje erg steil" is. Inmiddels weet ik dat als Zwitserse berglopers het hebben over "wel een beetje erg steil" ik dit kan vertalen in op handen en voeten omlaag en duizend doden sterven. Maar ook ik kom ooit beneden en als ik een stier was geweest en ik was tot bij de koeien gelopen dan was ik de rest van het gezegde vergeten en was ik rustig wat gras gaan eten en had de koeien gelaten voor wat ze waren.
Vervolgens begon de klim naar Le Chasseron. Werkelijk adembenemend. Hier zijn geen woorden voor zo mooi ( en zwaar). Het kost kracht (en tijd) om boven te komen maar het is het waard. Wel begon ik mij hier wat zorgen de maken over de tijd. Maar de grote baas Urs stond boven op de berg en zei dat het de komende 8 kilometer "bloss runter" ging. Afgezien van een paar stijgingen was dit ook waar. Maar bijna 1000 meter omlaag binnen 8 kilometer op een dergelijke ondergrond is echter bepaald geen pretje. Op een geven moment kwam er een partij rotsen aan waar mijn enkels nu nog aan denken. Uiteindelijk heb ik na 8:01 het klusje geklaard en kon ik mij beginnen te verheugen op mijn terecht verdiende Snickers. En mazzelaar als ik ben blijkt het ook nog een twin-pack te zijn. Deze dag blijken 6 lopers na de tijdlimiet binnen te komen. Toch mogen zij de volgende dag weer starten. De uitslagenlijst bevat na deze dag nog 69 namen.
© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/