Dag 6 Biel -Balsthal. Deze dag staan 50 kilometer op het programma. Later blijkt dat er door bosbouwwerkzaamheden nog 3 bijkomen. Uiteraard hebben wij weer 8 uur. Wij mogen 1780 meter omhoog en 1720 omlaag. Gelukkig zie ik Jannet weer aan de start. Teven komt Patriza huilend naar de start. Haar voet doet zo’n pijn dat zij niet meer starten kan.

(Note Redactie Loopkrant.nl: Swiss Jura marathon. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in vijf afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het vijfde deel van deze bijzondere loopervaring)  

Dit is erg zuur; zij is afkomstig uit Basel en dan is het wel heel erg als je zo kort voor de finish moet uitstappen. Omdat ik vrijwel zeker weet dat als ik alles heel houd ik in Basel zal finishen besluit ik vandaag bij Jannet in de buurt te blijven. Dit is erg gezellig en ik heb ook de indruk dat wij elkaar redelijk er door heen kunnen trekken. Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat het vandaag van 440 meter naar de Hasenmatt (1450 meter) op 26 kilometer gaat en dan weer omlaag naar 490 meter. Aangezien het verschil tussen 440 en 1450 nog lang geen 1780 meter is kun je dus vanuit gaan dat en nog een paar stukjes omhoog en omlaag tussen gestopt zijn.

Het is weer behoorlijk warm en eigenlijk loopt het met name door het samenlopen met Jannet redelijk goed. Het eerste stuk lopen we weer door de kloof en het is weer net zo indrukwekkend als gisteren. Gisteren had ik al aan den lijve ondervonden dat de ideale lengte om ongestoord door de kloof te lopen 1.60 is, dus mag ik nu hele stukken voorovergebogen lopen en blijft mijn petje schade vrij. Tot mijn grote verbazing hebben de Zwitsers ook nog ergens een mooie trappartij gemaakt. Van de andere kant, àls zij al trappen maken om naar boven te komen dan zegt dat denk ik wel genoeg. Voor de rest heb ik veel genoten en soms ook behoorlijk afgezien met name door de rotsen en stenen op de paden, na 6 dagen beginnen mijn voeten dit steeds minder leuk te vinden. Op een gegeven moment zit er een stuk stijging in waar in de wanden kettingen bevestigd zijn. Dus ook deze etappe heeft weer extreem steile stijgingen.

De laatste zes kilometer gaan omlaag over een redelijk normale weg zonder al te veel stenen. Hier kan ik eindelijk eens even knallen om de spieren los te krijgen. Helaas betekent dit wel dat ik even moet afzien van het prettige gezelschap van Jannet. Na 7:42 zit de een na laatste etappe er op en ben ik nummer 47 van de 56 lopers die binnenkomen. Dag 7 Balsthal – Basel. Als ik niets breek finish ik dus in Basel en het ik de Swiss Jura Marathon uitgelopen. Opstaan met deze gedachte geeft absoluut vleugels. Ik hoef vandaag dus niet extra voorzichtig te zijn maar kan lekker op mijn gevoel lopen. Ook al is dit de laatste etappe het is absoluut geen weggevertje. Het zijn nog steeds 52 kilometer en we mogen 1490 omhoog en 1700 omlaag.

Om de spreiding van de lopers bij de binnenkomst te beperken wordt er in drie groepen gestart. De starttijd is 6:30 uur, 7:00 en 7:30. Gelukkig mag ik in de eerste groep weg. In Balsthal hebben we in de nieuwe sporthal geslapen maar boven de brandweer kazerne gegeten. Nu is Balsthal niet echt groot maar de afstand tussen sporthal en brandweer is toch tussen de 1500 en 2000 meter. Dus is het niet handig om na het ontbijt terug te gaan naar de sporthal. Dus moeten van te voren de spullen in gepakt worden, dit in combinatie met het extra stukje lopen betekent het dat ik wat later aan het ontbijt zit. Tel hierbij dat ik ook een half uur eerder moet starten maakt dat het lichaam wat minder tijd heeft om het ontbijt te verteren. Maar het is toch de laatste dag .

Het heeft de afgelopen nacht flink geonweerd en bij de start is het aan het miezeren. Dus is het behoorlijk vochtig. Gelukkig zou het niet zo warm worden als de afgelopen twee dagen. Dus lekker ontspannen begin ik weer samen met Jannet aan mijn laatste etappe. Binnen de eerste 5 kilometer klimmen we 500 meter naar Hof Berete, dan weer even dalen en omhoog naar Trüfels-Chuchi. Na wat op en neer gaat het naar het hoogste punt van vandaag: Passwang (1204 meter). Dus ook nu is ondanks de mist weer genoeg om van te genieten. Vervolgens wordt er weer een 600 meter gedaald. Omdat de beloofde meters omhoog nog lang niet gehaald zijn komen hierna weer de nodig stijgingen. Bij kilometer 38 is de laatste verzorgingspost en gaat het 7 kilometer omlaag. Weer een stuk waar Jannet en ik tempo kunnen maken. Dan zitten we bij kilometer 45 en bereiken we de oevers van de Rijn. Vervolgens gaat het vrijwel vlak door de uiterwaarden van de Rijn richting Basel centrum.

Ik voel mijn onderrug en besluit om dan de laatste 7 kilometers maar flink gas te geven. Op een geven moment zie ik hoog boven mij de Munsterkerk. Dus mijn laatste stijging komt eraan. Dus alles uit de kast. Na 6:45 vlieg ik als nummer 33 onder het finish doek door. Hierdoor wordt ik in de einduitslag nummer 47 van de 55 gefinishte mannen. Ik heb dus de Swiss Jura Marathon in de knip. Dit is een gevoel dat met geen woorden te beschrijven is. Midden op de Münsterplatz staat een fontein, het kost even moeite om mijn schoenen uit te krijgen maar deze jongen moet en zal met de voeten in de fontein. Als ik zit krijg ik van een heel aardige Zwitser een glaasje champagne aangeboden. Wat kan het leven toch mooi zijn!

Ik had bijna geschreven: toen ik uitgenoten was maar dat ben ik nu nog niet. Dus na verloop van tijd ging ik de laatste keer een plasje brengen en bloed laten prikken en kon ik douchen. Vervolgens konden we naar een self-service restaurant waar we onze energie reserves weer konden aanvullen. Het was trouwens voor een aantal lopers wel even wennen. De afgelopen dagen moesten zij hun volume halen door zo vaak mogelijk eten te halen, nu mochten zij maar één bord volmaken en moest het volume dus komen uit efficiënt stapelen. Na het eten volgde de prijsuitreiking en kregen alle finishers het unieke SJM 2008 horloge. En geloof mij: dit is een souvenir dat ik met veel trots en plezier draag.

Samenvatting. Ik heb het volbracht en ben heel erg trots op mijzelf. Ik ben heel gebleven. Ik ben een loper die steeds op zoek is naar zijn grenzen en er heel bewust voor kiest om de lopen de doen die hem bepaald niet op het lijf geschreven zijn. Ik heb enorm tegen deze loop op gekeken. Ik wist dat ik de afstand en de hoogtemeters aankon, ik wist ook dat ik veel problemen zou krijgen met deze ondergrond. Ik heb genoten en ik heb afgezien, ik heb nieuwe vrienden gemaakt en ik veel over mijzelf geleerd. Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Ook heb ik genoten van de prestaties van de andere Nederlandse lopers die hem allemaal uitgelopen hebben en werkelijk schitterend gepresteerd hebben. Volgens de organisatie was dit de laatste editie van de Swis Jura. Hier stond echter bij in deze vorm. Als er volgend jaar iets soortgelijks op de rol staat hoop ik weer van de partij te zijn, ook al dacht ik hier tijdens de loop heel anders over………..

Note: Op mijn persoonlijke website is mijn persoonlijke selectie te vinden en de links naar de vele foto’s die gemaakt zijn. Voorlopig staan hier een aantal foto’s van Kees Meeuwsen, Jannet Lange en de organisatie. Binnenkort volgen ook de foto’s van Wim de Kwant en Willem Mütze. Inmiddels heb ik ook de voorlopige resultaten van het medisch onderzoek; deze zijn heel verrassend. Als ik een dezer dagen de definitieve resultaten heb zal ik hier natuurlijk nog een stukje overschrijven op mijn website.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/