Deze woorden van Arnold Schwarzenegger als Terminator zijn legendarisch. Vandaag, maandag 7 juli, waren er twee atleten die ook aan een comeback begonnen. Cees Weeda en Jennie van der Esschert stonden, samen met mij, klaar op de kunststofbaan in Apeldoorn om weer een eerste stap naar het hogere niveau te maken.
Cees Weeda in zwaarste verzet
Te beginnen met Cees. Na een uitmuntend optreden tijdens de 7-heuvelen loop in 2007 aan het sukkelen geraakt met een chronische blessure. Hij was rigoureus een half jaar gestopt om de blessure volledig te laten verdwijnen. De laatste paar maanden was hij wel al veel wezen fietsen en met name de laatste weken was hij in Frankrijk op trainingskamp geweest. Hierbij zijn looptrainingen flink met fietstrainingen afgewisseld. Zowel lopend als fietsend had hij de bekende beklimmingen zoals de Mont Mensogne, Mont Vieillard en niet te vergeten de Grand Poseur op het zwaarste verzet genomen. De vlakke Bank- tot Bankloop over 15 kilometer liep hij dan ook fluitend in 1.02.07. Vandaag een baantraining met 6x500m in 1.50 met daarbij 300meter herstel. Voor Weeda was dit weer eens andere koek. Loopmaten Jan Hollak en Theo Klein Bleumink namen hem op sleeptouw en met zijn ogen dichtgeknepen werkte hij zijn training af. Dit in heftige regen en mooie zonnestralen. Cees (in het blauw op de foto) is weer op de weg terug..
Jennie van Esschert in perspectief
Als manager van een loopwinkel moet je natuurlijk ook zelf lopen en het liefst bovengemiddeld. Nou, het begin mocht er voor Jennie zijn. Als eerste training liep ze samen met loopcollega Grada Boschker haar eerste 1500 meter in 6.32. Moeilijk natuurlijk om zo’n tijd in perspectief te stellen. Echter op hetzelfde moment waren er twee dames op de baan die haar al met deze afstand eenmaal voor waren gegaan. Fiona Markus (redactielid Loopkrant) liep dit jaar als eerste test 6.39 tijdens de baantrimloop van AV Veluwe en Astrid Beerten heeft een PR van 6.42. Zij zagen dit geweld met ‘lede ogen’ aan. Wat zou het prachtig zijn wanneer deze drie dames elke maandag samen gingen trainen tijdens de lunchpauze. Jammer voor Jennie was dat, onder ogen van de fotograaf van Loopkrant, het kersverse sponsortenue vergeten was.
Alleen vrouwen leveren prachtige sportmomenten
Vroeger trainde ik ook dames en wat me opviel was dat mannen elkaar nog wel eens pushen om beter te worden en de strijd onderling prachtig vinden. Vrouwen daarentegen (zover mijn ervaring gaat) zijn veel gemener en gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Dit levert dan af en toe ook prachtige sportmomenten op. Zoals in Hilversum. Daar stond Margriet Klomps ooit als 3e dame op het podium toen Martha van Hal naar voren kwam en aangaf dat zij derde was ipv Margriet. De jury bleek Martha, die wel veel weg had van een klein jongetje, als man geklasseerd te hebben. Leve de chip. Margriet moest de beker afgeven en was des duivels. Twee weken later liep ze in Nijmegen een 3000m op de baan en Martha bleek ook mee te doen. Bij Margriet kwamen hierdoor ongekende krachten vrij. Ze koos gelijk het spoor van Martha en liep haar zoek op het eind, resulterend in een tijd van 11.25. Vrouwen, grr, ik vind ze prachtig..
© Rinus Groen – Apeldoorn