Een groot drama tijdens de jaarlijkse klimrace in Duitsland: vlak na de start van de jaarlijkse klim van de 2962 meter hoge berg sloeg het weer om. Regen veranderde in sneeuw en de wind nam toe. Deelnemers liepen opeens in T-shirt en korte broek door 10 cm sneeuw. Reddingsdiensten hadden de grootste moeite de deelnemers te bereiken. Twee doden en vele reanimaties waren het gevolg.

Voor de start had de organisatie al voor het slechte weer gewaarschuwd, maar de tocht werd niet afgelast. Dit is afgelopen week gebeurd en het nieuwsbericht kreeg ik vijf keer via de mail opgestuurd. Op een of andere manier denken mensen aan mij als ze dit lezen. Het is een bergloop van 16 km met 2100 hoogtemeters. Het was de achtste keer dat het jaarlijkse evenement, de Extrem-Berglauf, vanuit het Duitse Garmisch-Partenkirchen startte. Via een tip van een trouwe lezer van mijn blog las ik op de website van 1vandaag een blog van een loper die deelgenomen heeft aan de wedstrijd. Met gekromde tenen las ik zijn relaas, schokkend! De beelden en interviews met de drie lopers des te schokkender. Na dit gelezen te hebben en de beelden gezien te hebben komen er vele vragen op.

Hoe kun je godsnaam in een korte broek en een singlet de bergen in gaan als de voorspelling als slecht was? Überhaupt is er niets zo veranderlijk als het weer in de bergen en moet je overal op voorbereid zijn. Hoe kun je in godsnaam als organisatie lopers zo op pad laten gaan? Een loper heeft een verantwoordelijkheid, maar ook een organisatie. Kun je als loper zomaar voorbij lopers gaan die in de problemen zijn? Geldt dan plotseling de regel,`the survival of the fittest`? Verleden jaar tijdens de Transalpine Run was het ook erg slecht weer. Dit waren ook nog afstanden van bijna 40 en 36 kilometer en meer hoogtemeters. De organisatie van de TAR is daar zeer professioneel mee omgegaan. Men heeft een aanpassing in het parcours gemaakt. Iedere dag was het verplicht een extra pakketje kleding (tight, muts, handschoenen en thermoshirt), ehbo set en warmtedeken bij je te hebben. Die dag mocht je alleen starten met lange broek. De tassen werden ook gecontroleerd en dat gebeurde dagelijks. Er is gedurende de hele week geen probleem geweest en dat hebben we het over een extreme loop van een week.

Hier hebben zowel de organisatie als de lopers hun verantwoordelijkheid genomen, zoals het hoort. Dat was helaas niet het geval met de loop van afgelopen week. In de Transrockies Run zullen wij vast en zeker ook tegen extreme weersomstandigheden aanlopen. Gelukkig weten wij en de organisatie waar we aan beginnen en zijn we voorbereid. Wij zullen iedere dag weer op pad gaan met extra kleding en een warmtedeken. En mocht ik lopers tegen komen die in de problemen zijn zal ik stoppen en helpen. Een loopwedstrijd is maar een loopwedstrijd. Een leven is heel wat meer waard dan dat.

© Martine Hofstede – http://www.runtodream.nl