Telkens als ik blij ben dat de week snel voorbij is gegaan, blijkt dat het weekend nog veel sneller kan. Vrijdagmorgen vertrekken we naar Steenbergen waar het Nederlands Kampioenschap 24-uurs zal doorgaan. Buiten de 24-uur is er nog een marathon en een zesurenloop de dag nadien. 24 uur lopen leek me nog wat veel, dus waagde ik me aan ‘de dubbeldekker’. Vrijdag de marathon en 14 uur later de zes uren.
Het beloofd een mooie dag te worden met veel zon en zo goed als windstil. Om 12 uuur komen we al toe in Steenbergen en de organisatie is nog druk in de weer om de laatste puntjes op de i te zetten. De inschrijving verloopt zoals het moet en duidelijk is dat dit weer een mooie loop zal worden zonder opmerkingen. De start van de marathon is een 150m voor de championchipmatten en daar vinden we ook een ideaal plekje voor onze tent. Het duurt wel even voor we die afstand van 150meter afleggen, want zonder ophouden botsen we op bekende gezichten.
De sfeer zit er al goed in. Iedereen heeft zijn beste humeur mee en zijn grootste motivatie. Naast ons komen Juta en onze Duitse vrienden kamperen. Aan de andere kant Alfons, Rudy en de gebroeders Kloek. Om 14u55 is de start van de marathon en het gaat er allemaal heel ontspannen aan toe. Ik had me voorgenomen om rond de 3u30 te proberen. Zo zou ik minder lang moeten lopen en meer tijd over houden om te herstellen voor morgen. Het startschot verwijderd nog het laatste oorsmeer uit mijn rechteroor en we kunnen er aan beginnen. Een verkenningsronde was niet nodig, want we moeten vandaag 20 rondjes afleggen van iets meer dan 2100m. Een redelijk snelle start met een tempo voor 3u20′. Met 10′ verval de tweede helft zou ik aan mijn 3u30′ wel komen.
Voorbij de matten gaan we naar links, dan een kronkel, rechts, links, direkt weer links. Dan een stukje gras, schelpenpad, een brugje over het water. Terug een stukje rechtdoor en dan twee keer rechtsom om zo op de krommeweg te geraken. De naam zegt het al, een weg met veel bochten. Voorbij de tent, de vele toeschouwers en terug over de matten. Bij de bevoorrading neem ik net zoals mijn 100km telkens een beker cola en een beker water. Het loopt redelijk lekker…maar…lang zou het mooie liedje niet duren. Al na zes kilometer zit ik weer met dat vervelende gevoel in mijn rechterbeen. Ik stop aan de kant waar juist Eric en Diane aankwamen. Eerlijk gezegd, hier wou ik stoppen en naar huis rijden!
Even nadenken. De pijn zal wel overgaan, maar de mislukking zou altijd verder leven. Komaan Paul, tempo minder en gewoon doorgaan.
Door trager te lopen gaat het beter en Juta geeft me ook nog een Magnesiumtablet. Het loopt niet zoals het zou moeten maar na tien rondjes weet ik wel dat ook de marathon uitlopen vandaag een feit zal zijn. Ik vraag me af wanneer ik eigenlijk Rudy ga tegenkomen die vandaag zijn eerste 24-uur begint. Terwijl deze gedachten in mijn hoofd spelen komt een groepje me voorbij, Gishlain en Rudy?? Man, man, ok ik loop niet snel maar dit… Volgens mij maakt hij hier zijn keuze om zijn eerste 24-uur niet uit te lopen, maar veel respect om er zo te durven invliegen.
Het is leerrijk om te zien hoe anderen aan hun 24-uren beginnen en tegelijk onstaat er een soort jaloesie… Ja, ik ben jaloers omdat het ook van mij een droom is. De rondjes gaan moeizaam en na zeventien rondjes is het bijna kruipen. Toch kunnen we nog wat moed bijeenrapen. Zeker dankzij de vele toeschouwers die echt met elke loper meeleven. Na 3u57′ of ergens in die buurt zijn we er eindelijk. Nog niet aan morgen denken. Daarvoor ging het te slecht. Na een goede douche en mijn benen wat te masseren gaat het toch ietsje beter. Op enkele honderden meters vinden we een chinees waar men voor 10€ ‘a volonté’ kan eten. Maar één klein bordje was al voldoende voor mij…
Ondertussen is het al donker en kijken we nog even naar de 24-uur lopers en iedereen gaat nog goed door. Er is ook een fanfare die mooie liedjes speelt maar voor ons wacht nu de tent en slapen. Veel slapen was er echter niet aan, de generator van Jan-Albert staat zonder ophouden te draaien. Ongelooflijk wat die man doe,t maar het is niet mijn beeld over ultralopen. Heel de tijd achterom kijken en een heel team die alles opvolgt op een stand van wel 30 vierkante meter. Volgens mij hadden ze zoveel materiaal dat ze zelfs operaties ter plaatse konden doen, niettemin, ook weer enorm respect, iedereen zijn manier om uiteindelijk te finishen.
Ook mijn jaloersheid maakt het moeilijk om slaap te vatten. Wat wou ik ook graag nu nog lopen terwijl half Nederland al sliep. Ik kruip als een man van 100 jaar terug uit de tent en moedig de echten nog wat aan. Rudy besluit om rond vier uur wat te gaan slapen. Verbaasd kijk ik hoe sommigen blijven lopen.. Terug de tent in, morgen mag ik ook terug, al is het een kleine troost. Om 8u15′ gaat de wekker. Niet te veel tijd over, want om 09u00 gaan we vertrekken. De hemel is al helemaal opgeklaard en de temperaturen gaan hoog oplopen vandaag. Mijn benen zijn wat stijf, maar dat zal wel goed komen eens we terug bewegen. 09u00, de start, langzaam en niet zonder moeite begint de motor zich terug op gang te trekken. Rondje verkennen is niet nodig want elke steen, bocht of drempel zit nog vers in het geheugen.
Het loopt en het gevoel is zelfs beter dan gisteren. Langs de kant staan ook William Verdonck en Paul Beckers die me elke ronde aanmoedigen, twee loopwonderen die al zoveel bewezen hebben. Dan kan een mens niet anders dan doorgaan. Gishlain, Rudy en Henk hebben ook al de brui gegeven aan hun 24-uur en zitten lekker te genieten van de zon. Elke bevoorrading goed drinken vanaf de eerste ronde. Volgens mij sliep ik de eerste twee uur, want ze waren zo om alsof de start nog moest komen. Genieten deze keer. De eendjes langs de weg doen een gezellige familieuitstap. De zon is heerlijk en geeft me energie. De pijn blijft zo goed als weg en elke ronde gaat me beter af. Soms even stoppen om te plassen of iets eten en telkens terug goed op gang komen.
De uren verstrijken. Jan Albert loopt achter me en zegt dat ik het ideale tempo voor hem heb. Hij is wel al 14 uur langer aan het lopen… Het blijft goed gaan en het laatste uur wil ik toch wat meer. De marathonafstand is toch al binnen. Na even drinken versnel ik als een gek, Henk waar ik ooit mee sprintte met de zesuren van Amersfoort, roept me " en daar gaat ie weer". Haha, alsof het zo elke keer moet zijn. Verbaasde blikken, maar iedereen vind het leuk. Ik loop een rondje met Philip Verdonck, die tweede zou eindigen. Nog 5′ te gaan, nog even alles eruit halen, tuuuuuuuuuuuuuuuuut, het einde klinkt in mijn oren als een verlossing. Als dood ga ik op het gras liggen en zo blij dat ik me moet bedwingen om niet te huilen. 55295m gelopen, op twee dagen bijna 100km. Na de douche praten we nog gezellig na. Het was allemaal dik in orde. De organisatie was zoals het niet beter zou kunnen en alles was af. Iedereen tevreden, iedereen heeft gewonnen, alleen… ik heb 14uur te weinig gelopen! Iedereen bedankt voor een super weekend. Volgend jaar zijn we er terug, jullie weten waarom!
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com