Ooit liep ik na één kilometer op rondje Texel samen met Joop Keizer het strand op. Met veel wind vroeg Joop aan mij of ik de eerste twee uur kop wilde doen, want hij had vlak voor de start heel veel macaroni gegeten. Daardoor kon hij niet echt doortrekken… Ik koos lachend gelijk het hazepad, maar bij de Slufter, na een kilometer of 35, sloot hij samen met Ron Teunissen weer bij mij aan.
Met windkracht 10 besloten Joop en ik om elke 100m van kop te wisselen terwijl Ron alleen doorstoomde. Ik was stomverbaasd dat iemand (Ron) zó zwoegend en zó harkend zó lang zó hard kon lopen. Slepen was meer het juiste woord. Vorige week (mei 2008) las ik in de Volkskrant een artikel over de lang geleden (1998?) overleden Jan Knippenberg. Jan liep ook in de bewuste loop mee, maar kwam op ruim een uur na ons binnen terwijl hij vooraf als de grote outsider was afgeschilderd.
Joop Keizer had geen goed woord voor hem over. Jan was volgens hem iemand die zijn prestaties buiten proportie opblies terwijl de echte mannen (hijzelf, Teunissen en Henk Bronswijk) vele malen beter waren, maar hier niet veel ophef over maakten. Zelf heb ik nooit 100 kilometer gelopen. Domweg, omdat ik de snelheid niet zo lang kon volhouden om onder de zeven uur te lopen. Alleen uitlopen was niet echt een uitdaging voor me..
Het boek van Jan Knippenberg, de mens als duurloper, is herdrukt en dat was reden om er in de Volkskrant een pagina aan te wijden. Het meditatieve element van ultralopen werd breed uitgemeten. Jan gaf ook aan wars te zijn van muziek tijdens het lopen. Je moet de wind horen fluiten. Toevallig had ik juist een zonnebril met ingebouwde mp3 speler voor € 7 bij de Lidl gekocht en ik was helemaal weg hiervan. De kilometers van mijn vertrouwde rondje Teuge vlogen voorbij. Het is wel heel belangrijk welke muziek je kiest anders wordt het een hel. De eerste keer had ik een cd van Massive Attack met louter nummers in vijf verschillende versies. Verschrikkelijk! De tweede keer was ik met Bob Seegers Against the wind en Now I´m here van Queen echter helemal in mij element.
Wel fantaseer ik over sfeermuziek zoals Kleine jongen van Andre Hazes wanneer je hartje winter veel te dun gekleed met je zonnebril in de sneeuw loopt of Cold as Ice van Foreigner tijdens rondje Busloo bij 30 graden. Vorige week liep ik in Duitsland een tien kilometer waarbij Pappa waar is mien pils van Normaal wel op zijn plaats was geweest . Dit gezien al de barbecuende en bierheisende mensen langs de kant. Long me you run van Neil Young had toch zelfs Knippenberg moeten behagen. Jan Knippenberg zal wel in zijn tijd gesproken hebben over een portabel cassetterecorder die als een last op je heup bungelde. Wat ik wel weet is dat Haile zijn wereldrecord liep terwijl op zijn verzoek Scatman van Scatman Jack uit de speakers galmde. Music is my first love.
© Rinus Groen – Apeldoorn