Het werd, beste lopers, wel eens tijd dat ik mijn huidige gevoelens eens aan u toevertrouw. Als hardloper in hart en nieren lees ik vaak de verhalen in de Loopkrant en met genoegen. Ik ben inmiddels iets minder zelf aan het hardlopen. Dat heeft alles te maken met mijn rol in een team dat voor de tweede achtereenvolgende keer mee gaat doen met de Roparun.

De langste hardloopwedstrijd ter wereld die steeds maar groeit en groeit. Je hebt er vast en zeker al wel eens van gehoord.In het kort betekent het dat je als team, waarin acht hardlopers zijn opgenomen, moet proberen zo snel mogelijk van Parijs naar Rotterdam toe te lopen. Hoe je dat doet moet je helemaal zelf weten. Je krijgt een routebeschrijving en lopen maar. Als er maar tenminste één loper loopt. En als er iemand uitvalt. Pech hebben. Een reserveloper inzetten is niet toegestaan. De meeste van de dit jaar, bijna 260 deelnemende teams, delen de acht lopers op in twee groepen. De ene groep loopt in estafettevorm een kilometer of 50 ( 1 tot 2 kilometer per loper per keer) terwijl de andere groep uitrust. Daarna wisselt men van functie. Totdat je 533 kilometer hebt afgelegd.

Ons team, team 109 A(th)(f)lossers, bestaat uit 25 leden. Zoals de meeste teams. Bij de loper zijn twee fietsers verplicht. Voor en achter de loper. De drie die niet lopen, zitten in een begeleidend busje met een chauffeur en een navigator. Bij de grote wisselpunten staat onze touringcar. Daar zijn nog eens twee masseurs, mensen die zorgen voor het eten en de chauffeurs voor de grote bus. En zo kom je aan 25 mensen.

De Roparun vindt altijd plaats in het pinksterweekend. Al snel dus. Maar het begint eigenlijk eerder. Natuurlijk, de lopers die in estafette elk toch snel 70 km afleggen, moeten zich goed voorbereiden. Een marathontraining Plus. Maar er is meer. De Roparun loop je namelijk ook voor het grote Ropadoel. Mensen met kanker. Mensen die niet lang meer te leven hebben maar nog wel heel veel hulp kunnen gebruiken. De stichting Ropa heeft inmiddels 26 miljoen Euro bij elkaar gelopen in 16 edities. Je leest het goed, ruim 26 miljoen. En daar heeft men hele grote maar ook kleine projecten gerealiseerd. Duizenden zieke mensen zijn geholpen. Echt ongelooflijk wat een weddenschap 17 jaar geleden heeft teweeggebracht.

Bij ons heeft het iets geweldigs voortgebracht. Daarover wil ik graag schrijven. Over 25, redelijk onbekende hardlopers voor elkaar, die een team gingen vormen. En er is daarbij iets speciaals gebeurd. We werden vrienden, maatjes en bijna familie. We verdienden vorig jaar met onze acties 40.000 Euro en dit jaar zullen we dat verdubbelen. En dat kwam niet vanzelf. We zijn er als team achter gaan staan. We hebben mekaar gek gemaakt. Hebben ideeën ten uitvoer gebracht. Mensen verteld over de Ropastichting. En daarbij kwamen we als mens dicht bij elkaar te staan. We hebben vorig jaar het eerste Ropaweekend intensief beleefd. Ruim 60 uur bij elkaar geleefd. In een bus. In een busje. Op een fiets. De ambitie was in de top-tien te lopen. Hoog gegrepen als eerstejaars maar we redden het. Net geen top-tien, maar daar waren oorzaken voor aan te wijzen die in de route lagen. Drie keer verkeerd gelopen was net de druppel….we werden 12^e. Maar wel trots. Trots op onze teamprestatie en o,o, wat een weekend. Pure topsport. Van ieder teamlid.

Het was zo intensief (de acties, de trainingen en het lange weekend) dat iedereen dacht dat het de laatste keer was. Maar….we gingen door. De helft ging door omstandigheden niet mee maar er kwam een andere helft en er gebeurde eenzelfde proces. Ongekend. Intensieve samenwerking. Grote ambitie om een verdubbeling van onze inkomsten. Uren, dagen, maanden in alle projecten gestoken. En we werden weer familie. We leerden elkaar kennen nog voor de Ropa is gestart.

Hardlopers snappen elkaar. Goed volk. Laat de Roparun maar zo groot worden dat er 100.000 teams aan mee doen. Uit alle landen. Gelijkheid en broederschap. Is dat niet ooit in Frankrijk begonnen? Weet je er nog weinig over? Dan raad ik je aan om op tweede pinksterdag naar de Coolsingel toe te komen. Dan komen de 260 teams over de streep. Tussen 16.00 en 18.00. De start in Parijs is afhankelijk van je opgegeven snelheid. Zodanig dat iedereen rond 17.00 op de Coolsingel aankomt. En wat daar gebeurt…dat moet je meemaken wil je het geloven. Eén familie. Rillingen. Na 3 dagen en 2 nachten. Met 60.000 toeschouwers. Op www.roparun.nllees je veel meer.

We zijn live te volgen en dat levert geld op. 
Wij, als team 109, hebben je nog iets extra’s te bieden. Een wereldprimeur. Wij zullen als eerste sportteam ter wereld, live te volgen zijn zonder inzet van mensen. Je ziet waar onze loper is, waar onze busjes zijn en vanaf de fiets en vanuit de busjes kun je ons zien want we zijn via drie camera’s live te volgen. Adem en snuif de Ropageur op. Surf naar www.athlos.nl en dan naar onze live uitzending. Vanaf zaterdagmorgen 7 uur zijn we in de lucht. Hoe meer bezoekers, hoe beter het is voor onze goede doel pot. Het hele weekend lang kun je er bij zijn. Doen!!

© Kees de Groot – Team 109 – Een trotse teamcaptain