Dag 6 donderdag Manderscheid –Bruch. Vandaag was een korte etappe gepland. Ik dacht volgens planning 33 kilometer. Ook het voorspelde weer was een stuk aangenamer (22 graden en kans op een buitje). Voor mij dus een mooie gelegenheid om te herstellen. Zij het dat die afstand mij niet echt goed zat. Het heeft wat moeite gekost om weer het juiste bergpaadje te vinden maar uiteindelijk zijn we op de goede route gekomen.
(Note Redactie Loopkrant.nl: De Eifelsteig. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in zeven afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het zesde deel van deze bijzondere loopervaring)
Na een kilometer of 15 kwamen wij bij abdij Himmerod. Weer een schitterend en imposant gebouw midden in de wildernis. Tevens lag hier een restaurant bij. Dit restaurant was bekend voor zijn forellen. Dus hadden een aantal lopers het plan opgevat om hier een lange pauze in te lassen en dan maar gebruik te maken van de gelegenheid en hier een forelletje te verorberen. Uiteraard heb ik niets tegen culinaire hoogstandjes maar midden in een loopje moet ik hier nog even aan wennen. Samen met vijf anderen hebben we toen besloten om deze pauze maar over te slaan.
Ook dit was weer qua type landschap een heel andere loop dan de dag er voor. Op een gegeven moment zagen we dat op een heuvel top die wij een tijd geleden gepasseerd waren behoorlijk hard aan het regenen was. Achteraf hoorden we dat de rest van de groep op dat moment op die top aan het lopen was en dat het daar toen ook behoorlijk aan het hagelen was. Vis moet zwemmen zullen we maar zeggen.
Ons doel voor die dag was het dorpje Bruch. Het laatste stukje van onze tocht hebben we behoorlijke problemen gehad met het vinden van de route. Als bonus hebben we zelfs een kilometer door een gebied totaal overwoekerd met brandnetels mogen lopen. De problemen met de route bleken achteraf te verklaren doordat er daar nog geen route was. Toen we het dorpje Bruch zagen werden ook wij getrakteerd op een heel flinke regenbui. Dus hoefden we die avond onze kleren niet uit te wassen. Ik had mij de pleuris gezocht om kleren voor zeven dagen te hebben. Daarom sleepte ik ook een enorme tas mee. De ervaren etappelopers kwamen met een eenvoudig plastiek tasje met een broekje, een shirtje en twee sokken. Iedere avond spoelde zij deze spullen even uit en waren klaar voor de volgende dag. Op zich is hier iets voor te zeggen want binnen het uur was mijn schone set ook weer vuil.
In Bruch zouden wij overnachten op de burcht. Nu zou je verwachten dat als je het dorpje bereikt had dat je dan de burcht zou zien liggen. Niets was minder waar. Nu waren er twee mogelijkheden; of de naam was erg optimistisch gekozen of de burcht was ergens in de buurt gelegen. Gezien de ervaringen met de route op dit stuk zou dit nogal wat problemen kunnen opleveren. Om een lang verhaal kort te maken: toen wij de burcht gevonden waren de geplande 33 kilometers veranderd in 37,5.
En de burcht was in één woord schitterend. Een vrouwelijke arts had besloten om iets anders te gaan doen en had deze burcht gekocht en zeer stijlvol laten restaureren tot een bed- en breakfast. Ook de inrichting was geheel in stijl. Dus daar kom je dan na zes dagen lopen en ook al was ik schoongespoeld door een regenbui ik voelde mij enigszins bezwaard om naar binnen te gaan. Super hartelijk werd wij daar echter ontvangen en uitgenodigd om op een mooi terras iets te drinken. Helaas moest ik dit moment nog even uitstellen want ik had mijn marathon nog niet volgemaakt. Dus heb ik nog snel even 6 kilometers gelopen. En met het vooruitzicht op het terras met het schitterende uitzicht en het feit dat alle drankjes all-inclusief waren kon ik deze zes kilometer behoorlijk hard afraffelen.
In het de burcht was voor 10 mensen slaapgelegenheid. Aangezien we inclusief begeleiders met 16 personen waren was er voor 6 mensen in het dorp een huis gereserveerd. Uiteraard hadden wij die als eerste aangekomen waren recht op een plaatsje in de burcht. Dit zou echter betekenen dat de anderen eerst het dorp in moesten om te douchen en dan weer terug moesten en dus wij hierop moesten wachten met eten. Dus puur uit eigenbelang besloten wij naar het dorp te gaan. Naar een heerlijke douche zijn wij terug gegaan naar de burcht en daar wachtte ons een maaltijd waar mij nu nog het water van in de mond loopt. Wat een schitterende avond. Veel lopers opperden het voorstel om volgend jaar een Eifelsteig te organiseren waarbij bij iedere dag starten en aankomen op deze burcht. Een voorstel dat ook mij erg aansprak.
Voor de foto’s en de route die wij gelopen hebben verwijs ik naar mijn site.
© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/