Dag 2 zondag Monschau –Gemünd. Als je een hele dag mag lopen moet je zorgen voor een goede basis. Het volledig uitputten van de ontbijtvoorraad van een jeugdherberg is hier een prima methode voor. Dus goedgevuld konden de lopers op pad. De dag na een stevige loop heb ik vaak ’s morgens een stram gevoel in mijn spieren. Vandaag was dit tot mijn verbazing absoluut niet het geval.

(Note Redactie Loopkrant.nl: De Eifelsteig. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in zeven afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het derde deel van deze bijzondere loopervaring) 

Het was een schitterende loop die qua karakter heel anders was dan de dag ervoor. De stijgingen waren veel feller dan gisteren. Deze etappe deed mij sterk denken aan de loopjes in de Ardennen en zaten ergens tussen Magnetoise en Bouillonante in. De hoogtemeters (1710) waren niet echt kinderachtig. Het was dus puur genieten. De temperatuur was inmiddels nog wat verder opgelopen, dus het was een echte zondag. Er was die dag één verzorgingspost voorzien. Dus was het zaak om te zorgen dat je aan voldoende te drinken kwam. Die dag heb ik ontdekt dat het lekkerste drinkwater op kerkhoven te krijgen is.

Een kilometer of 8 voor het einde zijn we op bezoek geweest in Kamp Vogelsang. Deze voormalige oefenschool voor de militaire elite van het Nationaal Socialisme is inmiddels voor het publiek toegankelijk. Dit was een enorm complex dat behoorlijk indruk op mij gemaakt heeft en mij ook wel weer aan het denken gezet heeft. ’s Avonds zijn we weer ondergebracht in een Jeugdherberg. Deze jeugdherberg had het voor elkaar gekregen om op een kamer 8 bedden te plaatsen. Dus konden wij hier makkelijk 8 lopers met hun bagage en 16 loopschoenen in onderbrengen. Gelukkig hadden ze ook voor krakende vloeren gezorgd dus had ik op de momenten dat niemand snurkte ik toch nog iets om naar te luisteren. Ik denk dat wij ook hier weer het personeel hebben kunnen verbazen met de hoeveelheid eten die een groep lopers kan wegwerken. Het aantal foto’s bedroeg 144 en de gelopen kilometers 45,7.

Dag 3 maandag Gemünd –Bahnhof Ahrdorf. Wilma Dierx was jarig. Dus konden we ’s morgens beginnen met het leren van Nederlandse liedjes aan onze Duitse loopvrienden. Ook zonder deze liedjes had iedereen wel geweten dat zij jarig was want, iedereen die Wilma kende had haar een sms’je gestuurd. En aangezien een verjaardag om 0:00 begin was er ’s nacht regelmatig een hele mooie ringtone te horen geweest. Jammer genoeg vertelde Wilma ons nooit wat er in de berichten stond, behalve dat Wim de Kwant in de Ardennen op de 101 km een gigantisch mooie prestatie neergezet had.

Vorig jaar hadden we regelmatig problemen gehad met het vinden van de route. Volgens de web-site van de Eifelsteig was dit jaar het verlopen onmogelijk. En ik moet toegeven dat de route voortreffelijk gemarkeerd was. Toch had organisator Helmut gezorgd voor de route als koers bestand voor de Garmin. Omdat wij dag 3 in twee groepen zouden lopen en omdat wij het laatste stuk van de route zouden moeten afwijken had men ook mij voorzien van een dergelijk bestand. Dus toen ik met de tweede groep vertrok ben ik ook meteen op de gps gaan lopen. Binnen 200 meter na het vertrek was ik dan ook de route volkomen kwijt. Daarna heb ik naast op de gps ook stiekem op de bordjes gekeken en ging het perfect. Weer een schitterend parkoers, toch weer verassend anders dan de dag er voor en nog een beetje heter. Ons ideale eindpunt voor die dag was Blankenheim geweest. Hier was echter geen slaapplaats beschikbaar dus moesten we door lopen naar Bahnhof Ahrdorf.

Het stuk vanaf Blankenheim  was niet meer voorzien van route aanduidingen. Omdat het echter zaak was dat de lopers die ons naar drie dagen gingen verlaten zo tijdig mogelijk in Ahrdorf aankwamen was mij de schone taak toebedeeld om samen met mijn gps deze groep naar het eindpunt te brengen. De rest van de groep bleef nog “even” op het terras van de ijssalon in Blankenheim pauzeren. Uiteindelijk week de route die ik gelopen heb wel af van de geplande route maar hij was ook veel mooier. In Blankenheim werd ons nogmaals op het hart gedrukt om te zorgen dat wij voldoende water bij ons hadden voor de laatste 15 kilometer. Aan het gewicht van mijn camelbak te voelen dacht ik meer dan voldoende te hebben. Waarschijnlijk heb ik het gewicht van de verantwoordelijkheid die op mijn schouders lag gevoeld en was ik blij dat ik onderweg weer een kerkhof tegenkwam. Nadat ik daar ruim een liter naar binnen geklokt had, heb ik ook nog een flesje gevuld. Toen ik weer aan het lopen was zag ik dat het water wel een erg aparte kleur had. Ik heb mezelf toen maar uitgelegd dat dit de kleur was van al die gezonde mineralen.

Precies op de afgesproken tijd kon ik na 59,3 km en 1350 hm de groep afleveren in Bahnhof Ahrdorf. Op zich heel mooi om werkelijk in de middle of nowhere te komen en daar een heel groot stationsgebouw aan te treffen. Nog meer opvallend was dat daar nergens rails te bekennen waren. Later heb ik begrepen dat dit station er speciaal voor de eerste wereldoorlog neergezet was. Het station had een perron van meer dan 800 meter om zodoende zo snel en zo veel mogelijk paarden die bestemd waren voor het front te kunnen in- en uitladen. Inmiddels was dat gebouw door een heel enthousiaste dame tot een soort conferentieoord omgetoverd. Omdat we de enige gasten waren hadden wij freie zimmerwahl. Dus kijk maar waar je slapen wil. Het eten ’s avonds was magnifiek. Het was vegetarisch met vrijwel allemaal producten uit eigen aanbouw. Ik ben zeker geen tegenstander van een stukje vlees, in tegendeel, maar als alle vegetarische eten zo lekker en met zoveel variatie is wil ik best af en toe vegetariër zijn. Tevens hebben we die avond Peter Borsdorff van de sympathieke actie running for kids op bezoek gehad.

Voor de foto’s en de route die wij gelopen hebben verwijs ik naar mijn site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/