Dag 5 woensdag Gerolstein – Manderscheid. Tijdens het ontbijt voelde ik mij werkelijk hondsberoerd. En ik denk dat mij dat ook wel aan te zien was. Van verschillende ervaren lopers kreeg ik het goedbedoelde advies om maar niet te starten. Gelukkig ben ik niet een klein beetje eigenwijs. Dus tegen beter weten ik besloot ik toch om het maar te proberen.
(Note Redactie Loopkrant.nl: De Eifelsteig. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in zeven afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het vijfde deel van deze bijzondere loopervaring)
Echt lekker ging het niet, maar het ging. Naar een kleine 25 kilometer arriveerden wij bij de plaats Daun. De meerderheid van de groep had het idee opgevat om dit stadje in te gaan en hier een mooie grote pauze te houden. Ik zag het even niet zitten en wilde doorlopen. Op het punt waar we dit dorp binnenkwamen was een grote supermarkt. Ik besloot om hier een fles cola te kopen en dan door te gaan. Bram en Erwin wilden mij graag vergezellen. Maar zoals het vaker gaat; goed voorbeeld doet goed volgen. Dus werd de caissière geplaagd door een hele sliert ongeschoren types gehuld in korte broek en onder het stof en modder die allemaal een banaan, chocolade en flesjes cola afrekenden. Vervolgens mocht ze aan iedereen afzonderlijk uitleggen dat je geen colaflesje uit een sixpack mocht halen. Voor ik mijn tocht vervolgde is het mij nog gelukt om een foto te maken van het hok waarin je leeggoed kon inleveren. Als je deze foto ziet zou je denken dat het een plaatje uit een reportage over de daklozen in een grote stad betreft.
Tevens heb ik daar nog even – onbedoeld en ongemerkt- een behoorlijke stommiteit uitgehaald. Ik had immers een 2 liter fles cola gekocht, maar zelfs ik kreeg niet meer dan 1,5 liter in een keer naar binnen geschud. Dus bood ik de rest aan mijn medelopers aan. Een aantal heeft hier ook gretig gebruik van gemaakt. En laat dit nu precies degenen zijn die anderhalve dag later ook begonnen te klagen over keelpijn e.d.. Na een mooie slalom door het centrum van Daun waar het ook nog markt was ging het richting de zogenaamde Maaren. Dit zijn de meren in de kraters van de vulkaaneifel. Door een kleine fout bij het aflezen van mijn gps kregen we de unieke kans om de eerste Maare zowel onderlangs als ook bovenlangs te omronden.
Na wederom een schitterende tocht veranderde het landschap en werd het weer een pittige heuvel loop over heel smalle paadjes. Uiteindelijk kregen we Manderscheid in ons vizier. Toen we geheel Manderscheid doorkruist hadden moesten we volgens mijn gps nog een kleine 4 kilometer. Gelukkig was ook dit stuk volledig door klauterpartijen te overbruggen. Als een ware fata morgana zagen we toen ons einddoel voor die dag: der Kapellenhof. Dit was echt verrassend, we hadden nergens enige vorm van bebouwing gezien. Op een gegeven moment moesten we van de gps de bergpaadjes verlaten en zagen we een groot weiland en achter dat weiland lag een grote boerderij. Prachtig; het mooie was dat ze hier normale kamers met normaal formaat bedden hadden die al opgemaakt waren. Tevens was het zo dat de boerin voor ons gekookt had. Gelukkig was zij gewend om voor hardwerkende landarbeiders te koken. Dus met de porties zat het wel goed.
Uiteindelijk had ik ondanks mijn koorts die dag 56,2 kilometers en 1820 hoogtemeters overwonnen. Dit in combinatie met het eten en een bed waarin ik eindelijk eens fatsoenlijk paste zorgden er voor dat ik prima kon slapen en de volgende dag al een stuk beter aan de start stond.
Voor de foto’s en de route die wij gelopen hebben verwijs ik naar mijn site.
© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/