Dag 7 vrijdag Bruch – Trier. De volgende ochtend begon met een ontbijt op de burcht. Omdat ik die dag ook persé een marathon wilde vol maken begon ik met een loopje vanuit ons vakantiehuis en had ik dus al voor het ontbijt mijn eerste kilometer op de teller. In de keuken van de burcht was een waar feestmaal opgediend en stond de kasteelvrouwe een grote pan met spek en eieren voor ons te maken.

(Note Redactie Loopkrant.nl: De Eifelsteig. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in zeven afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het zevende deel van deze bijzondere loopervaring) 

Wij mochten ons verdelen over de twee ontbijtkamers en vielen enigszins uit de toon in de inrichting daar. Kortom; in opperbeste stemming gingen wij onze laatste etappe in. Doordat de lopers die dat naar huis gingen hadden wij een aantal harde deadlines die dag. Mensen moesten bepaalde treinen halen en zelfs in Duitsland wachten treinen niet. Ik kon met het busje van de organisatie mee terug naar Aken en voelde die druk dus niet. Ik besloot dan ook bij de laatste lopers te blijven.

Dat er wat problemen waren met het vinden van de route is eigenlijk een van de charmes van een dergelijke loop. Alleen op een dag dat je persé op een bepaalde tijd ergens moet zijn is dit minder prettig. En juist op het eerste stuk vandaag was de route een compleet drama. Op een gegeven moment zaten we in een bos en ging het steeds steiler omlaag tussen de bomen. Van een pad was echt geen sprake. Toen was het bos op en was een drukke weg onderons. We zijn toen meer dan 5 meter over losse stenen naar beneden gegleden. Het in onbegrijpelijk dat daar met uitzondering van wat schrammen geen ernstige ongelukken gebeurd zijn. Bram schrijft op ultralopen.com “Het is jammer, dat ik geen toestel bij de hand had, anders had ik gisteren een mooie foto van Henk in doodsangst kunnen maken”. Dit was inderdaad niet overdreven toen ik daar aan het schuiven was verlangde ik naar een carrière als darter.

Na een ondanks deze ellende kregen we toch mooie tocht en ruim op tijd,verfrist en schoongespoeld door een stevige regenbui, Trier in het vizier. Het loopje eindige officieel aan het einde van de brug die toegang tot Trier geeft. Afgesproken was echter dat wij ons in het zwembad konden douchen. Dus mochten wij nog een kilometer langs de oever van de Moezel wandelen. Omdat ik persé een marathon wilde lopen en daarnaast niet goed geteld had besloot ik dit stukje maar drie keer te rennen. Uiteindelijk eindige mijn avontuur na 46,5 kilometer en 1320 hm onder de douche van het zwembad van Trier.

Omdat ik ook het overzicht kwijt raak, toch maar een tabelletje met afstanden en hoogtemeters van de hele week Eiffelsteige!

Kortom ik heb een marathon en 300 kilometer gelopen. Ik heb genoten van leuk gezelschap ik heb een schitterend stukje van de wereld gezien dat nota bene op loopafstand van mijn thuis ligt. Wat kan ik nog meer wensen. Graag neem ik dan ook volgend jaar weer deel aan de Eifelsteig 2009.

Voor de foto’s en de route die wij gelopen hebben verwijs ik naar mijn site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/