Vroeg opstaan vandaag, want de Eemmeerloop in Bunschoten zal vandaag onze dag kleuren. Om 11u is de start in de haven van Spakenburg. Met iets langer dan twee uur rijden voor de boeg is het geen luxe om rond 08u00 te vertrekken. Eens in Spakenburg zien we overal lopers, de meeste voor de estafette en duoloop. Een geluk dat er juist naast het sportcomplex een veld is waar we kunnen parkeren.

Op mooi weer moeten we vandaag niet rekenen. Verleden week zo warm en nu zo…koud…ja, ik heb het echt wel koud. De inschrijving verloopt netjes en ontspannen kunnen we naar de start. Ook daar weer enkele bekenden. Willy Jonkers die volgens mij elke ultraloop meedoet. Eric de Vries, de man die ervoor zorgt dat onze verhalen in een boek gebundeld worden. Ook Willem Mutze en Wim de Kwant wachten om hun 50km af te haspelen. Cees Verhagen lijkt heel scherp te staan en gaat volgens mij zijn teleurstelling van de Knippelberg Memorial goedmaken.

Mijn trouwe coach staat even verderop met fiets, muts, handschoenen en regenvest. Diane zal me weer heel de tocht lang begeleiden en op het einde mijn geklaag moeten aanhoren. We zijn vertrokken en ik zet me zoals altijd helemaal achteraan. Mijn doel is eigenlijk om juist onder de tijdslimiet van 5uur aan te komen. Het lijkt me verstandig na de 50km van verleden week in de hitte om deze als training mee te pikken. Na enkele kilometers lopen we op een smal fietspadje langst het Eemmeer. Prachtig hier, De zwanen vliegen sierlijk over het water.
Zeilboten profiteren van de wind om met zoveel mogelijk knopen over het water te varen. Zalig om hier te lopen. Ik geniet echt van de omgeving. Het weer is slecht, maar echt hard regenen doet het niet. 

De snelheid moet iets onder de 10km/u zijn en ik loop achter de laatste lopers die aan de estafette deelnemen. Toch maar iets versnellen en opschuiven vanaf nu. Alles loopt zoals het moet en na 20km heb ik nog altijd het gevoel van mijn eerste stap. Ik stop even om een paar foto’s te nemen van pastelgekleurde windmolens. Soms lopen we op enorm lange rechte fietspaden, al deze stroken in beton zijn wel een minpunt. De schokken zijn harder en het doet me herinneren dat ik aan een nieuw paar loopschoenen toe ben. Elke 5km is er een goede aanduiding. De bevoorrading is te verwaarlozen, maar dat stond al op de website aangegeven. De wisselpunten voor de estafette zijn voor de ultralopers dikwijls hinderlijk omdat veel mensen daar ineens stoppen en anderen ineens voor je voeten in gang schieten. Ook een egaal tempo vinden is niet zo heel makkelijk. Hoe verder in de wedstrijd, hoe minder we hier last van hebben.

Na 25km, de brug over, mooi uitzicht en dan lopen we van het meer weg. We zien mooie zwarte schapen en heel veel schapen met lammetjes. Ook de eenden lopen met een hele kroost achter hun aan. Overal rondkijken nu, want de streek heeft heel wat moois te bieden. Ook de tuintjes zijn soms weer adembenemend mooi. Na 35km krijg ik even een klein dipje en zet me aan kant voor een sanitaire stop. Een beetje cola, wat zout in de mond kappen, doorspoelen met water en terug op weg. Het begint ondertussen goed te regenen en de wind maakt het nog kouder. Ik loop voorbij Eric, maar laat hem even later terug bijkomen. Eric verkiest om wat kopwerk te doen en zet me zo wat uit de wind. Ik maak wat foto’s van hem en ga zelf terug op kop. Mijn tempo ligt iets hoger en Eric lost een beetje later. Alles is weer eens kloddernat en veel genieten is er niet meer aan, ik hou vol en begin niet te klagen. Op het einde zien we nog een Orka die op het strand aanspoelde.

Willem Mutze loopt even voor mij en ook Willy zag ik nog in de verte. Na 48800 meter is dan eindelijk dat raar gevoel daar, haha, op 200m van de streep moet ik stoppen. Even stretchen… ik deed alsof ik op mijn fietser wachtte, zo valt het niet echt op. En dan nog op het gemak 200m verder. Wat zegt de klok? 4u50’50" net zoals gepland, om eerlijk te zijn presteer ik veel beter bij 28 graden. Nog een paar foto’s en snel wat uitlopen tot aan de auto om droge kleren aan te trekken. De 50km van Bunschoten is echt wel een aanrader voor wie veel moois wil ontdekken onderweg. Het was weer eens heerlijk om te mogen lopen en als bij wonder voelen de benen de dag erop niets van vermoeidheid of stijfheid. Dat kan alleen maar een goed teken zijn. Vrienden een gouden tip: geniet van de reis en laat die klok maar lopen.

© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com