Zondag 30 maart. Vrienden, zomeruur, een uurtje minder slapen, maar we krijgen de zon en warmere dagen voor in de plaats. Om 06u30 (nieuwe uurtelling) gaat de wekker. Met veel tegenzin komen mijn benen uit bed en de rest van mijn lichaam moet maar volgen. Veel tijd om te treuzelen is er niet, want vandaag gaan we naar Gilze tegen Breda.
Om 10u30 is de start van de ultralopers (65 km) en een half uur later starten de marathonlopers. Gek als jullie me kennen stond Paul op de lijst van de ultralopers. Eerst nog even mijn fietsbegeleidster ophalen en weg zijn we. Onderweg hangen op de linkerkant donkere wolken met natte inhoud en aan de rechterkant een stralende zon. Ik heb de neiging om steeds naar links te rijden, maar helaas zegt de GPS dat we richting donderwolken moeten. De sfeer zit er in en niets zal onze dag verpesten. Het is een ultra voor het goede doel: het Sofia kinderziekenhuis te Rotterdam. Voor zulke dingen mogen we wel eens iets meer doen, ik drijf dan ook mijn startgeld op naar 50€.
Aangekomen in Gilze valt het meteen op dat de sfeer super is en de inschrijving verloopt picobello. We krijgen een mooie tas met allerlei toffe dingen erin. Iets voor 10u30 staan we klaar aan de start. Het begint lichtjes te druppelen en de regenvesten komen al boven. We zijn vertrokken en iedereen schiet als een speer weg, maar dat zagen we al meer. Later in de wedstrijd halen we de lijken wel op. Het gaat langzaam, maar dat was ook mijn bedoeling. Ik zou voor een tijd van 06u30 gaan. Na 1 kilometer lopen krijgen we een mooie regenbui. De dikke druppels voelen ijskoud aan. Al gauw weegt elke loper enkele kilo’s meer.
Het gaat een harde tocht worden, zoveel is nu al zeker. De seingevers staan overal waar ze moeten staan. Bordjes geven nog eens de juiste weg aan. Kilometers staan regelmatig aangegeven en om de vijf kilometer ongeveer een bevoorradingspost. De posten waren elke keer voorzien van bananen, peperkoek, water, cola, sportdrank en vriendelijke mensen. Elke post weer van alles een beetje. Dit is echt een voorbeeld. De organisator mag fier zijn. Ook de mooie bossen, de heerlijke geur van dennebomen, mooie grote velden en een prachtige natuur.
Na 2u12 is de eerste ronde afgelegd..een beetje te traag. Het loopt niet heel soepel, de voeten zijn doornat en alles wat op mijn voeten staat ook. Het beste is er al af en ook het eigenaardige gevoel zit weer in mijn rechterbeen. Ach ja, de ene dag is de andere niet en een ultra lopen kan al wel eens afzien zijn. Doorgaan en niet te veel nadenken. Ook de tweede ronde krijgen we de nodige plensbuien. Ik begin er hard aan te twijfelen of er wel nog een derde ronde zal komen. Een geluk dat mijn schoenen al vol water zaten zodat de moed er niet meer bij kon. Veel steun en moedgevende woorden van Diane helpen me steeds verder te gaan. 4u30 gelopen, de tweede ronde afgelegd in 2u18. Bij de doorkomst zoveel aanmoedigingen dat stoppen echt niet kon.
Ik denk ineens aan de kindjes waar we voor lopen. Die hebben soms geen keuze om verder te gaan. Bij deze gedachte moet ook de derde ronde eraan. Wat het me ook aan moeite mag kosten die eindmeet loopt niet weg. Het is hard, keihard, nooit zag ik zo af. Mijn fietser wist niet goed meer wat voor mij het beste was. Ze slaagde er toch in om de juiste woorden te vinden. Kilometer na kilometer komen we dichter. Af en toe enkele meters stappen en direkt terug op gang trekken. Dit is een gevecht met je eigen lichaam. Het doet pijn en alles is leeg, maar toch is er iets dat me ondanks het afzien een goed gevoel geeft…
De laatste kilometers, hellange rechte stukken. De benen verkrampen, knieen en kuiten ontploffen, maar het hoofd wil nog verder gaan. 100m voor de finish nog 5 seconden stretchen en we zijn er…07u04. De derde ronde was het gelukkig beter weer met af en toe een straaltje zon. Wat een opluchting die eindstreep. Even wassen en omkleden en we krijgen nog een goed bord pasta. Nog wat napraten met de andere lopers en terug naar huis. Zo diep gegaan vandaag, zo kapot, zo leeg en toch…ik kijk al uit naar de volgende. Hopelijk herstellen de benen weer snel dat we er terug kunnen aan beginnen. Bedankt aan heel de organisatie, want alles was tot in de puntjes ok.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com