Op Koninginnedag wordt mijn zoon 10 jaar. Een van de mooiste dingen bij de marathon van Rotterdam vond hij de grote ballonnen die boven sommige lopers zweefden. Dus een paar grote ballonnen leek mij een mooie verrassing voor zijn verjaardag. Vooral de oranje ballonnen vond hij geweldig. Dit is natuurlijk een heel toepasselijke kleur als je jarig bent op Koninginnedag.

Dus wilde ik persé grote oranje ballonnen voor hem gaan kopen. De laatste tijd heb ik het behoorlijk druk en ben veel op stap voor mijn werk. Dus de enige dag die overbleef om de ballonnen te kopen was zaterdag. Maar zaterdag zou ik ook deelnemen aan de Decke Toennes XL. Donderdagavond kreeg ik een mailtje dat de Decke Toennes XL “abgesagt” was. Vreemd genoeg was mijn eerste reactie niet:”gelukkig nu kan ik zaterdag inkopen gaan doen”. Ik baalde; enerzijds omdat de XL al lang op mijn lijstje stond en er op de een of andere manier nooit van kwam, en anderzijds omdat ik in mijn geplande opbouw nog wat loopjes nodig had.

Dus kon ik donderdagavond naarstig op zoek naar een alternatief. Wat mij wel aansprak was de Harzquerung. Toen realiseerde ik mij echter dat dit een reis vergde van zo’n kleine 500 km enkel. Bovendien was er voor na-inschrijvers geen plaats in de bus van finish naar start terug. Plotseling raakte ik er van overtuigd dat een weekendje rust ook heel goed voor mij was. Toen zag ik donderdag een berichtje dat er voor de marathon van Enschede een pacer gezocht werd. Naast een 3:15 pacer werd er ook een 4:00 pacer gezocht. Toen ik vervolgens las dat de 4:00 pacer met oranje ballonnen liep stond mijn besluit vast en heb ik de stoute schoenen aan getrokken. Tot mijn grote genoegen wilde de organisatie mij als pacer hebben.

Nu ligt Enschede ook niet bepaald naast de deur. Gelukkig is sinds kort de A73 verbonden met de A2 en is weer een stuk van Nederland voor ons zuiderlingen beter bereikbaar. Tevens zou ik dan ook eindelijk het stukje route van de A73 marathon mogen aanschouwen. Maar in al haar wijsheid had Rijkswaterstaat besloten om de tunnels in het weekend te sluiten. Net zoals de term uitstel van een marathon in haar terminologie afstel betekent, betekent het sluiten van twee tunnels dat de hele weg afgesloten is. Dus een snelle reis naar Enschede zat er niet meer in.  Dus mocht ik om 6:00 thuis vertrekken om om 6:15 John Uitenbroek, Jo Schoonbroodt en Mouloud Abraik te ontmoeten. Samen zijn wij op stap naar Enschede gegaan. Op een uiterst plezierige wijze is de reis in het gezelschap van deze toppertjes voorbij gevlogen.

Ruim op tijd waren wij in Enschede aanwezig. Mouloud liep de halve marathon met het politieteam en moest zich op het politiebureau melden, maar zoals het een ware dienaar van Hermandad betaamt heeft hij ons eerst netjes naar de verzamelplaats voor de pacers gebracht. Hier kregen wij onze oranje hesjes en de ballonnen waar het mij om te doen was. Ik mocht samen pacen met Erwin Borrias. Aangezien ik de laatste maanden heel regelmatig met Erwin gelopen had stond dit dus weer garant voor een viertal genoeglijke uurtjes. Onze Bram was ook als pacer aanwezig en was door mijn komst gepromoveerd van 4:00 naar 3:45 pacer. Dus kon ik Bram het eerste stuk van de wedstrijd mooi in de gaten houden. Jo was ingepland als 3:15 pacer maar werd ter plaatse gevraagd om te ruilen met de 3:00 pacer. Dus ik hoefde mij geen zorgen meer te maken dat hij onderweg in slaap zou vallen.

Wij werden keurig naar de startvakken gebracht en konden al een voorproefje krijgen van het weer dat ons te wachten stond. De lucht was strak blauw en bij de start om 11:00 uur was het al 21 graden. In de loop van de middag zou de temperatuur oplopen tot 24 graden. Er stond wel redelijk veel wind dus dat maakte de temperatuur beter te verdragen maar was ook redelijk verraderlijk.

Netjes gingen Erwin en ik naar startvak 3. Dit is het startvlak voor lopers vanaf 4 uur. Het kostte mij toch wat moeite om in dit vak binnen te komen. Dit lag niet aan de ballonnen die ergens klem kwamen te zitten. Want ik wist inmiddels dat met ballonnen door een draaideur gaan wel enige handigheid vergt. Ook het aanraken van brandende lampen met ballonnen die met helium gevuld zijn levert interessante effecten op. Het lag ook niet aan de smalle ingang in het startvlak. De medewerker van de organisatie die toe moest zien dat er geen ongeautoriseerde personen in een startvak komen weigerde mij de toegang. Dit trouwens op een uiterst vriendelijke manier. Meneer u hoort bij de snelle wedstrijdatleten en die staan helemaal vooraan zei zij. Ik groeide op dat moment een meter. Ik was trots; eindelijk ziet iemand, die er duidelijk verstand van heeft, mijn kwaliteiten. Helaas bleek het iets anders in elkaar te zitten. Ik had een laag 3 cijferig startnummer en deze waren voor de snelle dames en heren. Sterker nog, het kostte mij toch wel enige overtuigingskracht om in het vak te komen. Zelfs een (dacht ik) niet te overzien knaloranje hesje met de tekst Pacer 4:00 kon maar ternauwernood overtuigen.

Maar goed uiteindelijk is het toch gelukt. In het startvak werden wij continu bestookt met vragen over hoe wij wilden pacen. Onze doelstelling was zo vlak mogelijk naar de 4:00 te lopen. Dus niet het eerste stuk wat sneller om zo een buffer op te bouwen. Concreet betekende dit dat wij dus 5:41 per kilometer moesten lopen. Omdat het toch behoorlijk warm was vond ik het belangrijk dat er bij iedere verzorgingspost voldoende gedronken kon worden. Daarom calculeerde ik de snelheid op 5:39. Zodoende bouwde je per kilometer 2 seconden op zodat je per 5 kilometer 10 seconden had om te drinken. Daarnaast zat ik persoonlijk nog even met het verschil tussen netto en brutotijden. Voor een loper telt, zeker als hij verplicht in een later startvak zit, de netto tijd. Van de andere kant als je iemand ziet rondlopen met groot 4:00 vind ik dat je er vanuit mag gaan dat hij op ongeveer 4:00 onder de finish klok door gaat.  Dus ben ik maar gaan lopen op de brutotijden zodat alles wat zich onderweg aansloot op de beloofde tijd binnen kon komen en degenen die met ons later gestart waren iets extra marge hadden of zelfs nog sneller dan verwacht binnen zouden zijn.

Nu is 5:39 c.q. 5:42 lopen wel snel geroepen maar het rekent vrij vervelend. Normaal loop ik na een paar kilometer op een bepaald tempo en loop dat vrij vlak tot het einde. Alleen heb ik nooit zo veel grip op dat tempo. Ik loop zoals het loopt en nu moest ik precies op 5:39 uitkomen en dus dat tempo gaan zoeken. Voor mijn gevoel lag dit tempo een klein beetje onder het tempo dat die dag lekker voelde, dus moest ik een beetje inhouden en mijn stap iets verkleinen. Op zich wel een heel leuke oefening. Je ben dan alleen continu je aan het kijken waar je zit en aan het rekenen. Maar goed de halve marathon kwamen we door in officieel 2:00:20 (netto 1:59:16) en de finish haalden we in 3:59:48 (netto 3:58:43).

De marathon ging eerst over een lange brede weg door Glanerbrug naar Gronau in Duitsland. En vervolgens over die weg terug, dan  “om Enschede heen” via Lonneker naar het zuiden. Daar was het weer een hele lange weg die heen en weer genomen mocht worden. Tenslotte kwamen er drie glorieuze kilometers in het gezelschap van de halve marathonlopers door het centrum van Enschede. Er stonden behoorlijk veel mensen langs het parkoers en de sfeer was echt geweldig. Het publiek was echt wild enthousiast. Dit is schitterend zeker als je bedenkt hoe lang die mensen al in de zon stonden. Nu vielen wij ook wel erg op door de omvang van de groep en ik denk ook wel dat mijn onafscheidelijke lange broek, zeker gezien de temperatuur, ook hier aan bijdroeg.

Foto genomen door René Wolf

Ook de speakers die op verschillende plaatsen stonden waren echt leuk. De jongen van de radio die mee liep om een interview af te nemen was ook leuk. Jammer dat hij te zeer buiten adem raakte om zijn vragen te stellen. Ook de heen en weer stukken hebben wel wat. Je ziet toch maar mooi wat er voor je in de wedstrijd gebeurt. Zo heb ik ook de reclame stoet gezien met miss Overijssel in een mooie open auto. En omdat ik rustig liep heb ik heel duidelijk kunnen zien dat met die miss niets mis was.  Het is ook heel mooi om een school Keniaanse lopers te zien en dan een hele tijd niets meer. Van de andere kant kan ik mij ook voorstellen dat als je rond kilometer 28 begint aan het laatste heen en weer stuk en je merkt dat je krachten aan het slinken zijn en je ziet dan aan de overkant de snelle jongens hun laatste 3 kilometer ingaan dat je het hierdoor extra zwaar krijgt. Dit laatste was ook heel goed te merken aan onze groep. We waren een behoorlijk grote groep die heel mooi bij elkaar gebleven was. Tussen kilometer 30 en 32 begonnen we toch helaas vrij veel lopers te verliezen. Laten we maar zeggen dat het kwam omdat de hazen begonnen te zweten en dat deze stank ondraagbaar werd.

Uiteindelijk kwamen wij bij de markering van de laatste 2000 meter. Tot mijn vreugde zag ik dat ik gelukkig geen telfouten gemaakt had. Het kostte mij moeite om toen niet even volle petat te gaan. Ook kostte het moeite om niet even op de rem te gaan en om precies op 4:00 over de mat te gaan. Het mooiste moment was toen de omroeper begon te roepen daar komen de 4:00 pacers. Dames en Heren kijkt u eens op de rechter klok. Zo doen wij het in Enschede. Hier had u ook bij kunnen zijn. Ik hoop ook dat er nog ergens een foto boven water komt waarop ik met mijn ballonnen en hesje met 4:00 onder de klok sta die 3:59:48 aangeeft.

Kortom dit was weer een ervaring die ik voor geen geld had willen missen en zeker voor herhaling vatbaar is. Getooid in een mooi fluor kleurig shirt en met een paar heel mooie oranje ballonnen kwam deze jongen weer met een grote grijns thuis.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/