Het is zondag 6 april en buiten schijnt de zon. Zeer merkwaardig, omdat de weersvoorspellers al dagen alleen maar slecht weer voorspelden. Winterse buien met hagel en sneeuw. De dames en heren van het weer zagen het zelf liever ook anders op hun radarbeelden. Want er moest gelopen worden.
Op de Kidsrun was het een drukte van belang en zagen we ouders en leraren zenuwachtig om de kinderen op tijd bij de start te krijgen. De speaker maakt de jeugdige lopers ondertussen enthousiast, maar verzoekt ze vooral om rustig te beginnen. Sprinten kan tenslotte altijd op het eind nog. Als het startschot klinkt wordt de goedbedoelde tip al snel terzijde geschoven en sprinten ze weg. Fototoestellen en videocamera’s bungelen over de dranghekken om een zo mooi mogelijke shoot te bemachtigen van hun kroost.
Voor de kids in Hilversum afstanden van 1500m of 3000m, lang voor een jeugdloop en achteraf blijkt dat velen zich hierin ook drastisch vergist te hebben. Met gebalde vuisten wordt de beruchte pijn in de zij weggebokst en met buitenkant hand worden de laatste tranen weggeveegd. Dit alles om met een fikse eindsprint over de championchip-matten te rennen. Vol trots mag aldaar een heuse medaille in ontvangst genomen worden.
Op de tien kilometer voor de wedstrijdlopers verloopt de start nagenoeg gelijk met in de voorhoede Julius Muriuki, Sammy Kitwara, Wesley Langat, Abdi Nageeye, Jackon Matelong, Robert Detert Oude Weme en Edo Baart. Het parcours kenmerkt zich door veel vervelende stukken vals plat dwars door de villawijk en mediacentrum van Hilversum. Gelukkig halverwege de race weer dwars door het centrum met de braziliaanse bands en gevulde terrassen. Abdi Nageeye loopt samen met Dennis Weijers, Robert Detert en enkele Belgen in de tweede groep en komt verrassend uit op plaats 7, tweede nederlander, net achter Rob Detert.
Hilversum kende vandaag vele prestatielopen. Echter zoals de naam prestatieloop je mogelijk doet verwarren wordt hier niet alleen maar rustig gedribbeld. Voor iedereen geldt: elke prestatie telt. Op de verschillende gesponsorde prestatie-afstanden werd dan ook volop gestreden. Tegen medelopers, maar vooral tegen zichzelf. Met rode gezichten werden de lopers dan ook met veel plezier al toeterend aangemoedigd door het publiek. Het getoeter stopt pas als de laatste loper voorbij is en dat duurt lang, heel lang. De eerste prestatielopers werden al snel opgevolgd door een blik vol met businessrunners met direct erdoorheen de prestatielopers van de vijf en tien kilometer. Een drukte van belang en voor een enkeling verloopt de wedstrijd daarom lastig door het geslalom om de eerder gestarte lopers te omzeilen. Iedereen haalt uiteindelijk vlekkeloos de eindstreep en mag daar wachten in de rij waar de charmante dames van de organisatie hen de medailles omhangt.
Gelukkig hadden de weersvoorspellers het dit jaar bij het verkeerde eind, maar niemand die daar over klaagt. Jij wel?
© Redactie Loopkrant.nl