Een van mijn meest merkwaardige eigenschappen is dat ik het verschil tussen rechts en links niet ken. Een van de grote voordelen hiervan is dat ik onverwachts en ongepland op heel verrassende plaatsen gekomen ben. Doordat ik weet dat ik het verschil echt niet ken heb ik (en mijn omgeving) hier goed mee leren omgaan en ondervind ik er vrijwel geen hinder van.

Zo zal altijd als ik de richting aan geef bij een duurloop gevraagd worden welke kant ik bedoel. Als ik aan het autorijden ben luister ik niet naar de GPS maar kijk naar de pijltjes. Sinds vorige week is mijn geïntegreerd navigatie systeem in mijn auto ook daadwerkelijk aanwezig. Tot mijn verbazing heeft de aardige dame die hierin zit precies dezelfde afwijking die ik heb. Afgelopen zondag heb ik dit aan den lijve moge ondervinden. Voor mijn wekelijkse loopje was op paaszondag mijn oog gevallen op de Zunft Kölsch Lauf in Bielstein. De organisatie had de lopers verzocht om stipt om 7:00 uur aanwezig te zijn op de brouwerij in Bielstein. Aangezien ik nog nooit van Bielstein gehoord had, kon ik er dus van uit gaan dat Bielstein behoorlijk ver weg was. Dus mocht ik lekker vroeg vertrekken en had ik dus een extra lange Paaszondag.

De planning was dat ik om 5:10 Henk Sipers zou ophalen en dan rond 5:30 Willem Mütze. Dus moest ik uiterlijk om 4:50 thuis weg gaan. Dit ging allemaal perfect totdat ik in Maastricht niet op de pijlen van de GPS kon kijken maar moest vertrouwen op de aanwijzingen van de geïntegreerde dame en dus ontdekte dat zij ook het verschil tussen rechts en links niet kende. Om een lang verhaal kort te maken: veel van Maastricht gezien en een kwartier vertraging opgelopen en hiervoor een flink schot adrenaline terug gekregen.

Uiteindelijk arriveerden wij rond 7:15 in Bielstein bij de Erzquell brouwerij. Het is toch wel een heel aparte ervaring om op Paasdag ’s morgens vroeg al in een brouwerij te staan. Toch realiseerde ik mij dat op dat moment niet zo; ik had alleen maar behoefte aan een uitgebreide sanitaire stop. De inschrijving was in het gebouw waar ook de administratie en de directie ondergebracht waren. De brouwerij staat onder de bezielende leiding van een directeur/eigenaar. Deze heet meneer Haas; een zeer toepasselijke naam gezien de Paasdag. Er zijn toiletten voor het personeel en de directie heeft een eigen en redelijke luxe badkamer. Helaas ben ik de Duitse taal niet machtig en begrijp ik dus niet veel van allerlei bordjes. Ik heb dus uiteindelijk mijn behoefte op een heel comfortabele manier kunnen doen. En aangezien de badkamer redelijk ruim voorzien was heb ik nog nooit zo lekker ruikend aan de start van een loopje gestaan.

Nadat we allemaal een T-shirt, om tijdens de loop aan te doen, gekregen hadden ging het naar de bus die ons naar het startpunt, zo’n 50 kilometer verderop zou brengen. Dus konden we al een indruk krijgen van wat ons te wachten stond. Ik meen begrepen te hebben dat het gebied Bergenland heet. Toen ik om mij heen keek leek mij dit een erg toepasselijke naam. Het vroor een aantal graden en er viel wat natte sneeuw. Dus aan alle voorwaarden voor een leuk loopje was voldaan. Uiteindelijk kwamen we aan de oostkant van Keulen. Na enige bemoedigende woorden van de directeur van de brouwerij konden we starten. Ik had het steenkoud, ook al had ik een T-shirt van de brouwerij aan. Ik stond werkelijk abnormaal te rillen en besloot dan ook maar om mijn wintermuts en zware regenjas aan te doen. Omdat ik het zo koud had en geen flauw idee had wat ik hier verwachten kon besloot ik het maar heel rustig aan te doen. Eigenlijk was ik van plan om in de buurt van Henk Sipers te blijven. 

Maar na een paar kilometer begon ik een beetje op temperatuur te komen en merkte ik dat een klein beetje harder lopen comfortabeler voelde. Dus ben ik een poging gaan ondernemen om in de buurt te komen van 3 lopers die ik in de verte zag. Uiteindelijk liep ik vrij gemakkelijk dit gat dicht en ben heb ik mij zelf gedwongen om bij hen te blijven en niet te hard te gaan. Vooral ook omdat het eerste stuk van de route vrij schaars van markeringen voorzien was. De eerste 20 kilometer was weliswaar door bossen maar wel over fietspaden langs wegen dus niet supermooi. Vanaf dat punt werd het een heel mooie tocht. Het eerste stuk was vals plat, maar toen begon het feest. Hier zaten wel erg volwassen heuvels in. De grafiekjes van de hoogteprofielen op mijn Garmin zijn indrukwekkend. Voor de route verwijs ik naar de animatie op mijn site. Tot mijn genoegen gingen we vrijwel uitsluitend over verharde wegen. Mijn voeten zijn mij hiervoor de afgelopen week zeer dankbaar geweest. De laatste 5 kilometer ging bergaf, dus hier kon ik nog even gas geven. Na 4:07:43 was ik weer bij de brouwerij. Volgens de organisatie en de computer van de begeleidende fietser had ik er toen 50 kilometer opzitten; volgens mijn GPS 47,50 kilometer. Hoe het ook zij: ik bleek de 6e van de circa 50 lopers te zijn geworden.

Er waren 4 verzorgingsposten onderweg. Ik had pas bij de derde post in de gaten dat alle lekkere spullen die in de busjes lagen ook voor de renners waren. Je moest er alleen om vragen. Dus had ik tot twee keer toe thee gedronken zonder dat dat nodig was. Maar vanaf post 3 kon ik aan het Malzbier. Het echte bier heb ik toen wijselijk laten staan. Toen ik binnenkwam kreeg ik een mooi paasei en kon ik van het Malzbier overschakelen op echt bier. Mijn stemming was al opperbest en werd er door het vers gebrouwen Kölsch zeker niet slechter op. Tevens heb ik toen een diepgaand onderzoek ingesteld naar welk soort gebak het beste smaakt bij bier. Om anderen dit soort inspanningen te besparen wil ik wel verklappen dat Bienestich met veel banketbakkersroom uitstekend samengaat met bier. Ondanks het feit dat ik echt geen Duits versta was mij toch wel vrij snel duidelijk dat het de bedoeling was dat ik gebruik ging maken van de douches in de fabriek. Ik heb maar niet geprobeerd uit te leggen dat ik ook wel genoegen wilde nemen met de sobere faciliteiten in het kantoor gebouw. Op mijn weg naar de douches kon ik al een eerste blik werpen op de broodjes die klaar gemaakt waren. Dat was een heel slimme truck van de organisatie om te zorgen dat ik heel snel onder de lekkere douche uit was.

Toen ik naar buiten ging om mijn spullen in de auto te leggen (en de tassen van Henk en Willem op te halen!) was ik net op tijd om Henk mooi soepel te zien binnenkomen. Dus zag ik mij genoodzaakt om Henk nog even gezelschap te houden bij de buitenbar. Vervolgens heb ik de tijd tot Willem aankwam, binnen kunnen doden door een vergelijkend onderzoek te doen naar alle verschillende combinaties van broodbeleg. Mijn nieuwe favoriet is kaas met aardbeien. Een van de bijkomstige voordelen van het finishen in een brouwerij is dat er meer dan genoeg te drinken is om de tijd tot, tijdens en na de prijsuitreiking kapot te slaan. Dus het was een supergezellige bedoening. Iedere loper kreeg een mooi pakket met bier en een voor de gelegenheid gegraveerd glas. Het inschrijfgeld voor dit gebeuren bedroeg 7 euro. Er ontstond dan ook een discussie wat de deelnemers effectief een glas bier gekost had. Mijn medereisgenoten heb ik er pas van kunnen overtuigen dat het tijd was om naar huis te gaan toen zij 35 eurocent per glas betaald hadden. Uiteraard hadden ze aan de hieraan ten grondslag liggende berekening het T-shirt (met hun aantallen marathons hebben ze meer T-shirts dan ze ooit kunnen dragen) en het glas (dit kregen ze toch nooit heelhuids thuis) op nihil gewaardeerd. Aangezien ik BOB was heb ik wel de volle mep mogen betalen.

Tenslotte schoot mij nog een kleine anekdote over de prijzen van bier te binnen:

Een Limburger, een Belg en een Duitser zitten in een café te praten over hoeveel het kost om een pint bier te drinken…

Zegt de Limburger: in mijn stamkroeg betaal je de eerste 4 pintjes zelf,
en de 5de krijg je gratis.
Zegt de Belg: bij ons betaal je de eerste 3 zelf en de 4de is al gratis.
Zegt de Duitser: bij ons is er een café waar je vanaf de 1ste pint al
gratis drinkt. Na een pint of 10 krijg je zelfs de sleutel van een kamer
boven en daar kan je dan nog genieten van een hele nacht gratis seks met
meerdere partners.

De Limburger en de Belg geloven hem niet maar de Belg houdt voet bij
stuk.Vraagt de Limburger: heb je dat zelf echt meegemaakt?

Nee, zegt de Duitser, maar mijn zus wel.

Kortom het was een mooie eerste Paasdag; een stevig stukje gelopen, de inwendige mens verwend en ook nog kunnen lachen. Wat kan een mens meer willen.

Voor de foto’s en de route die wij gelopen hebben verwijs ik naar mijn site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/