"Ina doen?"  vraagt mijn 3 jarige kleinzoon. Ina gaat hardlopen vertel ik hem. "Ikke ook" , dat kan je toch niet weigeren als zo’n klein manneke je heel vertederend aankijk. Nou vooruit en ik begin met lopen. Hij straalt en holt me voorbij. Die ruimte geef je toch als Oma. Na ongeveer 10 meter stopt hij draait zich om en roept " Ikke gewonne!" en loopt tevreden terug naar huis.

"Ina snoepje" ook dat kan je toch niet weigeren. Kijk kinderlijke eenvoud dat is harlopen. Schoenen  aan en lopen maar..Ik ben begonnen met mijn opbouw voor de marathon in de laatste week van het oude jaar. Na de tien kilometer, want dat  is volgens jezelf een eitje, volgen de ‘opbouwmeters’. ‘In 15 weken tot aan de marathon’ is het schema die Henk Mentink heeft samengesteld uit zijn ervaringen van zijn loopleven samen met zijn loopmaatje Gerard Nijboer. Na twee keer 14 kilometer loop je eerst 1,5 uur. Dan drie keer twee uur. Dan de 25 kilometer twee keer. Een keer de 27 kilometer en twee maal de 30 kilometer, waarbij een halve marathon staat ingepland.

Deze halve krijgen we aangeboden vanuit Loopgroep2000. Met de veerboot van Zeewolde naar Ermelo, dan een rondje Harderwijk en zo lopend  terug naar Zeewolde. Na afloop lopen de medelopers, medeloopsters  en ik nog negen kilometer door. Nog even een gezellig samenzijn op een partyboot die bij de pont ligt completeerd de gezelligheid van onze loopgroep. In het laatste jaar is Loopgroep2000 een megaclub aan het worden  en waar we ook heel veel Nordic Walkers bij hebben mogen verwelkomen. De Nordic Walkers maken op 15 maart een tocht van 18 kilometer. Loopgroep2000 is opgebouwd in alle leefdtijdscategorien waarbij eenieder een warm onthaal krijgt. Nijkerk, waar ik mijn trainingsrondje draai, is een ontzettend leuke en gemixte groep met mensen die ook marathonervaring hebben en je altijd met raad en daad bijstaan. Onlangs is zelfs een KNAU licentie geregeld, want we hebben wedstrijdlopers onder ons die lopen onder de naam Running2000.

Kennen je ook dat gevoel? "Je staat op de kermis bij zo’n ballenbak, een grijper staat klaar om een cadeau te pakken. Je bent gefocust op dat  ene cadeau. Je blijft doorgaan omdat je zo graag dat cadeautje wilt hebben dat rechtsbovenin ligt en best makkelijk te grijpen is. Mensen om je heen moedigen je aan en je wordt steeds enthousiaster, je hoeft geen geld meer te betalen, want door je enthousiasme komen er veel mensen kijken en die moedigen je nog aan ook. Met verhitte wangen probeer je dat cadeau te vangen want het lukt best…een keer. Je wilt dan nog maar 1 ding en dat is winnen".
 
Zo is ook de opbouw voor de marathon. Twee uur lopen wordt dan een "eitje" maar de 25 kilometer is toch wel wat verder weg, maar je wilt "winnen". De ene week loop je wat gemakkelijker dan de andere. Factoren van drukte en  weinig slapen komen dan tevoorschijn. Ik kreeg bij de 25 kilometer pijn in mijn rechtervoet en besloot naar de podoloog te gaan. Ik mocht direkt komen. Doch dan blijkt dat de dame in kwestie niet echt thuis was in het hardlopen en vulde mijn inlegzooltje op van de loopschoenen. Dit resulteerde dat de volgende 25 kilometer nog slechter ging. De wanhoop kwam nabij. Ik dacht aan stoppen, maar de ballenbak van de kermis kwam steeds weer in me op. Dan maar even wandelen en ja hoor de pijn trok een beetje weg "stoppen NO WAY".
 
Ik ben op een dag naar Jaap, de verkoper van de hardloopwinkel met jaren loopervaring, gegaan. In de hoop dat hij het ei van Columbus heeft. Hij gaf me een inlegzool, die precies was bestemd voor mijn klachten. In eerste instantie kijk je op, want het is een harde zool. Maar het ei is daar uitgevonden! De volgende 27 kilometer verliep probleemloos, dus het cadeau kwam weer in zicht. Nu vandaag is de 30 kilometer grens gepasseerd. Het wordt nu toch wel moeilijker. De vermoeidheid staat om de hoek, die je niet wilt bereiken. Dus veel meer slapen, goed eten, veel water drinken en het wijntje komt straks wel weer, want de hoofdprijs staat te wachten en die wil je graag.

Nog vijf weken rusten tot aan de marathon in Rotterdam. Mijn Rotterdam, want mijn "wieggie" stond in Rotterdam. Een thuiswedstrijd. Ze zeggen dat je de laatste 10 kilometer vanzelf wel loopt, want het publiek draagt je onderhand verder. Dat heb je denk ik wel nodig, want het wordt toch wel een beetje zwaar. Wat rest is nog één keer een 30 kilometer tocht en dan nog de langste afstand (32 kilometer). Dan wordt het weer afbouwen naar 20 kilometer en nog een korte duurloop van een uur. Op 13 april de Marathon.
 
Het is en blijft een uitdaging. Ik ben in april pas twee jaar bezig met hardlopen, maar de verhalen van eenieder die de hoofdprijs al hebben gewonnen zijn zo aantrekkelijk dat je hebberig wordt. Ik hoor veel verhalen van lopers die de wens hebben voor hun "veertigste" of dan "vijftigste " de marathon hopen te lopen. Ikzelf behoor tot de categorie die deze graag voor hun "zestigste" hoopt te lopen. Het kind in je komt naar boven als je ouder wordt zegt men. Haha dus ik wordt nu lekker verwend door mijn omgeving, want ik haal voor hun de hoofdprijs binnen. Als ik heb "gewonne" laat ik het weten..

© Ina Nieuwenburg – Hoevelaken / http://www.running2000.nl