Zaterdag 15 maart 2008. Een schitterende dag om te lopen. Weinig wind, niet te warm en niet te koud. Wat wil een hardloper nog meer? Op deze schitterende dag gingen wij dus maar eens kijken hoe de halve in Den Haag wordt beleefd door de vele hardlopers. Qua deelnemersaantal stond ruim voor de start al vast dat 2008 een recordjaar zou worden. Meer dan 20.000 lopers! En bijna allemaal toch wel een beetje nerveus voor de start…

En de zenuwen werden bij de start danig op de proef gesteld. We zien de bekende rituelen bij de start. Toppers rennen nog wat onrustig heen en weer totdat ook zij achter de lijn worden gedirigeerd. Daarachter staan de normale stervelingen. Sommige al bijna een 1/2 uur rustig wachtend tot zij uiteindelijk het vak weer uit kunnen. Hardlopend, liefst zo snel mogelijk in het gewenste tempo. En als je geen Keniaanse achternaam en genen hebt, zul je toch echt óf vroeg in het vak moeten staan om snel weg te komen óf berusten dat de eerste kilometers zeker niet te hard zullen gaan. Maar na het sein ‘nog twee minuten’ bleef het lang stil bij de start. Heel lang. In de verte zagen we iemand driftig zwaaien met een rode vlag. Het legioen kon nog niet weg. Het wachten begon tot uiteindelijk na ruim 15 minuten toch de startprocedure weer hervat kon worden. Al die tijd wist niemand hoe of wat. En 15 minuten wachten is lang, heel lang. 

Nadat het kanonschot eindelijk het looplegioen in beweging had gezet, zagen wij vrij snel dat de winnaar van de dag weleens een Keniaan kon worden. Den Haag wil graag met de CPC een evenement zijn voor alle lopers, niet alleen voor de toppers. Maar stiekem hoopte de organisatie natuurlijk toch op een snelle of hele snelle eindtijd.  En met een tussentijd van 28.12 op 10km, 15km in 42.40 zat er wel een mooie tijd in. Maar de strijd om de winst vonden Patrick Makau (KEN) en Joseph Merequ (ook KEN) toch iets belangrijker. In een schitterend duel werd de zege pas in de laatste 500m beslist. Patrick Makau wist te winnen in een tijd die helaas voor de organisatie toch boven het uur uitkwam, een uur en 8 seconden (60.08). 

Een tijd waar de Nederlandse lopers ver, heel ver vandaan bleven. Maar de strijd om het Nederlands Kampioenschap was er niet minder om. Zelden was het tot de laatste honderd meter zo spannend. Zou Michel Butter (22 jaar) vandaag de beste zijn of toch de lange-afstand-specialist  Koen Raymaekers (28 jaar)? Uiteindelijk maakte Michel Butter in een spannende eindsprint duidelijk dat hij deze titels nog niet als kadootjes aan collegalopers weggeeft. Zielsblij kwam Michel Butter over de streep op de Lange Voorhout in Den Haag. Maar even zo blij was Greg van Hest en de ontelbare fans van Greg in Nederland. Want Greg stond er weer vandaag. Derde plaats, brons, en weer eens laten zien dat hij toch wel een beetje talent had en nog heeft. De tijd van Greg van Hest vandaag (1.04) was natuurlijk niet wereldtop, maar wel het besef dat Greg weer zonder kleerscheuren een 1/2 marathon kan lopen én nog steeds serieus meedoet voor een podiumplaats.

Bij de Nederlandse dames liet Nadja Wijenberg zien dat ook zij nog lang niet uitgelopen is. Met speels gemak haalde Nadja de titel bij de NK-dames op. Derde vrouw overall werd Nadja. En natuurlijk was er een gigantisch verschil met de winnares ( Pauline Wangui – KEN) die in 1.09 bij de dames wist te winnen. Maar de blijdschap was er voor Nadja niet minder om. Vele mooie prestaties deze zaterdag dus bij de CPC wedstrijdloop, waar we een zeer gelukkige Michel Otten troffen die NK-goud bij de M35 binnenhaalde. Want uitgaande dat Jim Svenoy geen NK titel kan krijgen, was er niemand van 35+ voor Michiel de finish gepaseerd. En titels maken veel goed en doen de pijn van heel hard lopen door Den Haag snel minder.

In het lint van finishers zien we eigelijk alleen maar lopers die blij zijn dat ook zij het dit jaar weer hebben gedaan én gehaald. Want een 1/2 marathon lopen doe je niet zomaar. Daar gaat voor iedereen serieuze voorbereiding aan vooraf. Of je nu 1.20 of 2.20 loopt. Afzien doe je.  De laatste lopers genoten iets minder zichtbaar. Logisch wellicht, want continue een ambulance achter je aan geef wellicht niet het vertrouwen dat je nodig hebt. Rond de 20 kilometer staat ruim een uur lang een coach iedereen fanatiek aan te moedigen. Wellicht een trainer van een van de vele  speciale CPC-loopgroepen? De aanmoedigingen doen de lopers zichtbaar goed. Want wie wil nu niet horen na 20km dat je er nog goed uitziet?

Voor de toeschouwers had de organisatie in Den Haag goed gezorgd. Veel tribunes bij het finishgebied. Met voldoende Haagse frietcaravans en hamburgercampers paraat.  Een DJ en speakers die maken dat iedere finisher er toe doet. Tja de microfoon is aan Frans Heffels, vaste speaker bij vele loopevenementen, wel toevertrouwd.  Zeker met zijn vaste maat Frans Jacobs in de buurt. Samen maken zij er een echt spektakel van voor iedereen die zijn buurman, nichtje, collega, partner, dochter, ex opwacht bij de finish. 

Vele lopers besloten onder het genot van een hapje en dankje hun CPC2008 af te sluiten bij een van de vele cafe’s op of rond het Plein. En ja: een spontaan applaus klonk op toen rond 18.30 de 34ste CPC alweer lang voorbij was en een kleine Keniaanse vrouw met een enorme beker het Plein passeerde. Want hoe trots iedereen ook is op zijn eigen prestatie, bewondering voor de Keniaanse mannen en vrouwen die lijken te vliegen over het parcours is er zeker in Den Haag. 

© Redactie Loopkrant.nl