Er zijn lopers die ieder loopje maar één keer willen doen. Er zijn ook lopers die alle edities van een loop willen doen. Beide groepen hebben hier hun argumenten voor. En zoals het vaak met argumenten is, ze klinken niet alleen heel valide, ze zijn het ook nog. En… gelukkig hoef ik hier niet over te oordelen. Sterker nog, niemand hoeft hierover te oordelen. Een van de mooie dingen van lopen is dat iedere loper datgene kan doen wat zij/hij leuk vindt.
Van mij wordt wel gezegd dat ik van alle lopen alle edities wil lopen, misschien is dat ook wel zo, maar eigenlijk is het verhaal dat ik niet kiezen kan. Met het huidige aanbod van lopen heb ik af en toe het gevoel dat ik een kind ben dat in een snoepwinkel staat en gezegend is met een niet te stillen honger en een beurs waarvan de bodem niet in zicht lijkt te komen. Om bij deze beeldspraak te blijven: ik hoop dat ik nooit in de situatie kom dat ik weer terug met buikpijn op de bank lig en mijn allerlaatste stukje schrijf waarin ik vertel dat ik op niet mis te verstane wijze tot de conclusie gekomen ben dat er wel degelijk een bodem was. Maar zover is het voorlopig nog niet; dus kon ik zaterdag weer de paden in de Eifel gaan besprenkelen met mijn zweet.
Tijdens deze editie werd België vertegenwoordigd door John Uitenbroek en Nederland door Thijs van Heugten en ondergetekende. Omdat beide mannen hoog genoteerd staan op mijn lijst met favoriete loopmaatjes hadden wij zaterdagochtend bij mij thuis afgesproken en waren we van daaruit gezamenlijk naar de Eifel vertrokken. Het voordeel hiervan was dat de reis naar Euskirchen uitermate gezellig en prettig was. Maar zoals een bekend filosoof het Nederlandse volk geleerd heeft, heeft elk voordeel ook zijn nadeel. In dit geval kwam het erop neer dat beide "vrienden" na afloop van de loop nog even een kopje koffie kwamen drinken en en- passant de gehele gebak- en koekjesvoorraad van de familie Geilen ook maar verorberd hebben. Uiteraard stel ik deze geste in het kader van mijn eeuwigdurende strijd om onder de honderd kilo te blijven erg op prijs. Maar of het nu zo leuk is dat mijn bloedjes van kinderen de komende periode niets lekkers krijgen weet ik niet.
Dus onwetend van dit naderend onheil kwamen wij ruim op tijd in Euskirchen aan. Opvallend was dat de GPS van John een heel andere route door het stadje aangaf dan ik mij van de voorgaande keren kon herinneren. Om een lang verhaal kort te maken: de confrontatie tussen een stronteigenwijze bijrijder en een Gps met gedateerd kaartmateriaal heeft ons toch mooi alle eenrichtingstraatjes van dit leuke plaatsje getoond. Bij ons startpunt aangekomen bleek dat de organisator en voorloper Andreas door een infectie op de luchtwegen geveld was. Hij had gelukkig Joachim bereid gevonden om de groep te leiden (of was het lijden?). Dus kon het feest voor de aanwezige lopers (circa 30) beginnen. Het viel mij op dat ik met uitzondering van Joachim geen van de aanwezige lopers tijdens een van de eerdere edities gezien had.
Hoog op mijn wensenlijstje staat dat ik de DT in de sneeuw wil lopen. Aangezien ze vroeger de maand februari "putje winter" noemden, is de kans hierop in februari het grootst. Toch wed mij vrij snel duidelijk dat ook deze keer weer niet aan mijn wens tegen moed gekomen zou worden. Uiteindelijk is de temperatuur opgelopen tot boven de 12 graden; dit in combinatie met een strakblauwe lucht en niet al teveel wind was wel het meest perfecte loopweer. Zodoende was mijn verdriet over het gebrek aan sneeuw niet van lange duur.
Ik had mijn camera mee en was benieuwd of ik toch nog andere zaken kon vastleggen dan tijdens mijn vorige bezoeken. Ik denk dat dit weer heel redelijk gelukt is. Wat mij wel opviel was dat deze keer de groep veel gedifferentieerder was qua loopcapaciteiten dan ik de vorige keren gezien had. Dit resulteerde er dus in dat er harder gelopen werd maar ook vaker gestopt moest worden om de achterhoede te laten aansluiten. Opvallend was dat dit dus voor wat betreft de eindtijd vrijwel niets uitmaakte. In december was ik na 4:36:17 binnen en nu na 4:36:02.
Het moge duidelijk zijn dat ik weer erg genoten heb; schitterend weer, prachtige landschappen, weer andere mensen leren kennen, 880 meter omhoog en weer omlaag en weer een streepje voor een marathon met anderhalve kilometer extra. De volgende editie is gepland voor zaterdag 26 april. Dan zal de XL variant van 54 kilometer gelopen worden en ook de S variant van 33 kilometer. En met de huidige klimaatsvariaties zou ik er niet gek van opkijken als ik dan eindelijk mijn langverwachte sneeuw zal krijgen.
Nog meer foto’s zijn te zien op mijn persoonlijke site.
© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/