Montferland Run – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

De 12e Wincanton Montferland Run heeft vandaag een gerenommeerd deelnemers veld. In ieder geval is de 34-jarige Ethiopiër Haile Gebrselassie na zijn glorieuze optreden in de marathon van Berlijn, waar hij op 30 september jl. het wereldrecord op de marathon verbeterde van de partij en natuurlijk wij zijn er ook.

Parcoursrecord. Gebrselassie wil zondag 2 december het parcoursrecord van ‘troonopvolger’ Kenenisa Bekele uit de boeken lopen en dan moet hij op de 15 kilometer onder de 42.42 minuten lopen. En?? Dat lukte vandaag: De wereldrecordhouder op de marathon vestigde zondagmiddag een nieuw parcoursrecord (42:36). Gezien de weersomstandigheden (veel wind en regen), waar Gebrselassie niet van houdt, is dit een prestatie van wereldformaat.

Voor ons recreanten is de tijd maar bijzaak. De loop in ‘s Heerenberg is altijd weer een ‘aantrekkelijk’ en ‘bijzonder’ evenement. De Wincanton Montferland Run is overzichtelijk; er doen niet meer dan 3500 hardlopers mee en dat was veertien dagen geleden in Nijmegen wel anders. Desalniettemin is de organisatie bij beide altijd puik in orde. De weervoorspelling beloofd veel goeds : regen met harde windstoten en mogelijk storm. Dat beloofd wat! Met zijn vieren reizen we af naar het Monferland nabij de Duitse grens. De rit ernaar toe is al een hele tour.

Tegen elf uur komen we in het pittoreske dorpje aan. We melden ons bij zalencentrum De Gracht. Het aanvankelijke zachte weer is vandaag dus winderig en schraal. Inmiddels zitten we binnen en buiten begint het al te regenen. Mieke en Henk zijn er ook en ik vis me petje alvast voor onderweg uit de tas. Ook heb ik nog een poncho plasticjas bij de hand. Dat komt vandaag goed van pas. Van Haile is geen spoor te bekennen. Hadden we hier niet afgesproken? Tegen kwart voor 12 lopen we naar de startvakken. We staan met zijn allen bij de vakken van onder de vijftig minuten. Dus vooraan en in de buurt van Haile. Maar ook hier geen glimp van hem te bekennen. Ik heb mijn plasticjas uitgedaan en we wensen elkaar succes toe. Henk en Hans S. speren na de start meteen vooruit. Anita en ik volgen, nadat we Mieke en Henk voorbij gesneld zijn. Het eerste stukje gaat omhoog en na een paar minuten kom ik er achter dat ik mijn klokje niet heb ingedrukt. Een band over de maag en een algemeen malaise gevoel laten me dus niet alert genoeg zijn. In de buurt blijven bij Anita is het devies en vooral niet nadenken. We lopen het eerste dorpje Stokkum binnen. Veel toeschouwers met paraplu’s staan hier aan de kant van de weg. Het parcours gaat als we het dorp verlaten omhoog.

Oh, wat heb ik het moeilijk met mijn lichaam. Het voelt alsof ik weken op bed heb gelegen. Als we weer in ’s Heerenberg zijn gaat het links af. Gelukkig dat het parcours hier wat naar beneden gaat. We gaan richting Beek. De eerst 5km gaat in 23:10. Dat is helemaal nog niet zo slecht, bedenk ik me. Vanaf hier gaat het gestaag een veertig meter omhoog. Ik ploeter en pas mijn ritme met korte pasjes aan. De top van de Peeskesbult is elke keer weer verder weg dan gedacht. Gelukkig gaat het dan toch plots naar beneden. In Beek doet de fanfare aan de kant van de weg zijn best en op dit punt zijn er traditioneel veel toeschouwers . Het gaat rechtsaf, over een stuk onverharde weg.

Bij de drinkpost scoor ik een bekertje water. Iedereen om me heen ziet er bemodderd en vies uit en ik probeer bij een jongen en meisje aan te sluiten. Dit lukt en Anita blijft gewoon een vijftig á honderd meter voor me lopen. Op de weg van Didam naar Zeddam dient de tweede zware beklimming genomen te worden. Je kunt beter thuis bij de kachel zitten!! Ik ben zo langzamerhand doorweek. De beklimming gaat aardig steil omhoog en het 10km loop ik in 46:45 minuten. Hier dalen we lang af en hebben een prachtig uitzicht over het glooiende landschap van het Monferland en de korenmolen van Zedam. Of toch niet? Ik loop achter een paar lopers en houd me zelf uit de wind en heb meer oog voor het vrouwelijke achterste van de loopster voor me. De 11km bemerk ik zelfs niet en ben blij verrast als ik langs het 12km punt kom. Gelukkig nog maar een kort stukje.

Het parcours gaat via de Drieheuvelenweg met enkele kort en pittige klimmetjes richting de afdaling van de laatste kilometer. Eindelijk weer terug in ‘s Heerenberg. Met een laatste bochtje rechts en dan nog vijf honderd meter. Ik finish in 1:09:02. Anita is net voor me geëindigd in 1:08:49. Henk D. en Hans S. zijn al binnen ( 1:05:09 en 1:03:41 ). Nog maar even en ze worden straks nog door ons ingehaald!! Mieke en Henk W. komen gezamenlijk in 1:15:26 onder het finishdoek. En Haile? Weer niet gezien! Na een plezierig weerzien met Ferry in het café vetrekken we huiswaarts. Het was dit jaar een zware loop!