Na een lange reisdag van Amsterdam naar Nairobi, moest ik snel haasten om mijn vlucht te pakken naar Eldoret. Ik had mijn koffer om 7.15 uur van de band gehaald en ik had nog 15 minuten om in te checken voor de binnenlandse vlucht van Nairobi naar Eldoret. Ik had zelfs nog geen ticket en bij de reservingsbalie konden ze het niet vinden. Ik had nog tien minuten en moest echt haasten.
Note redactie: middenafstandloper en steepleloper Dennis Licht uit Apeldoorn is van 8 oktober tot 8 november op hoogte trainingsstage in Kenia. Hierbij zijn eerste sfeerverslag. Zijn persoonlijke hardloopbelevingen zijn dagelijks te volgen op http://dennis.performancerunners.nl/
Net toen ik dacht de vlucht te gaan missen belde Abbu (Abraham) van het kamp naar de vaste telefoonlijn van Jetlink. Wat een toeval! Opeens konden ze mijn ticket wel vinden tussen de stapels tickets die er lag. Rennend met de koffer checkte ik in en hoorde ik dat vlucht met meer dan een uur was vertraagd door technische problemen met het vliegtuig. Eenmaal ingestapt was ik nog maar 40 minuten verwijdert van Eldoret. Je stijgt op en je daalt weer.
Eenmaal aangekomen in Eldoret werd ik door zo’n beetje iedere Keniaan welkom geheten. Ze zijn ontzettend vriendelijk en niet zoals in Turkije dat ze echt iets van je willen. Op het vliegveld wachtte daar de vaste taxichaufeur van het kamp. Voor 1500 shilling (18 euro) was ik in het kamp. Ik was echt gesloopt van het reizen. In het kamp werd ik opgewacht door Abbu. Hij is echt zo vriendelijk! Iedereen die in het kamp woont of werkt spreekt zeer goed Engels. oen ik er aankwam was het meteen alsof je je thuis voelt. Het is er zo rustig en er is WEL genoeg afleiding.
Na een extra ontbijt speciaal voor mij heb ik een rondleiding gekregen en ben ik naar mijn kamer gebracht. Ik slaap in het nieuwe gedeelte en ik vind het het ontzettend luxe. De douchekop bijvoorbeeld is zo’n hele grote en is heerlijk warm. De kamer is ruim ingedeeld en ik slaap erin mijn eentje. Er zijn bijna geen atleten. Behalve de studenten die hier wonen en keihard trainen! Die meisjes hebben echt heel veel discipline. Naast de studenten is er een journalist uit Zwitserland, Richard, hij deed gisteren drie trainingen voor de fun! En dan hebben we nog Tim, An-Harriet uit Engeland en Kathe uit Australie. Er wonen hier ook twee New-Zeelanders in de buurt. Ze noemen hen de Kiwi’s. Ik heb gehoord dat een van hen een keer 17e is geworden in een cross op de nationale kampioenschappen in Kenia.
Wat ik gehoord heb is dat ze soms 28 keer per week trainen. Ongelooflijk! En dan is Jeroen er ook nog. Hij is de fysiotherapeut waar ik met al mijn vragen terecht kan. Ik praat overigens nog nauwelijks Nederlands. Ook niet met Jeroen, omdat ze dat hier graag willen, zodat iedereen elkaar kan verstaan. Het is niet verboden, maar meer uit respect. Ik praat nu soms zelfs Engels in mijzelf, per ongeluk. De eerste paar dagen heb ik veel foto’s gemaakt en heel veel indrukken opgedaan. Het is zo raar om zo veel atleten om 6 uur in de ochtend te zien trainen. Ik start meestal rond 6.20 uur en sommige Kenianen zijn dan al klaar met trainen. Alle Kenianen geloven dat ze de wereldkampioenschappen kunnen halen, maar dat lukt ze natuurlijk nooit.
De ene Keniaan loopt nog mooier dan de andere. Het lijkt wel alsof ze allemaal dansen op rode zandpaden. Ik moet natuurlijk wennen aan de hoogte ,maar ik heb gemerkt dat ik weinig problemen heb in duurlopen om er aan te wennen. het zwaarste vind ik de heuvels. Het is soms alsof je in de Alpen aan het lopen bent. Je kunt de heuvels niet ontwijken, want ze zijn overal. Morgen zal ik mijn eerste intervaltraining doen en maandag een heuveltraining. De eerste twee dagen heb ik gewandeld en gedribbeld, maar ik merkte dat ik geen problemen had met duurlopen doen. Zodra je hoger dan zone 2 komt begin je wel behoorlijk wat te voelen. Als je aan het hardlopen bent gebeurd het heel vaak dat er kinderen voorbij komen en mezungu (witte man) naar je roepen of ze vragen ‘how are you?’. Ik heb al een paar trainingen meegemaakt dat kinderen van 7 jaar gewoon meer dan 5 minuten met je meerennen met schoolboeken onder hun arm.
Al die kinderen willen je ook aanraken en ze vragen van alles in Engels of in Swahili. Gisteren stond er een matatu in de berm geparkeerd. Samen met Jeroen en Richard duwde de taxi terug de weg op. Het is ongelooflijk wat je hier meemaakt allemaal. Fruit is zo goedkoop. En dan het eten in de restaurants. Ik heb net geluncht hier in Eldoret voor ongeveer 3 euro. Gisteren heb ik ook een paar foto’s gemaakt van de omgeving, de mensen en natuurlijk de atletiekbaan. Zo gaaf! Er grazen gewoon koeien om de atletiekbaan. Helaas zijn er geen materialen aanwezig om hordentraining te doen, maar misschien wel in het Kipchoge stadion. Een taxi van Iten naar Eldoret kost trouwens ook niks. Ik heb zojuist ongeveer 1 euro betaald om hier naar toe te komen. Dat is ongeveer dertig kilometer rijden.
Elke dinsdag en donderdag zijn er een tientallen atleten op de atletiekbaan, mogelijk dat ik met die gasten in de laatste weken ga samen lopen. Wat ik tot nu toe heb gezien, is dat ik best mee moet kunnen lopen in een groepje. Het is ook mogelijk om wedstrijden te lopen. Er worden namelijk soms tien kilometer wedstrijden georganiseerd hier in Eldoret. Alleen wel heel vroeg, al om 8 uur in de ochtend. Sommige Kenianen, doen om 6 uur de in ochtend al een speedwalk, dan zie je ze met 20km/h voorbij stormen. Voor vandaag zal ik de normale vrijdagtraining gaan doen. De keniaanse studenten in het kamp hebben mij gevraagd ze core stability training te geven. Ze leren graag van Europese atleten op dit gebied, omdat ze er niet goed in zijn. Jeroen vertelde me dat ze hier heel veel moeite mee hebben. Jeroen zijn oefeningen zijn ook ontzettend goed en concentreren zich ook op de belangrijkste spiergroepen die wij aanpakken. Keniaanse atleten zijn ook niet goed in loopscholing.
Ik denk dat Abdi, de nieuweling in onze groep nog beter is. Het moeilijkste hier op dit moment is het rusten. Je hebt veel meer slaap nodig om te herstellen om je op hoogte traint en je rustpols iets hoger is. Ik moet nog een beetje wennen aan het bed. Het is niet nodig om te slapen met een klamboe, maar ik doe het toch uit voorzorg om te voorkomen dat ik geprikt word door muggen. In Iten komt geen Malariamug voor, maar in Nairobi en misschien in Eldoret wel. De komende dagen zullen net als de afgelopen dagen voorbij vliegen. Ik heb nog geen eens tijd gehad om lekker een DVD te kijken of iets aan school te doen.
Kortom dat betekent dat ik het ontzettend naar mijn zin heb. Ik heb slideshows gemaakt met coole teksten erin. Als ik terugben kan ik ze laten zien. Het is zo gaaf om hier foto’s te maken. De slideshows heb ik laten zien aan de mensen die werken in het kamp. Ze vertelde me dat dit goede promotie is voor het kamp. Een leuk compliment, als sportmarketeer heb ik daar natuurlijk oog voor! Misschien dat ik mijn scriptie onderwerp ga wijzigen en mij ga concentreren op de Keniaanse atleten en het promoten van de Keniaanse Atletiek, omdat zoals ik heb gehoord van Richard en Jeroen, dat zij ontzettend moeite hebben met promoten van de topatleten. Zeker als je kijkt naar atleten als Gebreselassie en Bekele die veel meer bekendheid genieten.
Groetjes uit Kenia!
© Dennis Licht – Apeldoorn / http://dennis.performancerunners.nl/