M’n oogappeltje is besmet

Bron Eugène LekatompessyVandaag staat in het teken van de hardloopsport bij mij thuis, want het hele gezin en wat familieleden gaan naar de Hoge Veluwe Loop in Hoenderloo om ons, Caitlin en ik, te supporteren. Voor Caitlin is het een hele grote dag omdat dit haar allereerste hardloopwedstrijd is.

Voor mij ook een hele bijzondere dag naast het feit dat mijn oogappeltje meeloopt tijdens een hardloopevenement ook mijn lieve echtgenote, zoon en een aantal familieleden langs de kant staan. Rond 10.00 uuur staan we al bij de wedstrijdorganisatie en heeft Caitlin een mooi shirt en startnummer ontvangen. De hoofdsponsor heeft voor iedere Moeffie deelnemer een rood katoenen shirt met de opschrift ‘Run for Good’ gemaakt met op de achterkant groot het getal één. De aktie van de sponsor is om kinderen te stimuleren om meer te gaan bewegen door middel van loopevenementen en lesmateriaal voor het basisonderwijs. Een superinitiatief van dit bedrijf!

Als we in het park zijn pakken Caitlin, Owen en oma een witte fiets en rijden naar de startplek waar allerlei standjes staan van de bewegingsmarkt.  Caitlin, Owen en ik verkennen een stuk van de Moeffie Mijl route en doen gelijk een warming-up. Oei, ik voel bij de eerste paar stappen m’n knie een beetje. Da’s lekker! Maar na wat dribbelen voel ik m’n rechterknie niet meer en verken ik rustig verder het parcours en doe nog wat rekoefeningen met m’n oogappels.

Bron Eugène Lekatompessy

Om 11.30 uur mag Caitlin eindelijk van start samen met Fabian, een klasgenootje. Ze starten beiden in de tweede groep van 7/9 jarigen. Ik sta uiteraard dicht bij de start en maak snel een paar foto’s. Prachtig om haar zo te zien lopen tussen alle andere hardlopertjes. Allemaal in het rood, en allemaal zijn ze een winnaar! Na een minuut of acht (stom, ik ben vergeten om m’n stopwatch te starten) passeert ze de finish. Ze krijgt een medaille en natuurlijk maak ik een foto van dit schitterende moment en krijgt ze van alle familieleden felicitaties en knuffels. Ze heeft maar één keer eventjes gestopt en vond het wel zwaar. Maar ze wil graag de volgende keer weer mee doen! Ik ben supertrots op mijn kanjer! Haar dag kan niet meer stuk en de mijne ook niet meer. 

Na afloop van Caitlin’s wedstrijd praat ik nog wat met weblogloper en ex-crashsmashdummie volleybalster Geeralda die langs de kant staat en helaas vandaag niet mee kan doen met de vijf kilometer omdat ze een blessure heeft opgelopen tijdens haar training. Nu is ze aanwezig om de sfeer te proefen en wat plaatjes te schieten van het evenement. Om 13.30 uur start ik met de tien kilometer. Maar eerst nog een toiletbezoekje en daarna een half uur voor aanvang ga ik me warmlopen en doe wat lichte rekoefeningen. M’n knie voelt goed aan, da’s een geruststelling. Als ik weer bij de familiestandplaats ben en m’n mobieltje uit m’n sporttas haal zie ik dat ik een telefoontje heb gemist. Het is een telefoontje van Fiona. Ik sms haar terug waar ik zit, maar helaas lopen we elkaar voor de wedstrijd mis. Dan maar "alleen" de tien kilometer afleggen!

Vlak voor de start maak ik nog snel een praatje met ome Wim. Hij doet mee met de halve marathon en start twintig minuten later. Bij de start maak ik de kontaktpunten van m’n borstband nog wat vochtig. Ik kijk dan even op m’n horloge en zie dat m’n hartslag boven de 220 is. Shit, ook dat nog! Ik maak de kontaktpunten nogmaals wat vochtig en kijk opnieuw. Dit keer geeft hij een lage hartslag aan. Gelukkig. Als het startschot afgaat, gaat de massa ervandoor. Ik loop wat achterin en als ik de oranje matten heb bereik start ik m’ n stopwatch.

Image

Het parcours is voornamelijk verhard. Geen mul zand vandaag. Het is behoorlijk warm (rond de 18 graden) maar in het park is het aangenaam. Het lopen gaat veel beter dan afgelopen woensdagavond maar door het glooiende parcours gaat het tempo iets omlaag. Op het vijf kilomrterpunt klok ik 32.02. Dat is te langzaam om een goede eindtijd neer te zetten. Stiekem wil ik toch onder de 1.02.13 duiken, maar met zo’n snelheid gebeurt dat niet heb ik wel in de gaten. Bewust stop bij de drinkpost en neem ik een paar grote slokken water zoals ik dat ook bij de Bridge tot Bridge loop heb gedaan. Het water geeft me weer wat extra energie en de nodige verkoeling. Ik zie een aantal lopers mij voorbijgaan die eerst achter me liepen en met een versnelling haal ik vlot ze weer in. Ik zie na de vijf kilometer toch wat meer wandelende lopers. Een hardloper met wit-oranje shirt met het opschrift ‘Running against cancer 2007′ zie ik voor me uit wandelen. Ik passeer hem en roep: kom op hè en steek m’n duim op. Als ik acht kilometer heb afgelegd ga ik nog wat meer versnellen. Ik hoop op een Persoonlijk record maar echt baat heeft het niet, want uiteindelijk finish ik in een tijd van 1.03.58. Dichtbij de finish zie en hoor ik Fiona nog naar me roepen, maar ook dat helpt me niet om een persoonlijk record te lopen. 

Na de finish krijg ik de felicitaties van m’n familie en krijg ik een kadootje van Owen. Een goudkleurig pakje waarin twee grote repen pure chocolade in zit. Hmmm, lekker! Daarna klets ik nog wat met Geeralda en spreek ik af om binnenkort een duurloopje samen te maken als ze weer helemaal hersteld is! Nog kort praat ik nog wat met Fiona en Maikel, (redaktieleden van Loopkrant.nl). Eindelijk zie ik ze beiden in levende lijve. Natuurlijk moet ik met Fiona even op de foto. Als we uitgekletst zijn ga ik terug naar de familie voor wat vochtaanvulling. Daarna loop ik nog even naar de Stentor-wagen om m’n sticker op te halen voor m’n Gelders Looppaspoort. Daar ontmoet ik Larisa Lentjes die werkzaam is bij de Gelderse Sportfederatie. Met haar heb ik wel ’s e-mailcontact gehad over Looppaspoortzaken omdat zij het aanspreekpunt hiervoor is. Leuk om ook even met haar gekletst te hebben.

Image

Toch ben ik al met al zeker niet ontevreden. Ik heb lekker gelopen en heb genoten van het natuurschoon en van de hele entourage. En de deelname van Caitlin en het bijzijn van mijn familieleden maakt toch heel veel goed. Ik kom zeker de volgende keer terug naar dit mooie hardloopevenement waar iedere loper een winnaar is. En misschien doet m’n andere oogappeltje dan ook mee! 

© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/