Het loopt tegen kwart over zes en met zijn vieren lopen we richting de Strassenbahn op weg naar het hotel en de auto om huiswaarts te keren. De sluiting van de marathon van Köln 2007 maken we nog net mee. Zelfs een nog een gevulde tribune, die de laatste lopers van de marathon of de 63km loop binnen halen. En op welke wijze! Spektakel van de bovenste plank. En zo was het de hele dag al geweest.
De laatste finishers hebben er een behoorlijk inspannende dagtaak op zitten en sommige zitten helemaal stuk. Onder luid applaus wordt de laatste loper en de bezemwagen binnen gehaald. Wat een sluitstuk van een onvergetelijk dag. Een dag vooral met veel genieten. Het begon allemaal afgelopen zaterdagmorgen. Met vertrekken met zijn vieren ( twee lopers en aanhang ) naar Köln. Een voorspoedige reis die ons om half 12 bij het hotel brengt. Het hotel straalt grundlichheid uit en doet de verwachtingen waarmaken. Ook vriendelijke mensen en een goede plek om even te zijn. Na het inchecken maar meteen naar de Kölnmesse om onze loopbenodigdheden op te halen.
Hier is het druk. We hebben alleen oog voor de startnummers en de andere noodzakelijke zaken die we nodig hebben. We laten het grootschalige circus van de beurs, voor wat het waard is. In ieder geval is er genoeg voor iedereen! Volop hardloopschoenen, kleding, voeding en de nieuwste snufjes. Wij lopen langs de Rhein naar de Altstadt en bezichtigen de Dom. Köln maakt een goed indruk. Het zonovergoten weer zal hier natuurlijk aan hebben bijgedragen. Moe van het winkelen strijken we op de Hahnenstrasse neer. We laten ons verwennen op het terras en zowaar de ober geeft de mate van het innemen aan. De dames hebben al gezien dat dit terras ook morgen een belangrijk schakelpunt kan zijn voor aanmoediging tijdens de marathon. De marathon komt hier drie keer in het knooppunt van het stadscentrum voorbij.
Het stekje is ook het uitgelezen plekje om gezien en gezien te worden. Wat een kapitaal aan dure auto’s komen hier voorbij. Het lijkt de PC Hooftstraat wel. Bij het afrekenen merken we dit niet. Dat is in Nederland toch wat anders. De ochtend van de marathon laten we ons ’s morgens vroeg verwennen met een echt uitgebreid marathonontbijt. Zo waar we teren er de hele dag op. Met de Strassenbahn gaat het naar de start. De andere 24.000 deelnemers van de verschillende onderdelen van de marathon zijn hier ook. Ruud en ik brengen onze bagage weg en wat later sluiten we in ons toebedachte oranjevak aan. Vooraan staan we.
Voor ons het vak van nog snellere lopers, dan de deelnemers aan de schoolmarathon en de deelnemers van de Carnaval (ook in een estafettevorm) en de top en subtop staan voorop. Zij starten om 11.30 uur en wij om 11.48 uur. Wat sceptisch ben ik over de deelnemers; jong, oud, ervaren,onervaren, verkleed en in strak sporttenue allemaal in één marathon bij elkaar gehusseld. Gaat dat wel goed? Het antwoord is Ja. Dat gaat goed, zowaar; het verhoogd de gezelligheid en kleurigheid van de deelnemers. Niemand heeft mij (op de rolstoeler die me op de hak reed na) in de weggelopen. Bij de start gaan we eerst de Deutzer Brűcke over en na enige kilometers staan zowaar de dames aan de kant te zwaaien.
Ruud loopt voorop en ik sluit aan. Zo lopen we richting Altstadt Sűd. Het vijf km punt gaat in exact 25 minuten en we lopen hier langs de oever van de Rhein. Het weer is prachtig en de zon schijnt volop. Dat beloofd nog wat. Via Bayenthal gaat de route via de Marktstrasse naar Neustadt Sűd en naar het eerste rendez-vous punt bij de 12 kilometer. Onze doorkomst bij de tien kilometer gaat in 51.02 minuten. De dames zijn enthousiast als ze zien dat we nog steeds gezamenlijk oplopen. Ik waarschuw Ruud hier voor het eerst dat ie te snel gaat. Ik weet ook dat ie eigenwijs is en als het goed gaat dan loopt je toch gewoon door, hoor ik hem zeggen.
Onze tocht gaat slingerend door het westelijke gedeelte van Keulen. Bij de Universtätsstrasse komen we voorbij het 15 kilometerpunt (1:16:00). De verzorging is ook bij deze marathon tip top, er is van alles en in ruime mate. Via de Aachenerstrasse lopen we naar het centrum van de stad. Op de Friesenplatz staat onze aanhang wederom. Vanaf het 20 kilometerpunt (1:43;33) wordt de weg wat getrechterd zodat we kort op het rijendik publiek lopen. Dat geeft een behoorlijk kick. De halve marathon gaat in 1:50:04. De in gedachten genomen tijd van 3:38:00 is haalbaar. In de tussentijd lopen we de stad uit en het tegemoetkomende verkeer rechts van ons geeft zicht op de snelste lopers van de marathon. De skeelers hebben we ook al voorbij zien komen.
We lopen nabij het mediapark naar Neustadt Nord. Ik ontwaar veel groen en alles wat ik zie ziet er goed uit. We maken een lus in het parcours in de wijk Nippes en Niehl. Gelukkig zie ik op mijn Forerunner de gelopen kilometer. In tegenstelling tot de boordjes op het parcours, die geven ook de gelopen kilometers van de skeelers aan en die hebben er dan aan al meer op zitten. Het gaat nu van de ene naar de andere drinkpost. Tijd 25 kilometer ( 2:10:19).
Hier zitten veel mensen buiten, ze moedigen ons aan en nuttigen onderwijl een hapje of een complete warme maaltijd. Het zal hier zijn dat ik merk dat Ruud niet meer in de buurt is. Is ie aangeschoven bij zo’n dis. Een sanitaire stop wat verder laat hem ook niet meer voorbij komen. Ik loop alleen verder. De 30 kilometer gaat in 2:38:46 min. Vanaf dat punt begint bij mij de energietank leeg te raken. Waarschijnlijk komt het mede door de warmte. Ik loop met de zon recht in mijn gezicht en het wordt echt puffen. De warmte gaat zijn tol eisen. Ik wandel wat om mijn benen even te laten ontspannen en de linkerkuit te ontzien. In een voor mijn gevoel van een sukkeldraf loop ik verder.
Du schafst es Albert wordt er gescandeerd. Ja, we hebben naast ons startnummer ook de voornaam op de borst geplakt gekregen. Het staat als een paal boven water, dat dit het individu naar boven haalt. Ik word in ieder geval getriggerd om door te gaan. Nog één keer door de mensen menigte heen, die uitzinnig is. Berlijn was mooi maar dit staat er zeker gelijk aan. Op het 35 kilometerpunt (3:08:46) midden in de stad nabij de Hahnenstrasse stop ik bij onze trouwe supporters. Ik wissel een paar woorden en vervolg de weg door de winkelgebied van Köln. Nog meer enthousiast publiek. Af en toe wandel ik en al lang heb ik afstand genomen van een te behalen PR. Het is genieten met volle teugen en een beetje zelfkastijding. Nog maar even, de winkelstraat door en voorbij de Dom en hier is ook het 40 kilometerpunt. (3:40:06).
Een paar honderd meter kasseien zie ik voor me. Daar maar niet over, ik neem de stoep. Dan nog over de Deutzer Brűcke. Op 41 kilometer doe ik meer aan sightseeing, dan hardlopen. Twee dames sommeren me nu om verder te gaan. Het is nog maar één kilometer. Nog een stukje de brug op en naar boven. Op het hoogste punt staan Ina en Gerrie; ze zien me niet. Dus daarom loop ik maar weer terug, dat moet toch kunnen. Hilariteit alom. Het laatste stuk gaat naar beneden en naar Das Ziel en Finish. 3:52:44 klok ik op mijn Forerunner. Waarom uiteindelijk door de organisatie 3:55:01 genoteerd wordt is voor mij een raadsel.
Na de medaille en enige zoetigheden sta ik al ras met twee halve liter glazen Erdinger bier in afwachting van mijn collega. Die laat wat op zich wachten. We zien elkaar later bij het afhalen van de spullen. Na de ervaring bij de Rijksdag in Berlijn hier ook weer die tenten met douches en veel naakte mannen en vrouwen in de rij. De metafoor van de gaskamers dringt ook nu weer aan me op. Ik hou me in en glimlach. Ruud is in 4:12:00 gefinisht en ziet er opgetogen uit. Het ging goed alleen de laatste kilometers gingen tot aan het naadje. Dit lijden versterkt alleen maar het algemene gevoel, wat we van deze dag hebben gevonden.Ongelooflijk wat mooi. Ja, deze marathon war super toll. Opgetogen vertrekken we naar Nederland.
© Albert Broekhoff – Deventer / http://daventrialoper.web-log.nl